ผมเจอแต่คน สนับสนุนให้การข่มขืนมีโทษประหารเต็มไปหมด ผมเลยตั้งคำถามนี้ขึ้นมา

ก่อนอื่นต้องอ้างไปเรื่องคดีน้องแก้มก่อน ซึ่งกรณีนั้นคือข่มขืนแล้วฆ่า โทษประหารอยู่แล้ว

แต่การที่จะให้ข่มขืนอย่างเดียว ต้องโทษประหารนี่ ปัญหาใหญ่ที่อาจจะตามมาก็คือ

เหยื่อที่โดนข่มขืน มีแนวโน้มจะโดนฆ่าทิ้งสูงมาก เพราะฆ่าก็โทษประหาร ข่มขืนก็โทษประหาร

การที่จะเก็บพยานหลักฐานไว้ให้ไปแจ้งตำรวจก็เป็นความคิดที่ไม่เข้าท่าเลย

สู้ฆ่าทิ้ง อำพรางศพยังมีทางรอดบ้าง หรือยื้อเวลาออกไปได้บ้าง อย่างน้อยศพมันก็วิ่งไปแจ้งตำรวจไม่ได้

และยังไม่พูดถึงคดีฆาตกรรมโดยใช้กฎหมายที่รณรงค์นี้เป็นเครื่องมืออีก

เช่นผู้หญิงคนนึงอยากฆ่าแฟนเก่ามาก ไม่รู้จะทำไง เลยอ่อยให้ผู้ชายมีอะไรด้วย

โดนจัดฉากให้เหมือนโดนข่มขืน จากนั้นแจ้งตำรวจว่าโดนข่มขืน หลักฐานคราบอสุจิพร้อม โอกาสที่แฟนเก่าจะโดนประหารก็มีแล้ว

สุดท้าย ผมว่าโทษประหารในปัจจุบันมันง่ายเกินไปสำหรับคนแบบนั้น

การประหารชีวิตในปัจจุบัน คือการใช้ Sodium chloride เข้าไปให้หลับก่อน

จากนั้นจึงปล่อย Pancuronium bromide และ Potassium chloride ตามลำดับ เพื่อให้หัวใจหยุดสูบฉีดโลหิตภายในไม่ถึงนาที

ไม่คิดว่าแบบนี้มันสบายเกินไป และมันสาสมแล้วหรอครับ กับสิ่งที่เค้าทำ

สิ่งที่ควรจะตั้งคำถามอย่างแรกคือ กรมราชทัณฑ์ใช้เกณฑ์อะไรในการพิจารณาเสนอชื่อพระราชทานอภัยโทษมากกว่า

ทำไมคนเหล่านี้ และคนอีกหลายจำพวก ที่ทำความผิดเลวทรามร้ายแรง ถึงได้ออกมาง่ายจัง

ผมว่าที่ควรรณรงค์ควรเป็น ให้พวกข่มขืนโดนโทษจำคุกตลอดชีวิต โดยไม่สามารถรับพระราชทานอภัยโทษได้

หรือไม่สามารถหลุดจากคุกได้ คือติดตลอดชีวิตจริงๆ หรืออย่างน้อยต้องติดไป 20 ปีถึงจะมีสิทธิรับได้ อะไรทำนองนี้มากกว่า