เมื่อวานผมได้เดินทางกลับจากเมืองเฉินตู ประเทศจีน หลังจากที่ได้บินออกจากประเทศไทยเมื่อหกวันก่อน
เป็นทริปไปเที่ยวแบบกรุ๊ปทัวร์กับคุณพ่อและคุณแม่ การเดินก็เหมือนทุกๆครั้ง ถ่ายรูปวิวทิวทัศน์สวยๆได้หลายภาพ เก็บบรรยากาศและประสบการณ์ใหม่ๆมาเสริมตำราชีวิต เดินทางไป-กลับโดยไม่มีของหาย เรียกว่าเป็นทริปเที่ยวแสนจะธรรมดา และไม่มีที่ทำให้ผมผิดหวังเลย...นอกจากตอนจบ
Flight TG619 ของผมได้แตะแผ่นดินไทย ณ เวลาประมาณ 17.30น. ผมสะพายกระเป๋าเป้ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง
เช็คตาราง landing พบว่าต้องไปรับกระเป๋าใต้เครื่องที่สายพาน 11 จึงเอาเป้ใส่รถเข็นสนามบินแล้วเดินไปรอกระเป๋า...
...แล้วผมก็ได้เจอกับ
"สาวผู้น่ารัก เจ้าหน้าที่ Lost & Found"
เธอแต่งชุดเครื่องแบบของเจ้าหน้าที่ท่าอากาศยาน และใส่เสื้อกั๊กสะท้อนแสงที่ข้างหลังเขียนว่า Lost & Found Officer
มัดผมเรียบร้อย ท่าทางเป็นกันเอง และที่สำคัญ ผมคิดว่าเธอน่ารักมากเลยทีเดียว
เธอมิได้มีอะไรพิเศษที่ทำให้ผมสะดุดตา นอกจากนัยตาและบุคลิกที่บ่งบอกว่าเธอมีความสุขกับงานที่เธอทำ
ผมพยายามสบตา และยิ้มเธอเพื่อทักทาย เธอหันไปมาแล้วก็เดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เดินอยู่บนส้นรองเท้าของเธอทีละก้าวๆ
สายตาผมสลับไปมาระหว่างกระเป๋าเดินทางบนสายพานกับเธอ ผมเห็นเธอชำเลืองดูอยู่เป็นครั้งๆด้วยความอยากรู้
ผมอยากเข้าไปทักทายแล้วรู้จักเธอ แต่ทว่าความกล้าและโอกาสในตอนนั้น ค่อยๆจางหายไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางที่มาครบทีละใบๆ
ผมหยิบกระเป๋าขึ้นรถเข็นเสร็จ แล้วหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก่อนที่จะเดินห่างออกมา และอำลาคณะทัวร์ที่ได้มาเที่ยวด้วยกัน
แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ ที่ไม่ได้เข้าไปคุยกับเธอ
ฉากเมื่อวานเป็นเรื่องเดียวที่ผมคิดถึงตอนที่ว่างๆ ทำให้ผมรู้ตัวว่าปิ๊งเธอเข้าเสียแล้ว
แต่ก็ไม่สามารถรู้จักเธอได้ เพราะผมไม่รู้จักชื่อ ไม่มีเบอร์ติดต่อของเธอ รู้เพียงแต่ว่าเธอมีหมายเลขติดบัตร #34
ไม่รู้ว่าจะเจอเธอได้อย่างไร นอกเสียจากผมจะทำของหายที่สุวรรณภูมิ
หากใครเดินทางผ่านสนามบินสุวรรณภูมิบ่อยๆ แล้วมีโอกาสได้เจอเธอ ผมขอบอกเธอคนนี้ด้วยว่า
"ผมเสียใจที่ไม่ได้เข้าไปทักคุณ แต่ขอสัญญาว่าหากได้พบกันอีก ผมจะเข้าไปทำความรู้จัก
เพราะคุณเป็นคนแรก...ที่ทำให้ผมอยากทำของหาย"
แด่สาวผู้น่ารัก เจ้าหน้าที่ Lost & Found ที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
คนที่เก็บใจผมไว้ได้เพียงคนเดียว
แก้ไข: ผมหวังว่าเธอจะได้เข้ามาเห็นกระทู้นี้ ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า แต่อยากให้เธอรู้ว่า "ผมยังคิดถึงเธออยู่"
แด่สาวผู้น่ารัก เจ้าหน้าที่ Lost & Found ที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
เป็นทริปไปเที่ยวแบบกรุ๊ปทัวร์กับคุณพ่อและคุณแม่ การเดินก็เหมือนทุกๆครั้ง ถ่ายรูปวิวทิวทัศน์สวยๆได้หลายภาพ เก็บบรรยากาศและประสบการณ์ใหม่ๆมาเสริมตำราชีวิต เดินทางไป-กลับโดยไม่มีของหาย เรียกว่าเป็นทริปเที่ยวแสนจะธรรมดา และไม่มีที่ทำให้ผมผิดหวังเลย...นอกจากตอนจบ
Flight TG619 ของผมได้แตะแผ่นดินไทย ณ เวลาประมาณ 17.30น. ผมสะพายกระเป๋าเป้ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง
เช็คตาราง landing พบว่าต้องไปรับกระเป๋าใต้เครื่องที่สายพาน 11 จึงเอาเป้ใส่รถเข็นสนามบินแล้วเดินไปรอกระเป๋า...
