“ฝากสาส์น..”

กระทู้สนทนา

ส่งอักษรกลอนกานท์เป็นสาส์นกล่าว
บอกเรื่องราวชีวิตลิขิตไข
ด้วยอาการอ่อนล้าคราเปลี่ยนไป
จากโรคภัยแผ้วพานนับนานมา

เกิดอาการกำเริบหนักจากอาเภท
ด้วยสาเหตุ”เอสแอลอี”ที่ถามหา
โปรตีนรั่วมากมายในอัตรา
สูงเกินกว่าค่ารับยับยั้งรอ

จึงต้องรับยาเพิ่มมาเสริมใส่
กดภูมิไว้ตามดั่งคำสั่งหมอ
สิบสองเม็ดจนจืดฝืดลำคอ
ยังไม่พอ นัดเจาะไตไว้อีกที

เพื่อดูผลประเมินงานการรักษา
สุนันท์ยา..ร่ำไห้อยากไกลหนี
อัตคัดขัดสนจนเหลือดี
อยากจะปลิดชีวีนี้จบลง

แต่ยังห่วงลูกน้อยกลอยสวาท
จึงมิอาจตัดใจในประสงค์
อยู่อย่างคนไร้ค่าสง่าองค์
จะดำรงชีวี..นี้อย่างไร

กรรมใดหนอก่อผลดลดาลเกิด
สิ้นสุขสันต์บันเจิดแพร้วเพริศใสว
มีแต่ความมัวหม่นทับท้นใจ
ต้องหม่นไหม้ในชะตา..ไร้ค่าคน...

“สุนันท์ยา”

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้