ผมเป็นคนชอบดื่มน้ำอัดลม(ซึ่งมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ)
คือ 1 อาทิตย์เนี่ย ต่ำๆต้องมี 1 ขวดลิตรหล่ะ บางทีก็กินเย็นๆบ้างประปราย เวลาร้อนๆ
กินเสร็จก็โยนลงในถุงที่เราแยกเก็บขวดไว้
แต่ก่อนพอขวดเยอะๆ ก็จะเอาไปขายร้าน ซึ่งมันจะมี 2 ร้านใหญ่ๆ
ร้านแรกที่ผมไปขายคือ จะเป็นกิโลชั่งที่เป็นตาชั่งเข็ม เกินมาไม่ถึงโล พี่แกปัดลงหมด
แต่อีกร้านมาเจอทีหลัง ร้านนี้จะเป็น ตาชั่ง ดิจิตอล มีเศษเท่าไหร่ เค้าคิดเงินให้หมด
ทีนี้ไอ้ร้านที่ 2 มันเลิกกิจการ ก็เลยไม่ได้เอาขวดไปขายเลย เพราะไม่ชอบร้านแรกที่ไม่ยุติธรรม
ก็เลยเก็บจนรกบ้าน แต่ก็ไม่ขายด้วยความว่า ไม่อยากสนับสนุนร้านที่ไม่ยุติธรรม
นานซักปีนึงได้แล้วมั้ง ที่เก็บขวดไว้จนเน่าในบ้าน แม่ก็ด่าว่าไม่เอาไปขายซักที
ผมก็ เออหน่ะ เดี๋ยวว่างๆไปขายให้
แต่แถวบ้านผม ตอนดึกๆซัก 3 ทุ่ม ผมจะเห็นยายแก่ๆคนนึง แก่มาก ต่ำๆ ก็น่าจะ 70 แกจะเดินเก็บขวดพลาสติก เจอบ่อยมาก
มีรถเข็นคันนึง ตอนแรกไม่มีไฟ เคยเห็นนักปั่นคนนึงเอา ไฟมาบริจาคให้แกพร้อมถ่านซักแผงนึงมั้ง วันนั้นขับมอเตอร์ไซด์มองไม่ถนัด
ตอนนี้ รถแกก็มีไฟกระพริบๆ ให้แกได้เดินเก็บ ขวดอย่างปลอดภัยได้
คือแกคงจะเดินเก็บทุกวัน แต่ในระยะที่เจอ มันไม่เกื้อหนุนที่ผมจะสามารถ เอาขวดไปให้ยายแกได้ซีกที
วันนี้(เมื่อกี้เลย ประมาณ 2ทุ่มครึ่ง) กำลังเข้าบ้าน เห็นไฟกระพริบๆตรงหน้าซอยพอดี กำลังซื้อข้าว รีบซื้อข้าวแล้วไปเบรคตรงหน้าแก แกก็ตกใจ
เป็นวันที่รอคอยมานานว่า จะได้ปลเปลื้องขวดจากบ้าน และจะไม่โดนแม่ด่าซักที
ขายไม่ได้ก็ให้ยายนี่แหละ ดีกว่าเอาไปให้ไอ้ร้านโกงตาชั่ง
ไอ้เสียดายขวดหน่ะ ไม่เสียดายซักนิดอยู่แล้ว ถึงขวดที่ผมสะสมไว้เนี่ย ตีราคาต่ำๆก็คงซัก 80-100 บาทได้หล่ะมั้ง
แต่ก่อนผมขนไปขายเต็มๆหลังมอเตอร์ไซด์ก็ได้ประมาณนี้
ผมเลยบอกว่า ยาย เก็บขวดหรอ ยายแกทำท่ากลัวๆผมว่า เก็๋บขวดของแกอาจจะผิดอะไรรึเปล่า แล้วผมเป็นใคร
แกก็บอกเสียงสั่นเครือนิดๆว่า เก็บตามถังขยะที่เค้าทิ้ง เค้าไม่ว่า
ผมเลยบอกว่า ยายรอนี่นะ บ้านผมมีขวด เดี๋ยวเอามาให้ ตอนแรกยายแกจะเข้ามาเอาเอง ผมบอกบอก รอนี่แหละ 30 เมตรเองเดี๋ยววิ่งมราให้
พอเอาให้ ยายแกหน้าตาตื่น เพราะมันเยอะมากจริงๆ ยัดลงไปเต็มรถเข็นแกพอดีจนไม่มีที่ว่างเหลือ
แกก็ขอบคุณผมเป็นการใหญ่
ขวดพลาสติก 1 กระสอบ ถามว่ามันมีราคาค่าอะไรกับคนบางคนมั้ย อาจจะไม่มี มันก็แค่ขวดพลาสติก
แต่กับอีกคน มันคือน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตเค้าได้วันนึง
สำหรับเรา มันคือขวดพลาสติกที่เราพร้อมจะเอาไปโยนทิ้งทุกเวลาอยู่แล้ว
แต่สำหรับยายคนนั้น วันนี้ อาจจะเป็นวันนึงที่แกมีความสุขมากก็ได้(ผมคิดหยั่งงั้น)
กลับมาบ้านด้วยความอิ่มอกใจ เดินกลับมาบ้าน น้ำตาจะไหล ดุจดั่งพระเอกผู้กู้โลก 55
