#ปล.ใครเคยอ่านกระทู้อันก่อนหน้านี้ตอนนั้นยังเขียนไม่เสร็จคะ.
(เรื่องราวของเราอาจจะดูเหมือนเราเลวนะหรือเราเลวจริงๆว่ะ? ด่าเราเบาๆนะเราแค่อยากระบายแล้วก็อยากหาหนทางตัดใจ)
เราเลิกกับแฟนเก่ามาได้เกือบ 5 ปีแล้ว ตอนนั้นแฟนเก่าเราเป็นคนทิ้งเราเพราะเขามีคนอื่นเราคบกันได้เกือบปี ตอนนั้นเราเสียใจมากเราเหมือนตายทั้งเป็นเพราะเราเป็นคนรักคนยากมากแต่ถ้าได้รักเราจะรักสุดหัวใจและเราเป็นคนลืมยาก ตอนนั้นหลังจากที่เลิกกันไปช่วงแรกๆแฟนเก่าเราก็ยังติดต่อกับเราอยู่โทรหาเราตลอด ตอนแรกๆเราก็เฉยๆแต่หลังๆมาเค้าเริ่มติดต่อเรามากขึ้นเรามาเจอกันตลอดเค้าเป็นแบบนี้จนกระทั่งเค้าเลิกกับแฟนใหม่ของเค้า ตอนนั้นเค้าก็กลับมาขอคืนดีเรา เราเองก็สองจิตสองใจแต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะไม่คืนดีเพราะตอนนั้นแฟนเก่าเรากำลังจะเข้ามหาลัยแล้วเราต้องอยู่คนละที่เรากลัวเราโดนทิ้งอีกเพราะแฟนเก่าเราค่อนข้างเจ้าชู้ ในระหว่างนั้นเราสองคนไปมาหาสู่กันตลอดนัดเจอกันตลอดทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ตอนนั้นเราเองก็ไม่มีใครเพราะเราลืมแฟนเก่าไม่ได้แถมแฟนเก่าเราไม่ยอมให้มีใครเคยมีคนมาคุยแต่คุยสักพักเราก็เลิกเพราะเราเป็นคนประมาณว่าถ้าไม่คิดชอบจะไม่คุยเลย เคยพยายามที่จะลองคุยลองตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้ เราเป็นแบบนี้อยู่จนแฟนเก่าเราเข้ามหาลัยเราทราบมาว่าเค้าเริ่มมีแฟนใหม่แล้วแต่เราก็เฉยๆเพราะเราอยู่คนละที่ เสาร์-อาทิตย์ เค้ากลับมาบ้านเค้าก็จะมาหาเราตลอด มารับไปนู้นไปนี้ เราใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ถึงเค้าจะมีแฟนใหม่ไปแล้วแค่เค้าก็ไม่ยอมปล่อยเรา จนกระทั่งเราสอบเข้ามหาลัยเหมือนโชคชะตาเล่นตลกกับเราๆสอบหลายคณะหลายมหาลัยนะติดหลายที่ด้วยแถมติดที่เดียวกับแฟนเก่าเราด้วยตอนนั้นเราเลือกแล้วว่าจะไม่เรียนที่เดียวกับแฟนเก่าเราเพราะถ้าเราไปอยู่ที่อื่นไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เราอาจจะเจอคนอื่นได้บ้าง แต่ตอนนั้นพ่อแม่เราดันชอบคณะที่อยู่มหาลัยเดียวกันกับแฟนเก่าเราเรียน เราขัดใจพ่อแม่เราไม่ได้เลยสุดท้ายเราก็ต้องเรียนมหาลัยเดียวกันกับแฟนเก่าเรา พอเราเข้ามหาลัยจากที่เคยเจอกันแค่ เสาร์-อาทิตย์ ก็กลายมาเป็นเจอกันเกือบทุกวัน เค้าพาเราไปเที่ยวกินข้าวดูหนังฟังเพลง เค้าดูแลเราดีมาตลอดให้ความรักความอบอุ่นเวลาเราอยู่กับเค้าเรามีแต่หัวเราะกับยิ้มเรามีความสุขมากเค้าเป็นแบบนี้มาตลอดไม่เคยลดน้อยลงเลยมีแต่เพิ่มมากขึ้นทุกวันบางอย่างเค้าไม่เคยทำให้แฟนใหม่เค้าเลยด้วยซ้ำแต่เค้าทำให้เราตลอดเรารู้ใจเค้าดีกว่าใคร