คือผมมีน้องชายอายุ 11 ปี สมมติชื่อ A อยู่ป.6
และมีหลานที่น้าฝากเลี้ยง เป็นผู้หญิงอายุ 9 ปี ชื่อ B อยู่ป.4
สาเหตุที่นำมาฝากเพราะญาติต้องเดินทาง ตจว.บ่อย และแยกกับพ่อของ B ก่อนหน้านี้เคยฝากเลี้ยงกับคนข้างบ้านญาติ เค้าเลี้ยงรวมๆ กัน จะกินข้าวก็ต้องแย่งกัน บางทีก็หาว่าขโมยของบ้าง ตีบ้าง บ้านผมสงสารเลยรับมาเลี้ยง จะได้เป็นเพื่อนเล่นกับ A ด้วย และญาติผมก็ให้ค่าใช้จ่ายตลอดไม่ขาดส่ง
แรกๆ ก็เรียบร้อยดีครับ แต่หลังๆ หนู B เริ่มเยอะ มาบอกยายผมว่า "เนี่ยตักอาหารให้เท่าๆ กับพี่ A นะคะ เป็นพี่น้องกันต้องแบ่งให้เท่ากัน" คุณยายก็สวนกลับเลยครับว่า "ชั้นก็แบ่งให้เท่ากันอยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้ใครเยอะกว่ามันก็เรื่องของชั้น!" หนู B ก็เงิบไป พอผมรู้เรื่องเลยแอบสังเกตการณ์ครับ คือเวลาเตรียมข้าวให้ หนู B จะเช็คก่อนกินข้าวตลอดว่าได้เท่ากันมั้ย ไก่กี่ชิ้น ไข่นกกระทาต้มกี่ฟอง ซึ่งคนที่บ้าน และผมเองก็พยายามพูดอยู่เสมอว่า หยิบไปเถอะ เท่ากันทั้ง 2 จานนั่นแหละ
แต่เวลาที่หนู B ได้เยอะกว่า เช่น ไปทานฟูจิกันแล้ววันนั้นได้พุดดิ้งกาแฟ แทนผลไม้ หนู B บอกว่าชอบ แต่ A เฉยๆ พ่อผมเลยตักให้ A นิดเดียวแล้วให้หนู B ไปทั้งถ้วย ไม่เห็นบ่นว่าทำไมได้เยอะกว่า A ล่ะ
ล่าสุดคือเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาครับ ไม่รู้หนู B นึกคึกอะไร แผลงฤทธิ์เยอะกว่าเดิม ดังนี้
- เช้าวันเสาร์ พ่อผมพา A ไปหาหมอที่นัดตรวจสุขภาพไว้แล้ว ขากลับก็แวะร้านของเล่นก่อนกลับบ้าน ทีนี้ตอนเย็น ผมกับแม่จะออกไปซื้อของครับ ก็พาทั้ง A และ B ไปด้วย แต่ลืมเก็บของที่เบาะหลัง ระหว่างที่ผมกับแม่กำลังย้ายของไปไว้ท้ายรถ B ก็โวยวายอยู่นั่นว่า "ไม่ต้องพาพี่ A ไปหรอกค่ะ ตอนเช้าก็ไปมาแล้ว" "นี่พี่ A กลับบ้านไปเลยป่ะ จะออกทั้งวันเลยเหรอ" ผมกะจะบอกแล้วว่า งั้นเอ็งอยู่บ้านกันทั้ง 2 คนเลยละกันกุรำคาญ 555+
- พอซื้อของเสร็จ ก็แวะทานอาหารครับ ผมรินน้ำให้หนู B ก่อน หนู B บอก พอแล้วค่ะ ที่ครึ่งแก้ว ทีนี้ผมรินให้ A แล้วคุยกับแม่เพลินจนเกือบค่อนแก้ว หนู B ก็พูดขึ้นมาว่า "โหหหหห พี่ A ได้เยอะจัง" ผมเลยบอกกลับไปว่า "อ้าวก็บอกว่าพอแล้วเองนี่ แล้วน้ำก็มีตั้งเยอะจะเติมก็บอกสิ" ขนาดน้ำเปล่ายังดูเลยนะเนี่ย
- แม่ผมดื่มชายี่ห้อนึงอยู่ น้อง A บอกว่าไม่เคยกินเลยขอกินบ้าง หนู B ก็มาเลยครับ "ขอด้วยๆ ขอเท่าๆ กันนะ"
- เช้าวันอาทิตย์ แม่ผมทอดไข่ดาว ไส้กรอกชิ้นเล็ก และเฟรนฟรายซ์ น้อง A ไม่ค่อยชอบก็เลยไม่กินเยอะ แต่หนู B ชอบมากก็ซัดเอาๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ กินกันตามสบาย ทีนี้ผมกับแม่ก็ทานไส้กรอกกับปิ้งขนมปัง หนู B จะเติมแต่เหลืออยู่ 4-5 ชิ้น ก็เปรยขึ้นมาฮะ "โอ้โห ไส้กรอกจะหมดละ กินกันเร็วจัง" ผมเลยเทที่เหลือทั้งหมดให้หนู B ไป (นี่ไม่ได้ประชดนะ คือจะมากินทั้งหมดเลยก็ได้เพราะเราก็อิ่มแล้ว แต่ดันเปรยเสียงหลงมาก่อน)
