ตอนที่ 1

จะกล่าวกลับจับความไปตามเรื่อง
ถึงบาทเบื้องปรเมศพระเชษฐา
องศ์อภัยมณีศรีโสภา
ตกยากอยู่คูหามาช้านาน
กับด้วยนางอสุรีนีรมิต
เป็นคู่คิดเชยชมสมสมาน
ต้องรักใคร่ไปตามยามกันดาร
จนนางมารมีบุตรบุรุษชาย
ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนองศ์พระทรงเดช
แต่ดวงเนตรแดงดูดังสุริย์ฉาย
ทรงกำลังดังพระยาคชาพลาย
มีเขี้ยวคล้ายชนนีมีศักดา
พระบิตุรงค์ทรงศักดิ์ก็รักใคร่
ด้วยเนื้อไขมิได้คิดริษยา
เฝ้าเลื้ยงลูกผูกเปลแล้วเห่ช้า
จนใหญ่กล้าอายุได้แปดปี
จึงให้นามตามอย่างข้างมุนษย์
ชื่อสินสมุทรกุมารชาญชัยศรี
ธำมรงศ์ทรงค่าบุรี
พระภูมิถอดผูกให้ลูกยา
เจียระบาดคาดองศ์ก็ทรงเปลื้อง
ให้เป็นเครื่องนุ่งห่มโอรสา
สอนให้เจ้าเป่าปี้มีวิชา
เพลงศาสตราสารพัดหัดชำนาญ
วันหนึ่งนางอสุรีผีเสื้อน้ำ
ออกจากถ้ำเที้ยวหาภักษาหาร
จับกระโห้โลมากุมภาพาล
กินสำราญรื่นเริงบันเทิงใจ

ตอนที่ 2

ฝ่ายกุมารสินสมุทรสุดสวาท
ไม่ห่างบาทบิดาอัชฌาสัย
ความรักพ่อยิ่งกว่าแม่มาแต่ไร
ด้วยมิได้ขู้เข็ญเช่นมารดา
เห็นทรงธรรม์บรรทมสนิทนิ่ง
หนีไปวิ่งเล่นอยู่ในคูหา
โลดลำพองลองเชิงละเลิงมา
เห็นแผ่นผาพิงผนิดปิดหนทาง
หนังหรือเบาเยาว์อยู่ไม่รู้จัก
เข้าลองผลักด้วยกำลังก็พังผาง
เห็นเม็ดทรายพรายงามเป็นเงินราง
ทะเลกว้างข้างขวาล้วนป่าดง