การที่เราเป็นห่วงเขามาก เเคร์เขามาก เเต่สิ่งที่ได้รับเขาบอกว่ารำคาญ กดดัน บอกว่าเราบังคับให้เป็นอย่างที่เราต้องการ เราไม่เคยขออะไรเขาเลย เเต่เขากับคิดเเบบนี้ พอเช้ามา เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เคยคิดขอโทษ เเล้วเราก็ต้องอดทนกับความรู้สึกเเบบนี้ตลอด เพราะเรารักเขามากกก เเต่ตอนนี้ขอรักตัวเองบ้าง เเละตอนนี้เราก็ขอตัดสินใจเเล้วว่า เลือกที่จะเดินไปคนเดียว ปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เเต่เราอยากรู้ว่าเขารักเราจิงบ้างหรือป่าว หรือเเค่ความหลงชั่วคณะเวลา