สวัสดีค่ะ ลังเลอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีไหม เป็นคนเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยเก่ง แต่จะพยายามสื่อสารให้เพื่อนๆเข้าใจมากที่สุดนะคะ
ตัวเราเป็นคนนิ่ง เงียบ และชอบอยู่กับโลกส่วนตัวของตัวเอง อยู่คนเดียวแล้วรู้สึกสบายตัว มีเพื่อนอยู่น้อยแต่ก็คบกันนาน ยิ่งสมัยนี้ social-media เป็นสื่อกลางให้คนได้รู้จักคนใหม่ๆมากขึ้น ได้คุยกับเพื่อนเก่าที่แทบไม่ได้คุยกัน รู้สึกว่า social-media เป็นเหมือนอะไรสักอย่างที่ทำให้คนเชื่อมโยงและสนิทกันง่าย (ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า) ประมาณว่า ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน ก็ต้องอัพเดทความเคลื่อนไหวให้อีกฝ่ายรู้ มันก็เป็นอะไรที่ดี สะดวกและรวดเร็ว ไม่ต้องรอนานมากก็สามารถคุยโต้ตอบกันประหนึ่งนั่งอยู่ด้วยกัน ไม่เหมือนคนสมัยก่อนที่ต้องนั่งรอจดหมายตอบกลับกันทีหนึ่ง
แต่เรารู้สึกว่าในข้อดีพวกนั้นก็มีข้อเสียที่รู้สึกว่าบางครั้งมันก็ดูฉาบฉวย บังหน้า ยิ่งอ่านคอมเม้นต่างๆยิ่งรู้สึกถึงสัญชาตญาณดิบในมนุษย์ (5555) ยิ่งเล่น ยิ่งเหนื่อย เลยค่อยๆออกมาจาก social media ทั้งหลาย ตอนนี้เลยไม่ได้เล่น FB, IG, Twitter... มาปีกว่า เหลือไว้แค่ line (ซึ่งไม่ค่อยได้เข้าเท่าไหร่) mail (ไว้ส่งงาน) และ youtube (อันนี้นับเป็นโซเชียลมีเดียไหม) รู้สึกสบายตัวมากๆ แต่ก็ต้องแลกกับการที่เพื่อนๆที่เคยสนิทกัน รู้ว่าแต่ละคนมีชีวิตเป็นอย่างไร ก็ห่างกัน ติดต่อกันยากขึ้น จากที่เราเข้าใจว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรที่กำลังเป็นกระแสตอนนี้ เราก็จะไม่ทัน เหมือนอยู่กันคนละวงโคจร แล้วเขาก็จะหาคนที่คุยกับเขารู้เรื่องแทน จนสุดท้ายเราก็หลุดวงโคจร จริงๆก็ดูทีวีตลอดนะเพื่อรับรู้ข่าวสาร แต่ไม่รู้ทำไมก็ยังตามกระแสไม่ทันเหมือนคนเล่น social-media พอเราตามกระแสไม่ทัน เขากับเราก็จะไม่ค่อยมีเรื่องให้เม้าท์ จากที่รู้สึกสนิทใจกันตอนมี social-media ก็เริ่มห่างออกจากกัน จริงๆจะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้ ส่วนหนึ่งก็มาจากนิสัยรักสันโดษส่วนตัวอยู่แล้วด้วย จากที่เราดูเข้าถึงได้ง่ายใน social-media ก็อาจจะดูเข้าถึงยากขึ้นเมื่อไม่มีมันเป็นสื่อกลางหรือเปล่า
ตัวเราเองหรือเปล่าที่ผลักสังคม (social-media) ออกห่างจากตัวเรา?
หรือ เราจำเป็นต้องปรับตัวตามกระแสสังคมที่ใช้ social-media เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์กับคนอื่นจริงๆ?
เพื่อนน้อยลงเมื่อไร้ social media?
ตัวเราเป็นคนนิ่ง เงียบ และชอบอยู่กับโลกส่วนตัวของตัวเอง อยู่คนเดียวแล้วรู้สึกสบายตัว มีเพื่อนอยู่น้อยแต่ก็คบกันนาน ยิ่งสมัยนี้ social-media เป็นสื่อกลางให้คนได้รู้จักคนใหม่ๆมากขึ้น ได้คุยกับเพื่อนเก่าที่แทบไม่ได้คุยกัน รู้สึกว่า social-media เป็นเหมือนอะไรสักอย่างที่ทำให้คนเชื่อมโยงและสนิทกันง่าย (ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า) ประมาณว่า ทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน ก็ต้องอัพเดทความเคลื่อนไหวให้อีกฝ่ายรู้ มันก็เป็นอะไรที่ดี สะดวกและรวดเร็ว ไม่ต้องรอนานมากก็สามารถคุยโต้ตอบกันประหนึ่งนั่งอยู่ด้วยกัน ไม่เหมือนคนสมัยก่อนที่ต้องนั่งรอจดหมายตอบกลับกันทีหนึ่ง
แต่เรารู้สึกว่าในข้อดีพวกนั้นก็มีข้อเสียที่รู้สึกว่าบางครั้งมันก็ดูฉาบฉวย บังหน้า ยิ่งอ่านคอมเม้นต่างๆยิ่งรู้สึกถึงสัญชาตญาณดิบในมนุษย์ (5555) ยิ่งเล่น ยิ่งเหนื่อย เลยค่อยๆออกมาจาก social media ทั้งหลาย ตอนนี้เลยไม่ได้เล่น FB, IG, Twitter... มาปีกว่า เหลือไว้แค่ line (ซึ่งไม่ค่อยได้เข้าเท่าไหร่) mail (ไว้ส่งงาน) และ youtube (อันนี้นับเป็นโซเชียลมีเดียไหม) รู้สึกสบายตัวมากๆ แต่ก็ต้องแลกกับการที่เพื่อนๆที่เคยสนิทกัน รู้ว่าแต่ละคนมีชีวิตเป็นอย่างไร ก็ห่างกัน ติดต่อกันยากขึ้น จากที่เราเข้าใจว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรที่กำลังเป็นกระแสตอนนี้ เราก็จะไม่ทัน เหมือนอยู่กันคนละวงโคจร แล้วเขาก็จะหาคนที่คุยกับเขารู้เรื่องแทน จนสุดท้ายเราก็หลุดวงโคจร จริงๆก็ดูทีวีตลอดนะเพื่อรับรู้ข่าวสาร แต่ไม่รู้ทำไมก็ยังตามกระแสไม่ทันเหมือนคนเล่น social-media พอเราตามกระแสไม่ทัน เขากับเราก็จะไม่ค่อยมีเรื่องให้เม้าท์ จากที่รู้สึกสนิทใจกันตอนมี social-media ก็เริ่มห่างออกจากกัน จริงๆจะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้ ส่วนหนึ่งก็มาจากนิสัยรักสันโดษส่วนตัวอยู่แล้วด้วย จากที่เราดูเข้าถึงได้ง่ายใน social-media ก็อาจจะดูเข้าถึงยากขึ้นเมื่อไม่มีมันเป็นสื่อกลางหรือเปล่า
ตัวเราเองหรือเปล่าที่ผลักสังคม (social-media) ออกห่างจากตัวเรา?
หรือ เราจำเป็นต้องปรับตัวตามกระแสสังคมที่ใช้ social-media เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์กับคนอื่นจริงๆ?