คือหนูอายุ15ปี โดนกดดันโดนด่ามาตั้งแต่เด็กทั้งที่หนูก็ทำดีมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโตโดนคนในครอบครัวด่าว่าแล้วก็ดูถูกแล้วเรื่องการเรียนหนูไม่เคยทำคะแนนน้อยลงเลยอีกอย่างหนูก็ได้ทำงานบ้านตั้งแต่เด็กตอนเด็กคือแทบจะไม่มีเวลาไปเล่นแค่ไปเล่นหน้าบ้านก็โดนด่าโดนตามเข้าบ้านตาก็จะชอบถือไม้แล้วเรียกชื่อหนูคือถ้าได้ยินแบบนั้นหนูต้องรีบกลับถึงจะยังไม่มืดก็เถอะพอตอนโตก็โทษที่หนูเล่นโทรศัพท์หนูก็เล่นแค่วันหยุดเสาร์อาทิตย์แล้วเวลาไปโรงเรียนแทบไม่ได้แตะเลย อีกอย่างเล่นวันหยุดหนูก็ทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อนไม่ให้โดนด่าแต่วันนี้ก็โดนอีกเหมือนทุกวันค่ะ แกกลับมาจากทำงานหนูเข้าใจค่ะว่าเหนื่อยแต่ตัวหนูก็ไม่รู้เลยว่าหนูหลับไปตอนไหนตื่นมาอีกทีก็มืดแล้ว ยายกลับมาด่าแรงมากๆเลยค่ะแรงที่แบบว่าเด็กคนนึงจะรับไหวปกติหนูโดนด่าก็จะชินตลอดแต่วันนี้ทั้งขู่ทั้งด่าเหมือนไม่ใช่หลานแล้วค่ะตะโกนด่าหนูหนูเคยเขียนใส่กระดาษเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเองว่าเครียดอยากฆตต.ให้มันจบๆไปแล้ววันนั้นยายมาเจอกระดาษแผ่นนั้น พวกเขาเอาไปอ่านแล้วก็หัวเราะแถมลุงก็มาล้อต่อว่าจะฆตต.หรอแล้วก็หัวเราะ ตอนนี้หนุไม่รู้เลยค่ะว่าควรรู้สึกยังไง โดนด่าทุกวันแล้วแต่ละคำแรงๆทั้งนั้น หนูไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ทั้งด่าทั้งขู่ตบคู่ฆ่ า ตอนโดนขู่จะฆ่-หนูคิดว่าถ้าต-ยไปจริงๆก็คงดีแต่ทุกวันนี้หนูมีเพื่อนพี่น้องกับคนรู้จักที่มีแต่คนดีๆ แต่ทำไมคนอื่นถึงดีกว่าครอบครัวตัวเองกันนะ หนูเครียดไม่กินข้าวไม่ออกไปไหนเหมือนคนอื่นแล้วแค่หมู่บ้านตัวเองอยู่หนูยังไม่เคยรู้จักว่าเป็นยังไงเพราะอยู่แต่บ้าน วันไหนที่ได้ออกไปเล่นก็จะโดนโทรตามมาด่าตลอดเลยค่ะด่าต่อหน้าเพื่อนบ่อยมากๆ จนหนูไม่รู้จะหาความสุขให้ตัวเองยังไงนอกจากทำตัวเหมือนไม่มีความรู้สึกให้โดนที่บ้านด่าต่อแล้วหนูไม่เคยขออะไรจากที่บ้านแต่พวกเขาก็ยังว่ายังด่าไม่เคยซัพพอร์ตแต่กดดันแล้วก็ด่า หนูจะจบม.3ปีหน้าแล้วเรียนที่ใหม่ค่ะที่บ้านก็จะขู่จะไม่ส่งเรียน
จนคิดว่าไม่รู้จะเรียนไปเพื่ออะไรแล้ว หนูโดนด่าโดนตบเป็นปกติแล้วก็โดนขู่จะไม่ให้เรียนขู่จะฆ-า พี่ๆที่อ่านจบคิดว่าหนูต้องทำยังไงดีคะ