ส่วนคนที่อ้างไม่มีศาสนา ก็คือมีลัทธิความเชื่อ ส่วนตัว แค่นั้นเอง ไม่ต้องการซ้ำใคร
คือเอา กิเลส กามตัณราคะ ภวตัณหา วิภวตัณหา  เป็นศาสดา
หมายความว่า พอใจอันไหน เอาอันนั้น เปลี่ยนไปแต่ละวัน
มีทุกข์ก็แค่ พึ่งยา เหล้า ยาเสพติด ยานอนหลับ ยาจิตเวช ดูหนัง ฟังเพลง เซ็กซ์ และการจบชีวิต
แต่อาจจะอ้างว่าใช้ปัญญามากกว่ากลุ่มอื่น ความจริงแล้ว ก็คือเป็นไปตามตัณหานั่นเอง

การมีศาสนาก็คือการมีสังคมที่มีชุดความคิดคล้ายๆกัน ก็อยู่เป็นกลุ่มก้อน
แต่การไร้ศาสนา ไม่มีชุดความคิดที่แน่นอน ขึ้นอยู่กับความพอใจของแต่ละคน
คือตัดสินใจบนความบีบคั้นทางร่างกายและจิตใจ

ในทางชีววิทยานั้น ตัวโปรตีนในระดับเซลล์ สัญญาณไฟฟ้าที่เชื่อมโยงเซลล์ประสาทจะเป็นตัวขับเคลื่อน
ตัวบีบคั้น ที่เรียกว่า ตัณหา นั่นเอง