อกหักครั้งที่ร้ายแรงที่สุด คือ อกหักครั้งแรกในชีวิตตอนอายุ 17
คบมาตั้งแต่ ม.4 มาเลิกกันตอน ม.6 เป็นทั้งแฟน เพื่อนสนิท ดูแลเราทุกอย่าง ป้อปปี้เลิฟแรกในชีวิตเลยค่ะ
แต่เค้าขอเรากลับไปเป้นเพื่อนเหมือนเดิม เค้าบอกเค้าเหนื่อยคือเราทำใจไมได้จริงๆค่ะ
ตอนแรกคือไม่ยอมเลิกค่ะ เค้าเลยตัดเราออกจากทุกอย่างบล็อกเบอร์โทรศัพท์ บล็อก facebook line
เค้าบอกว่าเราไม่เข้าใจเหตุผลเค้า เราถามว่าเธอมีคนอื่นใช่ไหม เค้าบอกว่าไม่
แต่พอบอกเลิกไปสองวันเท่านั้นละค่ะ คบคนใหม่เลยจ้า เราอยากจะกระโดดถีบขาคู่มาก

       แบบร้องไห้ไปสองวันติดเลยค่ะ คือเห็นหน้าใครเป็นร้องไห้
กินข้าวไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์
ไม่ออกจากบ้านค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม พอดี ปิดตัวเองจากโลกโซเชียลทุกประการ
ไม่อาบน้ำสิบวันติดค่ะ คือไม่มีกระจิดกระใจทำอะไรเลยสักอย่างเดียว
อยู่าเงียบๆคนเดียว มีโมเมนต์ที่คิดจะฆ่าตัวตายด้วยนะค่ะ แวบบเดียวจริงๆ
แต่พอนึกได้ถึงตอนที่แม่มาปลอบเราว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป รู้สึกเสียดายชีวิตมากค่ะ  มานั่งนึกๆดูตอนนี้คิดว่าสิ่งที่ทำไปไร้ค่ามากค่ะ
หลังจากที่พอทำใจได้หลังจากนั้นก็เหมือนทำทุกอย่างประชดชีวิตค่ะ
กินมันหมดทุกอย่างที่อยากกิน เพราะตอนมีแฟนควบคุมอาหาร ดูแลตัวเองทุกอย่าง น้ำหนักไม่เคยเกิน 47 kg สูง 161 ค่ะ
แต่พอทำใจได้เท่านั้นแหละค่ะ กินมันทุกอย่าง
ทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองรู้สึกดี น้ำหนักขึ้นมา 10 กิโลภายใน สามเดือนค่ะ
แบบตอนนั้นเอนจอยในการกินมากๆค่ะ มีความสุขสุดๆ ไม่เคยตามใจตัวเองขนาดนี้มาก่อน แล้วประกอบกับ เราเอ็นติดก่อนแฟนเก่าเราด้วยค่ะ
เหมือนกับสะบัดบ็อบสุดๆ โคตรสะใจเลยค่ะ 555

        เหมือนชีวิตตอน ม.ปลายตอนนั้นสอนให้เรารู้ว่า รักใครให้รักแต่พอประมาณเหมือนเป็นบทเรียนชีวิต
และขอขอบคุณเหตุการณ์ในครั้งนั้น ว่า คนที่อยู่ข้างเราเสมอไม่ว่าเราจะทุกข์แค่ไหนคือพ่อแม่ค่ะ
ท่านคือคนที่เราสมควรรักมากที่สุดในชีวิตค่ะ ถ้าไม่มีพ่อแม่ในวันนั้น เราคงผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาตัวคนเดียวไม่ได้จริงๆค่ะ
แล้วเพื่อนๆมีประสบการณ์ แบบไหนกันบ้างค่ะ