พ่อแม่ก็แก่เฒ่า   จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน   เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก   เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนนาน   ย่อมร้าวรานสลายไป
    ขอเถิดถ้าสงสาร   อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย   คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า   เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน   คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
    เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง  ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้  ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่   แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล   เติบโตจนสง่างาม
    ขอโทษถ้าทำผิด   ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ  หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง   มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป   ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง"

ความตายเป็นสิ่งที่หนีไม่พ้น ไม่มีพ่อแม่คนไหนสามารถอยู่กับลูกหลานไปได้ตลอดชีวิต
ผมมีคำถามอยู่ 1 คำถามอยากจะถามพ่อกับแม่
คำถามที่ถามพ่อ คือ >>> ถ้า แม่ จากไปแล้ว ไม่อยู่กับเราแล้ว พ่อจะใช้ชีวิตอยู่ต่ออย่างไร มีอะไรจะฝากอะไรถึงแม่ไหม
คำถามที่ถามแม่ คือ >>> ถ้า พ่อ จากไปแล้ว ไม่อยู่กับเราแล้ว แม่จะใช้ชีวิตอยู่ต่ออย่างไร มีอะไรจะฝากอะไรถึงพ่อไหม

ซึ่งแน่นอน มันเป็นคำถามที่ไม่น่าจะถาม แต่ผมเคยมีความคิดว่า
อยากจะถามคำถามแบบนี้ แบบอัดวีดิโอเก็บเอาไว้ เผื่อวันนึง ใครคนใดคนหนึ่งจากไปก่อนกัน
ผมจะเอาวีดิโออันนั้น ไปให้คนที่อยู่ต่อได้รับชม

แต่ถ้าผมไม่กล้าถาม แล้วถึงเวลาใครคนใดคนหนึ่งจากเราไปก่อนกัน
ผมก็จะได้คำตอบนี้ จากคนที่อยู่ต่อแน่นอน และผมจะไม่มีโอกาสได้รู้คำตอบกับคนที่จากไปก่อนนี้

ผมควรจะทำแบบนี้ ดีหรือไม่ครับ
ขอถามความคิดเห็นจากคนในพันทิปหน่อย