แถมเค้ายังแนะนำให้เพื่อนเค้ารู้จักเรา จนคนอื่นคิดว่าเราเป็นแฟนเค้าทั้งๆที่เค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้วแต่สำหรับตัวเราเวลาใครถามเราก็บอกว่าเป็นแค่พี่ ตอนนั้นเราเครียดมากเพราะเราไม่อยากเป็นแบบนี้เพื่อนเค้าก็รู้ว่าเราเป็นใครเป็นอะไรเราอายมากเวลาเจอเพื่อนเค้า ตอนนั้นเราคิดจะซิ่วเราคุยกับพ่อแม่ท่านเองก็เหมือนจะผิดหวังมากเราเลยตัดสินใจไม่ซิ่ว เราเองก็สงสารแฟนใหม่เค้ามากเพราะเค้าเองก็รับรู้เรื่องเรามาตลอดแต่เค้าก็คงรักแฟนเก่าเรามากเหมือนกันเค้าถึงยอม เราเองไม่เคยแสดงตัวใดๆเลยนะ เวลาเราเจอแฟนเก่าเราอยู่ข้างนอกเราก็ไม่เคยทักเคยพูดด้วยเราทำตัวเหมือนไม่รู้จัก เราไม่โทหา ไม่เคยทักแชด มีแต่เค้าทักมา (เราเป็นคนค่อนข้างฟอร์มเยอะมากๆ) มีแต่แฟนเก่าเราเข้าหาเราตลอด เราเคยขอหยุดความสัมพันธ์หลายครั้งมาก เคยหนี เคยไม่รับโทสัพ เคยทำทุกอย่างสุดท้ายเค้าก็ตามเราอยู่ดีเค้าไม่ยอมจบทั้งๆทีเค้าเคยรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับเราอีกแต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาเราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไง พอเราบอกจะคบกับคนนู้นคนนี้เค้าก็ไม่ยอมบอกถ้าคบคือมีปัญหาแน่ๆ ทั้งๆที่ตัวเค้าเองนอกจากจะมีเรากับแฟนเค้าแล้ว เค้ายังมีกิ๊กอีกนะบางทีเราก็สงสารแฟนใหม่เค้าที่ต้องคอยสู้กับพวกกิ๊กแฟนเก่าเรา เวลาเค้ามีใครเค้าจะเล่าให้เราฟังตลอดเรารับรู้ทุกอย่างของเค้ารู้ว่าเค้าเป็นคนยังไงเพราะเราคบกับเค้ามานาน ถ้าถามว่าเรารักเค้าไหมเราบอกเลยเรารักเค้ามากๆมากที่สุดในชีวิต แต่เราไม่อยากเป็นแบบนี้ เราอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ตอนนี้เราอยู่มหาลัยมาเกือบใกล้ถึงฝั่ง ลองคิดดูนะ “เราคบกันแค่เกือบปี แต่เราอยู่ด้วยกันแบบไม่มีสถานะมาเกือบ
5 ปี”และใน5ปีนั้นเราไม่เคยมีแฟนใหม่เลย ตอนนี้เราไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักหรือความผูกพันกันแน่ “จากที่เคยเป็นคนมาก่อนตอนนี้กลับกลายมาเป็นชู้สะงั้น” เรารู้ว่าเราดูเลวมากแต่เราไม่รู้จะทำยังไงหรือเราจะใจแข็งไม่พอที่จะเดินไปจากเค้า เราไม่ยอมปล่อยเค้าหรือเค้าไม่ยอมไป(ขอยืมชื่อเพลง อิอิ) เรื่องราวทั้งหมดอาจจะดูเหมือนเราสร้างภาพที่ทำผิดแต่สำนึกผิด ไม่เลยถ้าพูดถึงเรื่องสงสารแฟนใหม่เค้าเราสงสาร ถ้าถามว่าเรารักแฟนเก่าเราไหมเรารัก แต่เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้จริงๆ ถ้าใครไม่มาตกอยู่ในสถานะแบบเราคงไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง กลับก็ไม่ได้จะไปก็ไม่ได้ ชีวิตห่วยๆเนอะ.
