เรื่องจริงแบบฮาๆ ปนเศร้าหน่อย ของการสารภาพรักกับผู้ชายแท้นะครับ
ถ้าสงสัยว่าเป็นเรื่องแต่งหรือไม่ ลองอ่านไปเรื่อยๆ นะครับ แล้วจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง
ปล. ผมเกย์รับออกสาว
= = = = = = = = = = = = = = = = =
ธันวาคม 2556
เราสองคนเป็นเพื่อนในสาขาวิชาเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน มีอะไรปรึกษากันแบบผ่านๆ
จนเจอวิชาเลือกวิชาหนึ่งที่เราต้องทำงานร่วมกัน...เราบังเอิญได้อยู่กลุ่มเดียวกัน
ผม...บังเอิญได้เป็นหัวหน้าทำงานกลุ่มนั้น
เขา...ได้เป็นส่วนหนึ่งของการทำงานของผม
เราช่วยกันคิดงาน โทรคุยกันบ้างบางเวลา
เขา...เป็นผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าผม...ผิวขาว ใส่แว่น
เขา...แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง...
เขา...มักจะพาผู้หญิงคนนั้นไปกินข้าวในโรงอาหารด้วยกัน...
เขา...มักจะไปซื้อข้าวให้ผู้หญิงคนนั้น
ผม...ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่สามารถถอนสายตาจากเขาได้อีกแล้ว...
ผมคิดว่ามันคงจะเป็นความชอบในหน้าตาทั่วไปพักๆ ผมคงเลิกคิดไปได้...เพราะผมมีแฟนของผมอยู่แล้ว
แฟนผม...เป็นรุ่นพี่คนหนึ่ง
แฟนผม...เป็นผู้ชายที่นิสัยผู้ใหญ่...ดูแล เอาใจใส่
แฟนผม...เขาตัดเล็บเท้าให้ผม...ป้อนยาผม
แฟนผม...เขาเป็นคนที่กอดผมตอนที่รู้ว่าสอบได้คะแนนน้อยๆ
แฟนผม...เป็นผู้ชายที่ดีเกินไป...ดีจนผมเจ็บที่ในที่สุด...ผมค้นพบว่า...ผมชอบเพื่อนคนนั้นเข้าเสียแล้ว
ทุกครั้งที่ผมจูบกับแฟน...จะมีหน้าของเพื่อนคนนั้นลอยมา
มันเป็นจุดเริ่มต้นจุดเล็กๆ...ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตผม
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
มกราคม 2557
เพื่อนคนนั้น...เป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว
ผมเสียใจ...ร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล
แฟนผมปลอบและถามว่าเป็นอะไร...แต่ผมไม่มีคำตอบให้จริงๆ...
ผมกับแฟน...เริ่มห่างกันเพราะเขาเรียนหนัก
เพื่อนผมมาบอกว่า "แฟนแกไปกินข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่งนะ"
ตอนที่ได้ยิน ผมเฉยๆ...เพราะคิดว่า เกย์คงไม่สามารถชอบผู้หญิงได้
ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่า...แฟนคนเก่าของเขาก่อนหน้านี้เป็นผู้หญิง...
กว่าจะรู้อะไรก็แก้ไขไม่ทันแล้ว...
ผมเลิกสนใจเรื่องของแฟนตัวเองและแอบมองเพื่อนคนนั้นบ่อยขึ้น...
ทุกครั้งที่เขาทะเลาะกับแฟน...ผมจะเจ็บตามไปด้วย
ทุกครั้งที่เขามีความสุข...ผมก็ยินดี...แม้จะรู้สึกหัวใจแหลกสลายแค่ไหน
ผมยังจำวันนั้นได้ดี...กลางเดือนมกราคม
ผมเจอเขายืนคุยกับแฟนอยู่...เขาหันหน้ามาสบตาผม
ผมร้องไห้...ทั้งที่รู้ว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้...เพราะผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง...
เขาวิ่งมาหาผมและทักทายตามปกติ แล้วก็ตกใจที่เห็นน้ำตาผม..
ผมสะบัดหน้าแล้ววิ่งหนี...ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะวิ่งตามผมมา
เจ็บ...ที่รู้สึกดีใจ ที่เขายอมปล่อยแฟนตัวเองไว้แล้ววิ่งตามมา
แต่...สวรรค์คงไม่เข้าข้างคนหลายใจที่แอบนอกใจผู้ชายของตัวเองหรอกครับ...
เขาจับมือผมไว้แล้วบิดให้หน้ามาให้
เขา : ร้องไห้ทำไม? แล้ววิ่งหนีมาทำไม?
ผม : เปล่าหรอก สงสัยฝุ่นเข้าตา
ผมถือโอกาสนั้นดันเขาออกแล้ววิ่งหนี...
ดีใจ...ที่อย่างน้อยเขาคงจะห่วงความรู้สึกผม...
วันนั้นผมกลับไปที่หอ แฟนผมโทรมา
แฟน : ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ
ผม : ผมยุ่งๆ นิดหน่อย ขอไปอาบน้ำก่อนนะ
แฟน : ไปกินข้าวกันไหม เดี๋ยวเลี้ยง
ผม : เอาไว้ก่อนเถอะครับ วันนี้ผมเหนื่อยมาก อยากพักแล้ว
แล้วผมก็กดวางสาย...
โดยที่มารู้จากเพื่อนทีหลังว่า...แฟนผมไปกินข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้า ม.
