ไปกินนี่หมายถึงการไปกินแบบกิจวัตรประจำวันทั่วไปนะครับ ไม่ใช่เนื่องในกรณีพิเศษ เท่าที่สังเกตุการกินข้าวคนเดียวไม่ได้นี่ น่าจะเป็นพฤติกรรมของคนส่วนใหญ่ในเมืองไทยเลยนะครับ คนที่ไปกินคนเดียวนี่ถือว่ามีเป็นส่วนน้อยมาก รวมไปถึงการทำกิจกรรมอื่นด้วยเช่นดูหนัง เดินห้าง ออกกำลังกาย ฯลฯ ก็เป็นในลักษณะเดียวกัน เลยสงสัยว่าสังคมเมืองนอก เขาเป็นแบบเดียวกับเราไหม

แล้วไอ้พฤติกรรมแบบนี้ ระหว่างไปเดี่ยว กับต้องรอไปกับคนอื่น แบบไหนถือว่าน่าจะเข้าข่ายโรคจิตกว่ากัน เพราะเท่าที่ดูอีกเหมือนกัน ในสังคมไทยคนทำอะไรคนเดียวมักถูกเพ่งเล็งว่าออกจะจิตหน่อย ๆ แต่อันที่จริงถ้าวิเคราะห์ตามจริง การไปไหนคนเดียวไม่ได้น่าจะเป็นพวกวิตกกังวลสูงมากกว่า แต่ทำไมคนส่วนใหญ่ดันเป็นอย่างหลัง เคยมีการวิเคราะห์ทาวิทยาศาสตร์ในเรื่องนี้ไหมครับ