คือยิ่งโตยิ่งรู้จักตัวเองมากขึ้นว่าเป็นคนชอบสันโดษ
ไม่ชอบงานปาร์ตี้ ยิ่งเที่ยวกลางคืนเนี่ยเดี๋ยวนี้ไม่มีเลย
เพื่อนสนิทมีเเต่ไม่เยอะ เเต่ก็เข้าได้กับทุกคนนะคะ คบผิวเผินจะดูว่าเราเฟรนด์ลี่มากๆ คุยเก่งดูเเป็นมนุษย์สังคม
เเต่เอาเข้าจริงๆพอคบกันสักพักเราก็จะหายตัวไป คือจะเลือกติดต่อเฉพาะคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
ที่คบเพราะผลประโยชน์หรือคอนเนคชั่นเนี่ยจะตีตัวออกห่างเลย
เบื่อความวุ่นวาย มีเวลาว่างก็จะไปเเต่กิจกรรมทางธรรมทั้งนั้นเลย อ่านหนังสือที่มูลนิธิคนตาบอดบ้าง ถือศีลบ้าง
มากไปรึเปล่า อย่างนี้ควรปรึกษาจิตเเพทย์มั้ย