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนี้...มันตลกร้ายชะมัด
(Y) [อุทาหรณ์] เล่าประสบการณ์สารภาพรักกับผู้ชาย ทั้งที่ผมมีแฟนอยู่แล้ว...มันเป็นการนอกใจที่ทรมานเหลือเกิน
ถ้าสงสัยว่าเป็นเรื่องแต่งหรือไม่ ลองอ่านไปเรื่อยๆ นะครับ แล้วจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง
ปล. ผมเกย์รับออกสาว
= = = = = = = = = = = = = = = = =
ธันวาคม 2556
เราสองคนเป็นเพื่อนในสาขาวิชาเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน มีอะไรปรึกษากันแบบผ่านๆ
จนเจอวิชาเลือกวิชาหนึ่งที่เราต้องทำงานร่วมกัน...เราบังเอิญได้อยู่กลุ่มเดียวกัน
ผม...บังเอิญได้เป็นหัวหน้าทำงานกลุ่มนั้น
เขา...ได้เป็นส่วนหนึ่งของการทำงานของผม
เราช่วยกันคิดงาน โทรคุยกันบ้างบางเวลา
เขา...เป็นผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าผม...ผิวขาว ใส่แว่น
เขา...แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง...
เขา...มักจะพาผู้หญิงคนนั้นไปกินข้าวในโรงอาหารด้วยกัน...
เขา...มักจะไปซื้อข้าวให้ผู้หญิงคนนั้น
ผม...ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่สามารถถอนสายตาจากเขาได้อีกแล้ว...
ผมคิดว่ามันคงจะเป็นความชอบในหน้าตาทั่วไปพักๆ ผมคงเลิกคิดไปได้...เพราะผมมีแฟนของผมอยู่แล้ว
แฟนผม...เป็นรุ่นพี่คนหนึ่ง
แฟนผม...เป็นผู้ชายที่นิสัยผู้ใหญ่...ดูแล เอาใจใส่
แฟนผม...เขาตัดเล็บเท้าให้ผม...ป้อนยาผม
แฟนผม...เขาเป็นคนที่กอดผมตอนที่รู้ว่าสอบได้คะแนนน้อยๆ
แฟนผม...เป็นผู้ชายที่ดีเกินไป...ดีจนผมเจ็บที่ในที่สุด...ผมค้นพบว่า...ผมชอบเพื่อนคนนั้นเข้าเสียแล้ว
ทุกครั้งที่ผมจูบกับแฟน...จะมีหน้าของเพื่อนคนนั้นลอยมา
มันเป็นจุดเริ่มต้นจุดเล็กๆ...ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตผม
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
มกราคม 2557
เพื่อนคนนั้น...เป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว
ผมเสียใจ...ร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล
แฟนผมปลอบและถามว่าเป็นอะไร...แต่ผมไม่มีคำตอบให้จริงๆ...
ผมกับแฟน...เริ่มห่างกันเพราะเขาเรียนหนัก
เพื่อนผมมาบอกว่า "แฟนแกไปกินข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่งนะ"
ตอนที่ได้ยิน ผมเฉยๆ...เพราะคิดว่า เกย์คงไม่สามารถชอบผู้หญิงได้
ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่า...แฟนคนเก่าของเขาก่อนหน้านี้เป็นผู้หญิง...
กว่าจะรู้อะไรก็แก้ไขไม่ทันแล้ว...
ผมเลิกสนใจเรื่องของแฟนตัวเองและแอบมองเพื่อนคนนั้นบ่อยขึ้น...
ทุกครั้งที่เขาทะเลาะกับแฟน...ผมจะเจ็บตามไปด้วย
ทุกครั้งที่เขามีความสุข...ผมก็ยินดี...แม้จะรู้สึกหัวใจแหลกสลายแค่ไหน
ผมยังจำวันนั้นได้ดี...กลางเดือนมกราคม
ผมเจอเขายืนคุยกับแฟนอยู่...เขาหันหน้ามาสบตาผม
ผมร้องไห้...ทั้งที่รู้ว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้...เพราะผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง...
เขาวิ่งมาหาผมและทักทายตามปกติ แล้วก็ตกใจที่เห็นน้ำตาผม..
ผมสะบัดหน้าแล้ววิ่งหนี...ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะวิ่งตามผมมา
เจ็บ...ที่รู้สึกดีใจ ที่เขายอมปล่อยแฟนตัวเองไว้แล้ววิ่งตามมา
แต่...สวรรค์คงไม่เข้าข้างคนหลายใจที่แอบนอกใจผู้ชายของตัวเองหรอกครับ...
เขาจับมือผมไว้แล้วบิดให้หน้ามาให้
เขา : ร้องไห้ทำไม? แล้ววิ่งหนีมาทำไม?
ผม : เปล่าหรอก สงสัยฝุ่นเข้าตา
ผมถือโอกาสนั้นดันเขาออกแล้ววิ่งหนี...
ดีใจ...ที่อย่างน้อยเขาคงจะห่วงความรู้สึกผม...
วันนั้นผมกลับไปที่หอ แฟนผมโทรมา
แฟน : ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ
ผม : ผมยุ่งๆ นิดหน่อย ขอไปอาบน้ำก่อนนะ
แฟน : ไปกินข้าวกันไหม เดี๋ยวเลี้ยง
ผม : เอาไว้ก่อนเถอะครับ วันนี้ผมเหนื่อยมาก อยากพักแล้ว
แล้วผมก็กดวางสาย...
โดยที่มารู้จากเพื่อนทีหลังว่า...แฟนผมไปกินข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้า ม.
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนี้...มันตลกร้ายชะมัด