จขกท.เคยไปพบประสบเหตุการ์ณมาค่ะ เรียนหนังสืออยู่ม.6 ตอนเย็นจะกลับบ้านต้องนั่งรถสองค่ะ นั่งรถสองแถวจากโรงเรียนออกมาจากซอย แล้วมาขึ้นรถสองแถวที่ตลาดย่านสะพานใหม่ กลับบ้านพร้อมกับน้องสาวค่ะเรียนที่เดียวกัน ก็พากันเดินไปซื้อผักสดเนื้อหมูในตลาดสดกันก่อนกลับบ้าน ระหว่างเดินจ่ายตลาดอยู่เห็นคนตาบอดค่ะอายุราวๆ35-45ปี ถือไม้เท้าแกว่งไปแกว่งมาเดินชนโน้นนี่บ้าง ด้วยความสงสารจะเข้าไปช่วยกคิดว่าเค้าคงต้องการออกจากตลาดไเพื่อไปป้ายรถเมล์ ก็เลยไปช่วยเค้าให้ออกจากตลาดโดยเร็ว
เรา : มีอะไรให้หนูช่วยไหมค่ะ
คนตาบอด : ช่วยพาไปป้ายรถเมล์หน่อยครับ
เรา : มาค่ะเดี๋ยวช่วย
คนตาบอด : ขออนุญาตจับมือน่ะครับ
เรา : ไม่เป็นไรค่ะ (เค้าดูสุภาพจัง!มองในแง่ดีค่ะ)
เริ่มรู้สึกว่าทำไมจับแขนเราแบบลูบไล้จังคงเป็นเพราะตาบอดมั้งเลยจับไปจับมา
พาเดินไปสักพักถามเราโน้นนี่นู้น
คนตาบอด : เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่
เรา : เรียน อยู่ XXX (ขอสงวนชื่อ ร.ร. น่ะค่ะ) อายุ 17
-------พอใกล้จะถึงที่ป้ายรถเมล์------
คนตาบอด : หน้าตาหนูสวยรึป่าว
เรา : ห่ะ ไม่รู้ค่ะ(อึ้งค่ะเค้าถามเพื่ออะไรหรือว่าเค้าอยากจะชมเรา ยอตัวนิดนึง)
คนตาบอด : ขอหอมมือได้ไหม?
เรากับน้องหันมามองหน้ากัน เรานี่หน้าเจื่อนๆเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่าเราหูแว่วด้วยซ้ำ
เรา : ไม่ได้ค่ะ (อึ้งรอบที่2 เฮ่ย!นี่เค้าจะแสดงการขอบคุณเรารึป่าวเนี่ยเริ่มมาแปลกแหละ)
คนตาบอด : บ้านอยู่แถวไหน?
เรา : แถวนี่แหละค่ะ (ตอบแบบรีบๆแต่ความจริงๆไม่ได้อยู่แถวนี่หรอกต้องนั่งรถอีกต่อเข้าซอยประมาณ8กม.)
คนตาบอด : ไปส่งที่บ้านได้ไหม?
เรา : ไม่ได้ค่ะต้องรีบกลับบ้าน (ฉันรู้สึกว่าเริ่มไม่ปลอดภัยซะแล้วซิถาม ซอกแซกจัง)
คนตาบอด : มีแฟนรึยัง
เรา : มีแล้ว (รีบพูดตัดบทเลยค่ะ )
เรา : มาส่งแค่นี้น่ะค่ะต้องรีบกลับบ้านแล้ว
ตัวเรารีบดึงมือที่คนตาบอดจับแขนเราออกแล้วเรากลับน้องต่างพากันกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น
หลังจากนั้นมาจนทุกวันนี้เวลาเราไปเดินที่ไหนเห็นคนตาบอดเราจะเลี่ยงเลยค่ะ กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไปเลย ก็กลัวนิค่ะเข้าใจน่ะค่ะว่าไม่ได้เป็นทุกคนถ้าจะช่วยเหลือก็คงช่วยแต่ผู้หญิงหรือไม่ก็ช่วยสังคมแบบอื่นๆล่ะค่ะ ใครเจอแบบนี้เข้าไปไม่รู้หรอกตลอดเวลาที่เค้าจับแตะต้องตัวไม่คิดไรพอมาเห็นพฤติกรรมตอนหลังทำไมต้องหื่นใส่หนูด้วยค่ะ หนูเสียความรู้สึกอยากเป็นวัยรุ่นที่ทำความดีกับคนอื่นเค้าก็เป็นบ้าง กลายเป็นว่าทำความดีแทนที่จะมีความสุข แต่ก็ต้องมาสะดุดกับความหื่นของคนๆนี้
คุณเคยช่วยเหลือคนพิการ!แทนที่จะรู้สึกดีแต่กลับกลายเป็นรู้สึกแย่บ้างไหม?
