อ่านกระทู้คุณ Cutter 007 มันส์สะเด็ดถามตอบกลอนร่อนภาษา (
http://ppantip.com/topic/32255599)
เขาว่าเป็นคำมั่นลั่นสัญญา โพสต์วาจาในพันทิปต้องเป็นกลอน
เออเข้าท่าเข้าทีดีไม่น้อย ไม่อยากฝอยเราก็หนึ่งในคำสอน
อดีตเด็กล่ารางวัลพร่ำคำกลอน วิชาร้อนวอนหาเรื่องด้วยอีกคน
วันนี้มีกระทู้อยากซักถาม เจรจาความตามกวีอีกสักหน
อย่าเพิ่งเบื่อระอาใจนะผองชน ใจมันซนคนมันชอบความท้าทาย
วันนี้มีปัญหาคาใจถาม อันถ้อยคำ “ไม้ใกล้ฝั่ง” ใคร่สงสัย
มีความหมายเช่นไรไม่แน่ใจ เคยเข้าใจว่าขอนไม้ลอยถึงดิน
กระทั่งอ่านกลอนนี้ (ดูบทกลอนข้างล่างครับ) จึงได้คิด เข้าใจผิดฉะนั้นหรือใจถวิล
โปรดเล่าแจ้งแถลงไขคลายเมฆินทร์ ให้หายสิ้นดินฟ้ากระจ่างใจ …. เอย
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าอยู่ไม่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่คิดจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพไม่ทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดหากสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแลวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาเอื้ออาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เยาว์วัยเจ้าหกล้ม ใครเล่าก้มพยุงไว้
สายตาแม่ห่วงใย ลืมเจ็บได้หายบรรเทา
เมื่อใดเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงครั้งยังเยาว์
ร้องไห้ยามโศกเศร้า ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษหากทำผิด ขอให้คิดทุก ๆ ยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง หนังสือแม่ พระในบ้าน (+ เสริมเองในบางตอน)
ความหมายของ ไม้ใกล้ฝั่ง
เขาว่าเป็นคำมั่นลั่นสัญญา โพสต์วาจาในพันทิปต้องเป็นกลอน
เออเข้าท่าเข้าทีดีไม่น้อย ไม่อยากฝอยเราก็หนึ่งในคำสอน
อดีตเด็กล่ารางวัลพร่ำคำกลอน วิชาร้อนวอนหาเรื่องด้วยอีกคน
วันนี้มีกระทู้อยากซักถาม เจรจาความตามกวีอีกสักหน
อย่าเพิ่งเบื่อระอาใจนะผองชน ใจมันซนคนมันชอบความท้าทาย
วันนี้มีปัญหาคาใจถาม อันถ้อยคำ “ไม้ใกล้ฝั่ง” ใคร่สงสัย
มีความหมายเช่นไรไม่แน่ใจ เคยเข้าใจว่าขอนไม้ลอยถึงดิน
กระทั่งอ่านกลอนนี้ (ดูบทกลอนข้างล่างครับ) จึงได้คิด เข้าใจผิดฉะนั้นหรือใจถวิล
โปรดเล่าแจ้งแถลงไขคลายเมฆินทร์ ให้หายสิ้นดินฟ้ากระจ่างใจ …. เอย
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าอยู่ไม่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่คิดจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพไม่ทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดหากสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแลวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาเอื้ออาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เยาว์วัยเจ้าหกล้ม ใครเล่าก้มพยุงไว้
สายตาแม่ห่วงใย ลืมเจ็บได้หายบรรเทา
เมื่อใดเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงครั้งยังเยาว์
ร้องไห้ยามโศกเศร้า ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษหากทำผิด ขอให้คิดทุก ๆ ยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง หนังสือแม่ พระในบ้าน (+ เสริมเองในบางตอน)