เราสองคนเป็นเพื่อนกันค่ะ
เราแอบชอบเค้ามาห้าปี ชอบมาตั้งแต่เริ่มรู้จัก ตอนนั้นเค้าไม่ได้สนใจอะไรเราหรอก เป็นเพื่อนในคณะที่วงโคจรห่างไกลกัน
จนวันเวลาผ่านไป ค่อยๆได้เรียนรู้ และได้มาสนิทมากขึ้นเรื่อยๆ จนทุกวันนี้เราสนิทกันในระดับนึงเลยทีเดียว
อยู่กลุ่มเดียวกัน ไปกินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เล่นกัน ปรึกษาปัญหากันได้ จนบางครั้งเราก็แอบคิดว่าเราอาจจะใจตรงกัน

ฟังดูเหมือนเรื่องราวจะดีนะคะ แต่ว่า มันไม่ได้สวยหรูขนาดนั้นค่ะ
ตลอดเวลา ถึงแม้มีเรื่องราวดีๆที่ชวนให้คิดไปไกล แต่เรายังสัมผัสได้ถึงระยะห่างเสมอ
เหมือนลึกๆเราก็พอจะดูออกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร

แต่ยิ่งใกล้กัน เราเองก็ยิ่งคาดหวัง พอผิดหวัง ก็เป็นเราเองที่เจ็บและเหนื่อย
แต่เราก็ยังอดทน และรอความหวังมาได้เรื่อยๆ

จนวันนี้มันมีบางอย่างที่แสดงให้เห็นว่า
เค้าไม่ให้ความสำคัญ ในสิ่งที่สำคัญต่อความรู้สึกของเรา แถมยังแสดงออกว่ารำคาญ

เจ็บแปล๊บเลยค่ะ คิดว่าต่อให้เป็นสถานะเพื่อน ความรู้สึกแบบนี้ก็ไม่ควรเกิด
แล้วนี่เราหวังไกลกว่านั้น ยิ่งทำให้เข้าใจว่ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ เค้าคงไม่คิดอะไรกับเราจริงๆ

เลยคิดว่าควรพอค่ะ ควรหยุดได้แล้ว ห้าปีมันมากพอจะบอกอะไรแล้ว
เสียใจมากจริงๆค่ะ ตั้งความหวังกับความรักครั้งนี้ไว้มากจริงๆ

เพื่อนๆ ตัดใจยังไงกันบ้างค่ะ ขอกำลังใจให้เราผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้หน่อยค่ะ 😔