...จงทำ "ใจ" ให้เหมือน "แผ่นดิน"
เพราะว่าแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่ทุกวันนี้
ไม่ได้เคยโกรธใครทำอะไรใครเลย
จงทำ "ใจ" เหมือน "น้ำ"
เพราะธรรมดาของน้ำย่อมเป็นของสะอาด
ชำระของสกปรกได้ทุกเมื่อ
และเป็นของดื่มกินเพื่อมีชีวิต
ช่วยเหลือแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
จงทำ "ตน" ให้เหมือน "ผ้าเช็ดเท้า"
เพราะธรรมดาของผ้าเช็ดเท้า
ย่อมไม่มีความรักความชัง ฉันใด
ใจเราก็ทำเหมือนกัน ฉันนั้น
เมื่อเราตั้งใจฝึกฝนอบรมได้เช่นนี้แล้ว
ไปอยู่ที่ไหน ก็มีแต่ความสุข
ความทุกข์ในใจก็จะไม่เกิด ดังสุภาษิต
ที่ท่านกล่าวไว้ว่า "จิตตัง ทันตังสุขาวหัง"
จิตที่ฝึกฝนมาดีแล้ว นำมาซึ่งความสุข
ทั้งโลกนี้ และโลกหน้า...

...หลวงปู่ขาว อนาลโย...