วันที่ 20/7/2557
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกแย่ที่สุดในชีวิตรักของผม ผมทำให้เค้ากลับมาคุยกับผมได้แล้วแต่เค้ายังแอบปลื้มพี่คนนั้นอยู่ วันนี้เราไปเที่ยวเซ็นทรัลปิ่นเกล้าด้วยกัน ในระหว่างที่เที่ยวกัน เธอพูดถึงแต่พี่คนที่เธอแอบปลื้มจนผมรู้สึกว่าเค้าไม่ได้แคร์ความรู้สึกของผมเลย ผมได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ลึกๆข้างใน ในระหว่างที่เธอเข้าห้องน้ำ ผมจึงคิดแผนการเก็บเบอร์พี่คนนั้นไว้ และหลังจากที่ผมขับรถไปส่งเธอที่บ้านเสร็จ ผมก็จัดการโทรไปบอกพี่คนนั้นให้เลิกยุ่งกับเธอ บอกว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็โทรมาต่อว่าผม เธอโกรธมากตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันโครตเด็ก เพียงแค่อารมณ์หึงหวงมันทำให้ผมทำร้ายเธอได้ถึงเพียงนี้ คราวนี้เธอบล็อคเบอร์ของผม บล็อคLine บล็อคfacebook เธอบอกว่าจะเลิกยุ่งกับผมอีกเลย หลังจากที่คุยกันครั้งสุดท้ายผมนั่งร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียวกับสิ่งที่ผมทำลงไป ผมน่าจะคิดก่อนทำ ผมน่าจะมีความอดทนมากกว่า เพราะในความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ก่อนหน้านี้ ถึงจะไม่ได้เรียกได้ว่าแฟน แต่ก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว คราวนี้ถึงคราวที่ผมคงต้องตัดใจจากเธอจริงๆ ไดอารี่นี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะเขียนอัพเอาไว้ ชีวิตที่เหลืออยู่ของผม ผมคงต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ ผมจะต้องทำตัวเองให้เป็นผู้ใหญ่กว่านี้ให้ได้ และผมจะต้องตัดใจจากเธอให้ได้เช่นกัน
คืนนี้ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ผมดูดบุหรี่ไปเกือบ2ซองจนปากของผมชาไปหมด พรุ่งนี้ผมมีสัมภาษณ์งานด้วยแต่ผมไม่รู้สึกถึงความพร้อมของตัวเองเลย ตอนนี้ผมอยากพักอยู่เฉยๆซักพักเพื่อทำใจ ผมอยากเลิกบุหรี่อย่างจริงจัง เพราะยิ่งผมดูดมากเท่าไหร่อะไรๆมันก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย มันกลับทำให้ร่างกายผมแย่ลงด้วยซ้ำ ตอนนี้ผมเริ่มลังเลว่าจะไปสัมภาษณ์งานดีไหม สภาพจิตใจผมตอนนี้ไม่พร้อมที่จะไปจริงๆ ผมเริ่มลบเกมส์บนเครื่องของผมออกจนหมด มันจะไม่เล่นมันอีกแล้ว ผมออกจากกลุ่มLineเพื่อนทุกกลุ่ม ผมลบเฟสตัวเองชั่วคราว ผมว่าผมควรอยู่นิ่งๆคนเดียวซักระยะ ผมเป็นพวกที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยซักเรื่อง ชอบเอาเรื่องส่วนตัวไปปรึกษาคนนั้นคนนี้ และเป็นเหตุให้เธอโกรธบ่อยๆ ผมจึงคิดว่าผมควรอยู่ตัวคนเดียวจริงๆซักที วันนี้เป็นวันแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าผมจะไม่ได้คุยกับเธออีกแล้วจริงๆ มันทำให้ผมใจหายกับสิ่งที่ทำลงไปเมื่อคืน เธอคงไม่ให้อภัยผมแน่ๆเพราะเธอชอบพี่เค้าคนนั้นมากๆ ผมเลิกหวังอีกเลยว่าเธอจะโทรมาอีก เลิกหวังอีกเลยว่าจะได้กลับมาคบกันอีก ผมทำทุกอย่างให้มันแย่ลงไปเรื่อยๆ มันไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมาเลย กระทู้นี้คงเป็นกระทู้สุดท้ายของผม เพราะfacebookของผมจะปิดใช้ชั่วคราว ผมไม่ได้หวังให้เธอมาอ่านกระทู้นี้ ผมเริ่มรู้สึกได้ว่าเธอรำคานผมมากและไม่ได้รักผมแล้ว ขอบคุณทุกคนครับที่สละเวลาอ่านมาตลอด ขอขอบคุณ ถ้าผมทำใจได้เมื่อไหร่ผมจะกลับมาเปลี่ยนตัวเองอีกครั้ง เพื่อตัวของผมเอง
