ใช่การมีครอบครัวที่พร้อมหน้ามันคงดีไม่น้อย ใช่เขาซัพพอตเราได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องความรู้สึก เขากดดันเรา เขาไม่หังความคิดเห็นเราใช่เขามองเราเป็นเด็ก เเต่ทำไมถึงไม่มองในมุมของเด็กอย่างเราบ้าง ทั้งกดดัน ทั้งกลัว กลัวว่าเขาจะผิดหวังที่เราทำตามที่เขาต้องการไม่ได้ เขาทำให้เรากลัวที่จะปรึกษากับเขา เขาบอกปรึกษาได้ทุกเรื่องเเต่เวลาเราไปปรึกษาเขาถึงได้คำว่ากลับมา ใช่ล่ะบางทีเราทำให้เขาผิดหวังเเต่สิ่งที่ควรได้คือกำลังใจไม่ใช่หรอ เขาบังคับเราใช่เขาอยากให้เราได้ดี เเต่เขาไม่ให้ทางเลือกกับเราเลย เราพิมทั้งน้ำตา บางคนคงไม่เข้าใจว่าความรู้สึกนี้มันเป็นยังไง ถึงตอนนี้เราชอบเก็บตัวไม่อยากเจอใครไม่อยากคุยกับใคร บางที่เขาหาว่าเราเป็นบ้ามันยิ่งทำให้เรายิ่งสร้างกรอบมากขึ้น ทุกคนอาจจะคิดนะว่าเราจะไปสนใจทำไม เราจะไปคิดมากทำไม เเต่เรารู้สึกไม่โอเครมากเลย เราพิมจากความรู้สึกจริงๆ เราไม่ต้องการว่าครอยครัวต้องพร้อมหน้า เราเเค่ต้องการความเข้าใจเเค่นั้นเอง