เรื่องเกิดที่เจ้าของกระทู้ ตั้งท้อง  แล้วตอนใกล้คลอด ก็เตรียมการไว้แค่หาคนมาดูตอนช่วง เราไปทำงาน พอคลอดเสร็จกลับมาบ้าน ไม่คนช่วยเลี้ยงเลยจ้า เคว้งมาก เลี้ยงลูกก็ไม่เป็น ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนท้องคิดอะไรอยู่คิดว่าเราเลี้ยงลูกง่ายเลี้ยงลูกได้ละมั้ง พอเอาเข้าจริง มันยากไปหมด เป็นคุณแม่ซึมเศร้าไปเลยจ้า ด้วยความที่ ไม่มีคนช่วย แถมไม่รู้วิธีการเลี้ยงเด็กทารก ก็ทำให้เครียด ปัญหาต่อมาก็คือ น้ำนมไม่ไหล พอไม่ไหลก็เครียดอีก ลูกเราจะแข็งแรงไหมไม่ได้กินนมแม่ พอลูกหลับ ก็จับนอนเลยด้วยความที่กลัวเขาตื่น เด็กก็แน่นท้องอีก เพราะไม่ได้จับเร่อ วนลูบอยู่แบบนี้จนมีคนแนะนำให้ใช้เปล ก็ยิ่งหนักเขาไปอีกตรงที่ว่า ลูกนอนพื้นธรรมดาปกติไม่ได้เลยจ้า นอนแต่เปล วน 24 ชั่วโมง บนเปล จนหัวแบน จากที่คลอดมา หัวลูกสวยมาก พอเข้า เดือนที่สอง ลูกเป็นโคลิกอีก ร้องตอนเย็น ร้องชนิดที่ว่า หลับตา ตะแบงเสียงร้องให้ดังที่สุด ทีสุดของเด็กทารกคนนึงจะร้องได้ จนแม่เพิ่มมาอีกโรคก็คือแพนิค มันแน่นหน้าอีกจุกมาที่คอ กลัวลูกร้อง พอลูกร้อง ต้องมานั่งหลบมุม เรียกคนอื่นมาให้ช่วยอุ้ม คือหนักมาก 3 เดือนที่เลี้ยงลูกเอง แม่แถบเอาตัวไม่รอด บอกเลย พอเข้าเดือนที่ 3 ได้ให้ญาติ เอาไปเลี้ยง เขาเอาลูกเราไปเลี้ยงที่บ้านเลย ลูกเราไม่ร้องตอนเย็น และนอนพื้นได้ปกติ (อันนี้หัดมาอีกระยะนึงเลย) กว่าจะฝึกเขาได้ พอได้คนเลี้ยงที่เลี้ยงเด็กเป็น เราก็ไปช่วยเขา เราก็ดีขึ้น อาการแพนิค ซึมเศร้าก็ดีขึ้น คือจิตใจมันดีขึ้นเห็นๆ  เรามานั่งคิดย้อน ถ้าเรามีคนเลี้ยงแบบนี้ ตั้งแต่แรก ก็คือจบ ไม่ต้องมานั่งเครียด กังวลแบบนี้  ก็อยากฝากคุณแม่มือใหม่ที่กำลังจะคลอดนะคะ วางแผนให้ดี หาคนมาช่วยเราสักพัก เพื่อให้เรามีพลัง เพื่อให้เราได้มีแนวทางเลี้ยงลูกค่ะ   ปล.ของใช้ลูกที่บอกว่า ช่วยเรื่องลูกท้องอีดเราซื้อหมด เรามีเบาะให้เด็กสำหรับกินนม แบบนอนไม่ต้องเรอ ประมาณ 5 เบาะ สรุปอุ้มเร่อได้ผลสุดค่ะ เปลื้องตังมาก อันนี้ ถ้ามีคนบอกเรา ก็น่าจะดี เราเลยบอกคุณแม่ๆๆ ที่กำลังจะต้องเลี้ยงทารกไว้ก่อนนะคะ  อ่อ การอุ้มเร่อ ไม่ต้องกลัวน้องตื่นค่ะ ถึงตื่น แต่ถ้าเขากินอิ่ม แล้วเร่อ เขาก็จะหลับนานค่ะ