เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา   จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา
แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร   จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา
ยิ่งมืดค่ำสำเหนียกร้องเรียกเดา   ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี
เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ำ   เขาย่อยยับดังสับสี
ไม่พบเห็นเป็นเพลาเข้าราตรี   อสุรีเหลือแค้นเน่นอุรา
ช่างหัวกระดูกลูก   ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา
เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา   ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว
ดำริพลางนางมารอ่านพระเวท   ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว
แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว   อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