วันนี้ จขกท. เปิดบันทึกเก่าๆ ดู ก็เลยเห็นบทสนทนากับแฟนเก่า จดหมาย การ์ด สิ่งต่างๆ ที่เป็นเพียงเศษเสี้ยวของความทรงจำ...
จึงเกิดคำถามขึ้นมามากมายว่า
- ทำไมทั้งๆ ที่เราก็ตั้งใจและจริงใจกับความรักในทุกๆ ครั้ง แต่ทำไมผลลัพธ์จึงกลับตรงกันข้ามกับความจริงอยู่เสมอ
- ทำไมคนที่เคยบอกว่ารักเราที่สุด รักเราเสมอ จึงละทิ้งสิ่งที่บอกว่ารัก และจากไปอย่างไม่ไยดี ลืมเลือนสิ่งที่ตนพูด ลืมเลือนหัวใจของตัวเองไปแล้วอย่างนั้นหรือ
ยิ่งพอได้อ่านย้อนกลับไปมากเข้าๆ ก็ทนอ่านต่อไปมิได้อีก... เพราะสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนั้น มันต่างกับในอดีตเหลือเกิน ทั้งความหวาน ความชุ่มชื่นในหัวใจ แรงใจที่ปรารถนาดีต่อกัน ความหวัง ความผูกพันธ์ มันไม่เหมือนเดิมและเจือจางเต็มทน...

ทุกอย่างกลายเป็นการกระทำแต่เพียงฝ่ายเดียว...ด้วยความหวังว่าซักวัน ความรักนั้นจะกลับคืนมาและทุกช่องว่างจะถูกถมจนเต็ม

ด้วยรักและคิดถึง...