เป็นคุณพ่อ ของเจ้าลูกชายตัวน้อย เกือบ 3 ขวบแล้ว
ยังจำความรู้สึก ตอนที่มีลูกคนแรกได้ดี ตั้งแต่รู้ว่าท้อง จนถึงวันคลอด และตลอดเวลาที่เค้าได้เติบโตขึ้นมา
พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า รักเค้ามากที่สุด  จะเพลีย จะ เหนื่อยจากเรื่องอะไร เจอเค้าก็หาย ก็ชื่นใจ
ตั้งใจที่จะดูแลเค้าคนนี้ ให้ดีที่สุด

จน 5 เดือนที่ผ่านมา  ภรรยาก็บอกข่าวดีว่า ตั้งท้องคนที่สอง
ก็ดีใจนะ  แต่เป็นคนไม่ค่อยแสดงออกความรู้สึกเท่าไหร่อยู่แล้ว
ภายนอกก็เลยจะดูนิ่งๆ  ไม่ได้ ดีใจออกนอกหน้าหรือกระโดดโลดเต้นอะไรอยู่แล้ว
จะภรรยาหรือ คนรอบตัว คงไม่เห็นความแตกต่างอะไร

แต่ตัวเราเองรู้สึกล่ะ  ว่าในความจำของเรา ตอนลูกคนแรก ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้
รู้สึกมันตื้นตัน ลึกซึ้ง และปลาบปลื้มกว่านี้มาก เลย  ถึงการแสดงออกภายนอกจะดูไม่ต่างก็เถอะ
ล่าสุด ซาวด์แล้ว พบว่าลูกเป็นเด็กผู้หญิง
( อยากได้ลุกผู้หญิงตั้งแต่แรก แต่คนแรกผู้ชายก็ไม่ได้เสียใจอะไรหรอก)
ซึ่งที่จริงน่าจะดีใจ เพราะจะได้สมหวัง  แต่ก็ยังรู้สึก ... อืม ผู้หญิงก็ดีนะ ถ้าผู้ชายก็ได้จะได้ใช้ของต่อพี่
แค่เนี้ย.....
มันน่าจะมีอารมณ์มากกว่านี้ มั๊ย  
เราเป็นคนที่อยากดูแล และอยากให้ความรักกับลูกที่เกิดมาให้ดีที่สุด  อยากรักพี่และน้องให้เท่าเทียมกัน
รู้สึกกังวลนิดๆ นะ ว่า ถ้าลุกคนที่สองคลอดออกมา แล้ว เรารักไม่เท่ากับลูกคนแรก
ลูกคนที่สองจะเสียใจมั๊ย  ไม่อยากเป็นพ่อที่ลำเอียง  
มีใครเคยเป็นมั๊ย ลูกคลอดมาแล้วเป็นไงกันบ้าง หรือมีคำแนะนำบ้างมั๊ยครับ