ใช้ชีวิตอยู่กับแฟนเก่ามาเกือบ5ปีจากเป็นคนมาก่อนตอนนี้กลายมาเป็นชู้สะงั้น.
(เรื่องราวของเราอาจจะดูเหมือนเราเลวนะหรือเราเลวจริงๆว่ะ? ด่าเราเบาๆนะเราแค่อยากระบายแล้วก็อยากหาหนทางตัดใจ)
เราเลิกกับแฟนเก่ามาได้เกือบ 5 ปีแล้ว ตอนนั้นแฟนเก่าเราเป็นคนทิ้งเราเพราะเขามีคนอื่นเราคบกันได้เกือบปี ตอนนั้นเราเสียใจมากเราเหมือนตายทั้งเป็นเพราะเราเป็นคนรักคนยากมากแต่ถ้าได้รักเราจะรักสุดหัวใจและเราเป็นคนลืมยาก ตอนนั้นหลังจากที่เลิกกันไปช่วงแรกๆแฟนเก่าเราก็ยังติดต่อกับเราอยู่โทรหาเราตลอด ตอนแรกๆเราก็เฉยๆแต่หลังๆมาเค้าเริ่มติดต่อเรามากขึ้นเรามาเจอกันตลอดเค้าเป็นแบบนี้จนกระทั่งเค้าเลิกกับแฟนใหม่ของเค้า ตอนนั้นเค้าก็กลับมาขอคืนดีเรา เราเองก็สองจิตสองใจแต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะไม่คืนดีเพราะตอนนั้นแฟนเก่าเรากำลังจะเข้ามหาลัยแล้วเราต้องอยู่คนละที่เรากลัวเราโดนทิ้งอีกเพราะแฟนเก่าเราค่อนข้างเจ้าชู้ ในระหว่างนั้นเราสองคนไปมาหาสู่กันตลอดนัดเจอกันตลอดทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ตอนนั้นเราเองก็ไม่มีใครเพราะเราลืมแฟนเก่าไม่ได้แถมแฟนเก่าเราไม่ยอมให้มีใครเคยมีคนมาคุยแต่คุยสักพักเราก็เลิกเพราะเราเป็นคนประมาณว่าถ้าไม่คิดชอบจะไม่คุยเลย เคยพยายามที่จะลองคุยลองตัดใจแต่ก็ทำไม่ได้ เราเป็นแบบนี้อยู่จนแฟนเก่าเราเข้ามหาลัยเราทราบมาว่าเค้าเริ่มมีแฟนใหม่แล้วแต่เราก็เฉยๆเพราะเราอยู่คนละที่ เสาร์-อาทิตย์ เค้ากลับมาบ้านเค้าก็จะมาหาเราตลอด มารับไปนู้นไปนี้ เราใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ถึงเค้าจะมีแฟนใหม่ไปแล้วแค่เค้าก็ไม่ยอมปล่อยเรา จนกระทั่งเราสอบเข้ามหาลัยเหมือนโชคชะตาเล่นตลกกับเราๆสอบหลายคณะหลายมหาลัยนะติดหลายที่ด้วยแถมติดที่เดียวกับแฟนเก่าเราด้วยตอนนั้นเราเลือกแล้วว่าจะไม่เรียนที่เดียวกับแฟนเก่าเราเพราะถ้าเราไปอยู่ที่อื่นไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เราอาจจะเจอคนอื่นได้บ้าง แต่ตอนนั้นพ่อแม่เราดันชอบคณะที่อยู่มหาลัยเดียวกันกับแฟนเก่าเราเรียน เราขัดใจพ่อแม่เราไม่ได้เลยสุดท้ายเราก็ต้องเรียนมหาลัยเดียวกันกับแฟนเก่าเรา พอเราเข้ามหาลัยจากที่เคยเจอกันแค่ เสาร์-อาทิตย์ ก็กลายมาเป็นเจอกันเกือบทุกวัน เค้าพาเราไปเที่ยวกินข้าวดูหนังฟังเพลง เค้าดูแลเราดีมาตลอดให้ความรักความอบอุ่นเวลาเราอยู่กับเค้าเรามีแต่หัวเราะกับยิ้มเรามีความสุขมากเค้าเป็นแบบนี้มาตลอดไม่เคยลดน้อยลงเลยมีแต่เพิ่มมากขึ้นทุกวันบางอย่างเค้าไม่เคยทำให้แฟนใหม่เค้าเลยด้วยซ้ำแต่เค้าทำให้เราตลอดเรารู้ใจเค้าดีกว่าใคร