...แล้วผมก็ได้เจอกับ "สาวผู้น่ารัก เจ้าหน้าที่ Lost & Found"
เธอแต่งชุดเครื่องแบบของเจ้าหน้าที่ท่าอากาศยาน และใส่เสื้อกั๊กสะท้อนแสงที่ข้างหลังเขียนว่า Lost & Found Officer
มัดผมเรียบร้อย ท่าทางเป็นกันเอง และที่สำคัญ ผมคิดว่าเธอน่ารักมากเลยทีเดียว
เธอมิได้มีอะไรพิเศษที่ทำให้ผมสะดุดตา นอกจากนัยตาและบุคลิกที่บ่งบอกว่าเธอมีความสุขกับงานที่เธอทำ
ผมพยายามสบตา และยิ้มเธอเพื่อทักทาย เธอหันไปมาแล้วก็เดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เดินอยู่บนส้นรองเท้าของเธอทีละก้าวๆ
สายตาผมสลับไปมาระหว่างกระเป๋าเดินทางบนสายพานกับเธอ ผมเห็นเธอชำเลืองดูอยู่เป็นครั้งๆด้วยความอยากรู้
ผมอยากเข้าไปทักทายแล้วรู้จักเธอ แต่ทว่าความกล้าและโอกาสในตอนนั้น ค่อยๆจางหายไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางที่มาครบทีละใบๆ
ผมหยิบกระเป๋าขึ้นรถเข็นเสร็จ แล้วหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก่อนที่จะเดินห่างออกมา และอำลาคณะทัวร์ที่ได้มาเที่ยวด้วยกัน
แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ ที่ไม่ได้เข้าไปคุยกับเธอ
ฉากเมื่อวานเป็นเรื่องเดียวที่ผมคิดถึงตอนที่ว่างๆ ทำให้ผมรู้ตัวว่าปิ๊งเธอเข้าเสียแล้ว
แต่ก็ไม่สามารถรู้จักเธอได้ เพราะผมไม่รู้จักชื่อ ไม่มีเบอร์ติดต่อของเธอ รู้เพียงแต่ว่าเธอมีหมายเลขติดบัตร #34
ไม่รู้ว่าจะเจอเธอได้อย่างไร นอกเสียจากผมจะทำของหายที่สุวรรณภูมิ
หากใครเดินทางผ่านสนามบินสุวรรณภูมิบ่อยๆ แล้วมีโอกาสได้เจอเธอ ผมขอบอกเธอคนนี้ด้วยว่า
"ผมเสียใจที่ไม่ได้เข้าไปทักคุณ แต่ขอสัญญาว่าหากได้พบกันอีก ผมจะเข้าไปทำความรู้จัก
เพราะคุณเป็นคนแรก...ที่ทำให้ผมอยากทำของหาย"
แด่สาวผู้น่ารัก เจ้าหน้าที่ Lost & Found ที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
คนที่เก็บใจผมไว้ได้เพียงคนเดียว
แก้ไข: ผมหวังว่าเธอจะได้เข้ามาเห็นกระทู้นี้ ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า แต่อยากให้เธอรู้ว่า "ผมยังคิดถึงเธออยู่"