คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 9
ความอิจฉา เกิดจากเราเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนที่เราคิดว่าเค้าเหนือกว่า เช่น สวยกว่า รวยกว่า เก่งกว่า
พอเราตัวเองไปเปรียบเที่ยบกับคนที่ด้อยกว่า ก็จะรู้สึกพอใจ
ทั้งๆ ที่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของที่เที่ยงแท้แน่นอน การเอามาเปรียบเทียบกัน มีแต่จะทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดี ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์
แต่ควรเรียนรู้จากความสำเร็จของผู้อื่นว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร เราจะได้เรียนรู้และฝึกตนไปในทางนั้น หากเป็นทางที่เราต้องการ
เรียนรู้ว่า ความผิดพลาดของคนอื่น เกิดขึ้นได้อย่างไร เราจะได้เรียนรู้และป้องกันตน ไม่ให้เดินไปทางนั้น
และที่สำคัญ คือการพิจารณาตนเอง ว่าตัวเรานี้ เดินถูกทางหรือยัง ผิดพลาดอะไรมาแล้วบ้าง ประสบความสำเร็จอะไรแล้วบ้าง
การที่จะรู้สึกยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดีนั้น พื้นฐานจิตใจต้องดีก่อน หรือฝึกตนมาดีแล้ว จึงจะรู้สึกยินดีได้อย่างแท้จริง ไม่มีความอิจฉาตาร้อนมาทำให้จิตเศร้าหมอง
การที่เรารู้ตัวว่าตอนนี้มีความรู้สึกอิจฉาเพื่อน และรู้ว่าเป็นความรู้สึกที่ไม่ดี พยายามหาวิธีที่จะขจัดความรู้สึกนี้ นับว่าประเสริฐแล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. กำจัดกิเลสตัวนี้ได้สำเร็จนะคะ สู้ๆ ^ ^
พอเราตัวเองไปเปรียบเที่ยบกับคนที่ด้อยกว่า ก็จะรู้สึกพอใจ
ทั้งๆ ที่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของที่เที่ยงแท้แน่นอน การเอามาเปรียบเทียบกัน มีแต่จะทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดี ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์
แต่ควรเรียนรู้จากความสำเร็จของผู้อื่นว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร เราจะได้เรียนรู้และฝึกตนไปในทางนั้น หากเป็นทางที่เราต้องการ
เรียนรู้ว่า ความผิดพลาดของคนอื่น เกิดขึ้นได้อย่างไร เราจะได้เรียนรู้และป้องกันตน ไม่ให้เดินไปทางนั้น
และที่สำคัญ คือการพิจารณาตนเอง ว่าตัวเรานี้ เดินถูกทางหรือยัง ผิดพลาดอะไรมาแล้วบ้าง ประสบความสำเร็จอะไรแล้วบ้าง
การที่จะรู้สึกยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดีนั้น พื้นฐานจิตใจต้องดีก่อน หรือฝึกตนมาดีแล้ว จึงจะรู้สึกยินดีได้อย่างแท้จริง ไม่มีความอิจฉาตาร้อนมาทำให้จิตเศร้าหมอง
การที่เรารู้ตัวว่าตอนนี้มีความรู้สึกอิจฉาเพื่อน และรู้ว่าเป็นความรู้สึกที่ไม่ดี พยายามหาวิธีที่จะขจัดความรู้สึกนี้ นับว่าประเสริฐแล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. กำจัดกิเลสตัวนี้ได้สำเร็จนะคะ สู้ๆ ^ ^
แสดงความคิดเห็น
ร้อนรุ่ม กลุ้มใจ ด้วยความอิจฉา คนที่ได้ดีกว่า ทำยังไงถึงจะระงับได้คะ
ไม่ใช่เพราะเราสมบูรณ์แบบอะไรนะ แต่เราไม่เคยคิดอิฉจาใครเลยในตลอดชีวิตที่ผ่านมา
เราคิดเสมอว่า ทุกคนต่างมีชีวิตของตัวเอง มีเส้นทางของตัวเอง มีทั้งสุขและทุกข์เหมือน ๆ กัน
จนกระทั่ง.....คนที่รู้จักคนหนึ่ง ที่ห่างหายกันไปนานมาก พอรู้ข่าวอีกที คือเธอแต่งงานแล้ว
กับครอบครัวฝ่ายชายที๋มีฐานะดีมากในระดับต้น ๆ ของจังหวัด เราดูเฟสบุ๊คของเธอ
ก็เห็นความเป็นอยู่ที่ดี สวมใส่เครื่องประดับราคาแพง แต่งตัวสวย ทำงานกับครอบครัวสามี
มีคนรู้จักนับหน้าถือตา ในฐานะลูกสะใภ้ของบ้านนี้ แว๊บแรกที่เราเห็น บอกตามตรงว่าอิจฉาเธอมาก
เพราะครอบครัวเดิมของเธอ ฐานะเรียกได้ว่าแย่ พ่อแม่ค้าขายเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันตรงกันข้าม
ในขณะที่ตัวเราเอง มาจากครอบครัวที่ฐานะดีมาก และเราก็แต่งงานกับสามี ที่ฐานะธรรมดา
ธุรกิจที่สามีทำก็ล้มลุกคลุกคลาน ต้องเที่ยวหยิบยืมเงินคนในครอบครัวอยู่บ้าง จนทุกวันนี้ก็ยังไม่มั่นคง
เราพยายามคิดว่า เพราะบุญวาสนาของคนที่ไม่เท่ากัน เค้าทำบุญมาเยอะกว่า ชีวิตก็เลยดีแบบนี้
พยายามห้ามใจไม่ให้อิจฉา แต่มันยากจัง จิตก็คิดแต่ว่าทำไมเค้าโชคดีจัง ทำไมเราโชคร้ายจัง ยิ่งคิดยิ่งแย่
อยากหลุดพ้นจากความคิด ความรู้สึกแบบนี้จังเลยคะ มันไม่มีความสุขเลย เราจะต้องทำยังไงคะ
ต้องใช้ธรรมะข้อไหน อย่างไร จึงจะระงับความอิจฉาที่เกิดกับเราได้คะ ช่วยแนะนำทางสว่างให้เราด้วยเถอะคะ