แถมเค้ายังแนะนำให้เพื่อนเค้ารู้จักเรา จนคนอื่นคิดว่าเราเป็นแฟนเค้าทั้งๆที่เค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้วแต่สำหรับตัวเราเวลาใครถามเราก็บอกว่าเป็นแค่พี่ ตอนนั้นเราเครียดมากเพราะเราไม่อยากเป็นแบบนี้เพื่อนเค้าก็รู้ว่าเราเป็นใครเป็นอะไรเราอายมากเวลาเจอเพื่อนเค้า ตอนนั้นเราคิดจะซิ่วเราคุยกับพ่อแม่ท่านเองก็เหมือนจะผิดหวังมากเราเลยตัดสินใจไม่ซิ่ว เราเองก็สงสารแฟนใหม่เค้ามากเพราะเค้าเองก็รับรู้เรื่องเรามาตลอดแต่เค้าก็คงรักแฟนเก่าเรามากเหมือนกันเค้าถึงยอม เราเองไม่เคยแสดงตัวใดๆเลยนะ เวลาเราเจอแฟนเก่าเราอยู่ข้างนอกเราก็ไม่เคยทักเคยพูดด้วยเราทำตัวเหมือนไม่รู้จัก เราไม่โทหา ไม่เคยทักแชด มีแต่เค้าทักมา (เราเป็นคนค่อนข้างฟอร์มเยอะมากๆ) มีแต่แฟนเก่าเราเข้าหาเราตลอด เราเคยขอหยุดความสัมพันธ์หลายครั้งมาก เคยหนี เคยไม่รับโทสัพ เคยทำทุกอย่างสุดท้ายเค้าก็ตามเราอยู่ดีเค้าไม่ยอมจบทั้งๆทีเค้าเคยรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับเราอีกแต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาเราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไง พอเราบอกจะคบกับคนนู้นคนนี้เค้าก็ไม่ยอมบอกถ้าคบคือมีปัญหาแน่ๆ ทั้งๆที่ตัวเค้าเองนอกจากจะมีเรากับแฟนเค้าแล้ว เค้ายังมีกิ๊กอีกนะบางทีเราก็สงสารแฟนใหม่เค้าที่ต้องคอยสู้กับพวกกิ๊กแฟนเก่าเรา เวลาเค้ามีใครเค้าจะเล่าให้เราฟังตลอดเรารับรู้ทุกอย่างของเค้ารู้ว่าเค้าเป็นคนยังไงเพราะเราคบกับเค้ามานาน ถ้าถามว่าเรารักเค้าไหมเราบอกเลยเรารักเค้ามากๆมากที่สุดในชีวิต แต่เราไม่อยากเป็นแบบนี้ เราอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ตอนนี้เราอยู่มหาลัยมาเกือบใกล้ถึงฝั่ง ลองคิดดูนะ “เราคบกันแค่เกือบปี แต่เราอยู่ด้วยกันแบบไม่มีสถานะมาเกือบ
5 ปี”และใน5ปีนั้นเราไม่เคยมีแฟนใหม่เลย ตอนนี้เราไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักหรือความผูกพันกันแน่ “จากที่เคยเป็นคนมาก่อนตอนนี้กลับกลายมาเป็นชู้สะงั้น” เรารู้ว่าเราดูเลวมากแต่เราไม่รู้จะทำยังไงหรือเราจะใจแข็งไม่พอที่จะเดินไปจากเค้า เราไม่ยอมปล่อยเค้าหรือเค้าไม่ยอมไป(ขอยืมชื่อเพลง อิอิ) เรื่องราวทั้งหมดอาจจะดูเหมือนเราสร้างภาพที่ทำผิดแต่สำนึกผิด ไม่เลยถ้าพูดถึงเรื่องสงสารแฟนใหม่เค้าเราสงสาร ถ้าถามว่าเรารักแฟนเก่าเราไหมเรารัก แต่เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้จริงๆ ถ้าใครไม่มาตกอยู่ในสถานะแบบเราคงไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง กลับก็ไม่ได้จะไปก็ไม่ได้ ชีวิตห่วยๆเนอะ.