ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่า เป็นทอมนะครับ คบกับแฟนเก่ามาได้เกือบสามปี แต่ความที่เราเรียนอยู่ญี่ปุ่นด้วยกันทั้งคู่มันทำให้เราได้อิสระจากที่บ้าน เราเลยอยู่บ้านเดียวกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน เราคบกันมาได้สองปีเธอก็เรียนปริญาโทจบ ส่วนตัวเราเพิ่งเข้าปริญยาตรี.อายุเราห่างกัน6ปี พอแฟนได้งานก็ต้องย้ายไปทำงานต่างจังหวัด ช่วงนั้นเราก็เทียวไปเทียวมาก็ตลอด แต่มีช่วงนึงที่แฟนเราจะต้องฝึกงานไกลหน่อย ความไกลเริ่มมาเยือน เราเองก็เป็นคนอารมดี คุยสนุกกับทุกคน เลยคุยสนุกขำๆไม่จริงจังกับเพื่อนคนไทยที่มหาลัยเดียวกัน จนแฟนเริ่มจับได้เพราะพูดถึงผู้หญิงคนนี้บ่อยมาก แฟนเลยประชดให้ไปรัก ไปลองคบดู ตอนนั้นเราเองก็ถึงจุดที่เรียกว่าเกินทน เพราะแฟนเราเป็นคนขี้หนุดหนิด ไม่ค่อยพูดดีๆ นิสัยเหมือนเด็ก แต่เราอยู่น้อยกว่า กลับกันที่ต้องมาเอาใจผู้ใหญ่งอแง เลยตัดสินใจคบคนใหม่โดยไม่ถามใจตัวเองสักนิดว่าจะรักคนเก่ามากมั้ย ไม่อยากทนแต่รักเค้ามากแค่ไหนเราคิดแต่ว่าจะไปแล้ว แต่พอเราคบกับแฟนใหม่ได้สักเดือนนึง แฟนใหม่ดีมาก เค้าเป็นเพื่อนกับเรามานานรับข้อเสียเราได้ทุกเรื่อง แต่ที่ทำให้เราเจ็บมากๆคือ พอเรารู้ว่าแฟนเก่าเราเค้าคบคนใหม่แล้ว เราเสียฟูมฟายเหมือนอกหัก อยากคืนดีกับเค้า แต่เค้ามีแฟนใหม่แล้ว เราเองก้อมีแฟนใหม่แล้ว แต่มีทนกลืนอยุ่ทุกวันคือเรารู้สึกดีกับแฟนใหม่แบบเพื่อน เรานึกได้แต่ว่าเค้าคือเพื่อน ทุกวันนี้เจ็บมาก
ผิดมากใช่มั้ยที่เรามองความลงตัวเป็นอิ่มตัว