214วัน พิสูจณ์ตัวเองเพื่อพิสูจณ์รักแท้ วันที่ 20/7/2557
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกแย่ที่สุดในชีวิตรักของผม ผมทำให้เค้ากลับมาคุยกับผมได้แล้วแต่เค้ายังแอบปลื้มพี่คนนั้นอยู่ วันนี้เราไปเที่ยวเซ็นทรัลปิ่นเกล้าด้วยกัน ในระหว่างที่เที่ยวกัน เธอพูดถึงแต่พี่คนที่เธอแอบปลื้มจนผมรู้สึกว่าเค้าไม่ได้แคร์ความรู้สึกของผมเลย ผมได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ลึกๆข้างใน ในระหว่างที่เธอเข้าห้องน้ำ ผมจึงคิดแผนการเก็บเบอร์พี่คนนั้นไว้ และหลังจากที่ผมขับรถไปส่งเธอที่บ้านเสร็จ ผมก็จัดการโทรไปบอกพี่คนนั้นให้เลิกยุ่งกับเธอ บอกว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็โทรมาต่อว่าผม เธอโกรธมากตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันโครตเด็ก เพียงแค่อารมณ์หึงหวงมันทำให้ผมทำร้ายเธอได้ถึงเพียงนี้ คราวนี้เธอบล็อคเบอร์ของผม บล็อคLine บล็อคfacebook เธอบอกว่าจะเลิกยุ่งกับผมอีกเลย หลังจากที่คุยกันครั้งสุดท้ายผมนั่งร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียวกับสิ่งที่ผมทำลงไป ผมน่าจะคิดก่อนทำ ผมน่าจะมีความอดทนมากกว่า เพราะในความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ก่อนหน้านี้ ถึงจะไม่ได้เรียกได้ว่าแฟน แต่ก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว คราวนี้ถึงคราวที่ผมคงต้องตัดใจจากเธอจริงๆ ไดอารี่นี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะเขียนอัพเอาไว้ ชีวิตที่เหลืออยู่ของผม ผมคงต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ ผมจะต้องทำตัวเองให้เป็นผู้ใหญ่กว่านี้ให้ได้ และผมจะต้องตัดใจจากเธอให้ได้เช่นกัน
คืนนี้ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ผมดูดบุหรี่ไปเกือบ2ซองจนปากของผมชาไปหมด พรุ่งนี้ผมมีสัมภาษณ์งานด้วยแต่ผมไม่รู้สึกถึงความพร้อมของตัวเองเลย ตอนนี้ผมอยากพักอยู่เฉยๆซักพักเพื่อทำใจ ผมอยากเลิกบุหรี่อย่างจริงจัง เพราะยิ่งผมดูดมากเท่าไหร่อะไรๆมันก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย มันกลับทำให้ร่างกายผมแย่ลงด้วยซ้ำ ตอนนี้ผมเริ่มลังเลว่าจะไปสัมภาษณ์งานดีไหม สภาพจิตใจผมตอนนี้ไม่พร้อมที่จะไปจริงๆ ผมเริ่มลบเกมส์บนเครื่องของผมออกจนหมด มันจะไม่เล่นมันอีกแล้ว ผมออกจากกลุ่มLineเพื่อนทุกกลุ่ม ผมลบเฟสตัวเองชั่วคราว ผมว่าผมควรอยู่นิ่งๆคนเดียวซักระยะ ผมเป็นพวกที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยซักเรื่อง ชอบเอาเรื่องส่วนตัวไปปรึกษาคนนั้นคนนี้ และเป็นเหตุให้เธอโกรธบ่อยๆ ผมจึงคิดว่าผมควรอยู่ตัวคนเดียวจริงๆซักที วันนี้เป็นวันแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าผมจะไม่ได้คุยกับเธออีกแล้วจริงๆ มันทำให้ผมใจหายกับสิ่งที่ทำลงไปเมื่อคืน เธอคงไม่ให้อภัยผมแน่ๆเพราะเธอชอบพี่เค้าคนนั้นมากๆ ผมเลิกหวังอีกเลยว่าเธอจะโทรมาอีก เลิกหวังอีกเลยว่าจะได้กลับมาคบกันอีก ผมทำทุกอย่างให้มันแย่ลงไปเรื่อยๆ มันไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมาเลย กระทู้นี้คงเป็นกระทู้สุดท้ายของผม เพราะfacebookของผมจะปิดใช้ชั่วคราว ผมไม่ได้หวังให้เธอมาอ่านกระทู้นี้ ผมเริ่มรู้สึกได้ว่าเธอรำคานผมมากและไม่ได้รักผมแล้ว ขอบคุณทุกคนครับที่สละเวลาอ่านมาตลอด ขอขอบคุณ ถ้าผมทำใจได้เมื่อไหร่ผมจะกลับมาเปลี่ยนตัวเองอีกครั้ง เพื่อตัวของผมเอง