เรา : มีอะไรให้หนูช่วยไหมค่ะ
คนตาบอด : ช่วยพาไปป้ายรถเมล์หน่อยครับ
เรา : มาค่ะเดี๋ยวช่วย
คนตาบอด : ขออนุญาตจับมือน่ะครับ
เรา : ไม่เป็นไรค่ะ (เค้าดูสุภาพจัง!มองในแง่ดีค่ะ)
เริ่มรู้สึกว่าทำไมจับแขนเราแบบลูบไล้จังคงเป็นเพราะตาบอดมั้งเลยจับไปจับมา
พาเดินไปสักพักถามเราโน้นนี่นู้น
คนตาบอด : เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่
เรา : เรียน อยู่ XXX (ขอสงวนชื่อ ร.ร. น่ะค่ะ) อายุ 17
-------พอใกล้จะถึงที่ป้ายรถเมล์------
คนตาบอด : หน้าตาหนูสวยรึป่าว
เรา : ห่ะ ไม่รู้ค่ะ(อึ้งค่ะเค้าถามเพื่ออะไรหรือว่าเค้าอยากจะชมเรา ยอตัวนิดนึง)
คนตาบอด : ขอหอมมือได้ไหม?
เรากับน้องหันมามองหน้ากัน เรานี่หน้าเจื่อนๆเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่าเราหูแว่วด้วยซ้ำ
เรา : ไม่ได้ค่ะ (อึ้งรอบที่2 เฮ่ย!นี่เค้าจะแสดงการขอบคุณเรารึป่าวเนี่ยเริ่มมาแปลกแหละ)
คนตาบอด : บ้านอยู่แถวไหน?
เรา : แถวนี่แหละค่ะ (ตอบแบบรีบๆแต่ความจริงๆไม่ได้อยู่แถวนี่หรอกต้องนั่งรถอีกต่อเข้าซอยประมาณ8กม.)
คนตาบอด : ไปส่งที่บ้านได้ไหม?
เรา : ไม่ได้ค่ะต้องรีบกลับบ้าน (ฉันรู้สึกว่าเริ่มไม่ปลอดภัยซะแล้วซิถาม ซอกแซกจัง)
คนตาบอด : มีแฟนรึยัง
เรา : มีแล้ว (รีบพูดตัดบทเลยค่ะ )
เรา : มาส่งแค่นี้น่ะค่ะต้องรีบกลับบ้านแล้ว
ตัวเรารีบดึงมือที่คนตาบอดจับแขนเราออกแล้วเรากลับน้องต่างพากันกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น
หลังจากนั้นมาจนทุกวันนี้เวลาเราไปเดินที่ไหนเห็นคนตาบอดเราจะเลี่ยงเลยค่ะ กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไปเลย ก็กลัวนิค่ะเข้าใจน่ะค่ะว่าไม่ได้เป็นทุกคนถ้าจะช่วยเหลือก็คงช่วยแต่ผู้หญิงหรือไม่ก็ช่วยสังคมแบบอื่นๆล่ะค่ะ ใครเจอแบบนี้เข้าไปไม่รู้หรอกตลอดเวลาที่เค้าจับแตะต้องตัวไม่คิดไรพอมาเห็นพฤติกรรมตอนหลังทำไมต้องหื่นใส่หนูด้วยค่ะ หนูเสียความรู้สึกอยากเป็นวัยรุ่นที่ทำความดีกับคนอื่นเค้าก็เป็นบ้าง กลายเป็นว่าทำความดีแทนที่จะมีความสุข แต่ก็ต้องมาสะดุดกับความหื่นของคนๆนี้