" กลบท มยุราฟ้อนหาง "

ยามยามฝน โปรยปราย ไห้หวนหวน
คร่ำคร่ำครวญ ชวนให้ คิดถึงถึง
ใครใครคน  อยู่ไกล รำพึงพึง
รักรักซึ้ง ลืมแล้ว หรือไรไร
        คอยคอยอ่าน สาส์นรัก ฝากร่ำร่ำ
        กลับกลับช้ำ ทำห่าง ร้างไหนไหน
        เฝ้าเฝ้าเพ้อ ละเมอ เผลอใยใย
        ทำทำไม ใคร่ตอบ บอกทีที
ฝากฝากสาย ฝนไป ใคร่ถึงถึง
ผู้ผู้ซึ่ง ถวิล ยินนี้นี้
จากจากใจ คนหนึ่ง พึงมีมี
รักรักนี้ มีให้เธอ มานานนาน
        ฝากฝากลม ห่มรัก จากห่างห่าง
        ด้วยด้วยทาง แสนไกล ถิ่นฐานฐาน
        มิมิอาจ ประสบ พบพานพาน
        ดวงดวงมาลย์ เธอเฉย เฉื่อยชาชา.