ขวดพลาสติก 1 กระสอบ แต่โคตรรู้สึกดี
คือ 1 อาทิตย์เนี่ย ต่ำๆต้องมี 1 ขวดลิตรหล่ะ บางทีก็กินเย็นๆบ้างประปราย เวลาร้อนๆ
กินเสร็จก็โยนลงในถุงที่เราแยกเก็บขวดไว้
แต่ก่อนพอขวดเยอะๆ ก็จะเอาไปขายร้าน ซึ่งมันจะมี 2 ร้านใหญ่ๆ
ร้านแรกที่ผมไปขายคือ จะเป็นกิโลชั่งที่เป็นตาชั่งเข็ม เกินมาไม่ถึงโล พี่แกปัดลงหมด
แต่อีกร้านมาเจอทีหลัง ร้านนี้จะเป็น ตาชั่ง ดิจิตอล มีเศษเท่าไหร่ เค้าคิดเงินให้หมด
ทีนี้ไอ้ร้านที่ 2 มันเลิกกิจการ ก็เลยไม่ได้เอาขวดไปขายเลย เพราะไม่ชอบร้านแรกที่ไม่ยุติธรรม
ก็เลยเก็บจนรกบ้าน แต่ก็ไม่ขายด้วยความว่า ไม่อยากสนับสนุนร้านที่ไม่ยุติธรรม
นานซักปีนึงได้แล้วมั้ง ที่เก็บขวดไว้จนเน่าในบ้าน แม่ก็ด่าว่าไม่เอาไปขายซักที
ผมก็ เออหน่ะ เดี๋ยวว่างๆไปขายให้
แต่แถวบ้านผม ตอนดึกๆซัก 3 ทุ่ม ผมจะเห็นยายแก่ๆคนนึง แก่มาก ต่ำๆ ก็น่าจะ 70 แกจะเดินเก็บขวดพลาสติก เจอบ่อยมาก
มีรถเข็นคันนึง ตอนแรกไม่มีไฟ เคยเห็นนักปั่นคนนึงเอา ไฟมาบริจาคให้แกพร้อมถ่านซักแผงนึงมั้ง วันนั้นขับมอเตอร์ไซด์มองไม่ถนัด
ตอนนี้ รถแกก็มีไฟกระพริบๆ ให้แกได้เดินเก็บ ขวดอย่างปลอดภัยได้
คือแกคงจะเดินเก็บทุกวัน แต่ในระยะที่เจอ มันไม่เกื้อหนุนที่ผมจะสามารถ เอาขวดไปให้ยายแกได้ซีกที
วันนี้(เมื่อกี้เลย ประมาณ 2ทุ่มครึ่ง) กำลังเข้าบ้าน เห็นไฟกระพริบๆตรงหน้าซอยพอดี กำลังซื้อข้าว รีบซื้อข้าวแล้วไปเบรคตรงหน้าแก แกก็ตกใจ
เป็นวันที่รอคอยมานานว่า จะได้ปลเปลื้องขวดจากบ้าน และจะไม่โดนแม่ด่าซักที
ขายไม่ได้ก็ให้ยายนี่แหละ ดีกว่าเอาไปให้ไอ้ร้านโกงตาชั่ง
ไอ้เสียดายขวดหน่ะ ไม่เสียดายซักนิดอยู่แล้ว ถึงขวดที่ผมสะสมไว้เนี่ย ตีราคาต่ำๆก็คงซัก 80-100 บาทได้หล่ะมั้ง
แต่ก่อนผมขนไปขายเต็มๆหลังมอเตอร์ไซด์ก็ได้ประมาณนี้
ผมเลยบอกว่า ยาย เก็บขวดหรอ ยายแกทำท่ากลัวๆผมว่า เก็๋บขวดของแกอาจจะผิดอะไรรึเปล่า แล้วผมเป็นใคร
แกก็บอกเสียงสั่นเครือนิดๆว่า เก็บตามถังขยะที่เค้าทิ้ง เค้าไม่ว่า
ผมเลยบอกว่า ยายรอนี่นะ บ้านผมมีขวด เดี๋ยวเอามาให้ ตอนแรกยายแกจะเข้ามาเอาเอง ผมบอกบอก รอนี่แหละ 30 เมตรเองเดี๋ยววิ่งมราให้
พอเอาให้ ยายแกหน้าตาตื่น เพราะมันเยอะมากจริงๆ ยัดลงไปเต็มรถเข็นแกพอดีจนไม่มีที่ว่างเหลือ
แกก็ขอบคุณผมเป็นการใหญ่
ขวดพลาสติก 1 กระสอบ ถามว่ามันมีราคาค่าอะไรกับคนบางคนมั้ย อาจจะไม่มี มันก็แค่ขวดพลาสติก
แต่กับอีกคน มันคือน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตเค้าได้วันนึง
สำหรับเรา มันคือขวดพลาสติกที่เราพร้อมจะเอาไปโยนทิ้งทุกเวลาอยู่แล้ว
แต่สำหรับยายคนนั้น วันนี้ อาจจะเป็นวันนึงที่แกมีความสุขมากก็ได้(ผมคิดหยั่งงั้น)
กลับมาบ้านด้วยความอิ่มอกใจ เดินกลับมาบ้าน น้ำตาจะไหล ดุจดั่งพระเอกผู้กู้โลก 55