- ทานข้าวกันตอนเย็น แล้วคุณยายให้ช่วยเก็บจาน หนู B ถามกลับมาว่า "ทำไมไม่ให้พี่ A เก็บบ้าง" ยายก็ปรี๊ดเลยครับ "ก็ชวยกันนั่นแหละ บ้านนี้ไม่มีคนใช้นะ จะกินแล้วเดินตัวปลิวออกไปไม่ได้" แล้วหนู B ยังไม่อิ่มครับ ไปขอให้แม่ผมทอดไส้กรอกให้อีก พอยายถามว่าใครจะกิน ผมเลยพูดไปว่า "ผมกับแม่จะกินเอง" แต่หนู B เถรตรงไปหน่อย "หนูกินเองคร่าาาาา" เลยโดนยายด่ากลับมาอีกชุดครับว่า จะทำตัวเป็นคุณนายมากไปแล้ว อาหารทำไว้ตั้งเยอะกระแดะไม่กิน
นอกจากนี้หนู B ยังขี้ฟ้องด้วยครับ อาจจะด้วยนิสัยผู้หญิง พี่ A ยังงั้ย พี่ A ยังงี้ และชอบฟ้องครู ผมกับแม่ก็พยายามสอนว่า บางเรื่องไม่ต้องฟ้องก็ได้ จะดูไม่น่ารัก เพื่อนจะไม่ชอบ
ถึงจะบ่นเรื่องหนู B ไปซะเยอะ แต่หนู B ก็ไม่ใช่เด็กไม่ดีนะครับ เธอตั้งใจเรียน เรียนเก่ง เรียกใช้อะไรก็รีบทำให้ทันที เล่นกับ A สนุกสนานดีครับ (คือทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้อง A ไม่เคยคิดอะไรเลยครับ B ได้เยอะกว่าก็ไม่บ่น อาจจะเพราะเป็นผู้ชายมั้ง) เรารู้ว่าก่อนหน้านี้หนู B เจออะไรมาบ้าง ก็ค่อยๆ ขัดเกลากันไป แต่บางทีความเยอะของหนู B ก็ตามที่เล่ามาแหละครับ ถ้าเป็นน้องแท้ๆ ของผมนี่โดนด่าไปละถ้าทำตัวแบบนี้ ขณะเดียวกันทางพวกผมก็คอยเอาใจหนู B ตลอดนะ พวกไส้กรอก เฟรนฟรายซ์นี่ซื้อมาให้เธอทั้งนั้น ยังจะหวง เดี๋ยวปั๊ด!
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เพื่อจะขอคำแนะนำจากคุณพ่อคุณแม่ และผู้ปกครองท่านอื่นๆ ในพันทิปนี่ล่ะครับ ว่ามีอะไรเพิ่มเติมสำหรับการอบรมเลี้ยงดูหนู B ให้นิสัยเหล่านี้หมดไปบ้างครับ
จะสอนหลานยังไงดีครับ แอบขี้งก และไม่ชอบให้ใครได้ดีกว่า (ญาติฝากเลี้ยง)
และมีหลานที่น้าฝากเลี้ยง เป็นผู้หญิงอายุ 9 ปี ชื่อ B อยู่ป.4
สาเหตุที่นำมาฝากเพราะญาติต้องเดินทาง ตจว.บ่อย และแยกกับพ่อของ B ก่อนหน้านี้เคยฝากเลี้ยงกับคนข้างบ้านญาติ เค้าเลี้ยงรวมๆ กัน จะกินข้าวก็ต้องแย่งกัน บางทีก็หาว่าขโมยของบ้าง ตีบ้าง บ้านผมสงสารเลยรับมาเลี้ยง จะได้เป็นเพื่อนเล่นกับ A ด้วย และญาติผมก็ให้ค่าใช้จ่ายตลอดไม่ขาดส่ง
แรกๆ ก็เรียบร้อยดีครับ แต่หลังๆ หนู B เริ่มเยอะ มาบอกยายผมว่า "เนี่ยตักอาหารให้เท่าๆ กับพี่ A นะคะ เป็นพี่น้องกันต้องแบ่งให้เท่ากัน" คุณยายก็สวนกลับเลยครับว่า "ชั้นก็แบ่งให้เท่ากันอยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้ใครเยอะกว่ามันก็เรื่องของชั้น!" หนู B ก็เงิบไป พอผมรู้เรื่องเลยแอบสังเกตการณ์ครับ คือเวลาเตรียมข้าวให้ หนู B จะเช็คก่อนกินข้าวตลอดว่าได้เท่ากันมั้ย ไก่กี่ชิ้น ไข่นกกระทาต้มกี่ฟอง ซึ่งคนที่บ้าน และผมเองก็พยายามพูดอยู่เสมอว่า หยิบไปเถอะ เท่ากันทั้ง 2 จานนั่นแหละ
แต่เวลาที่หนู B ได้เยอะกว่า เช่น ไปทานฟูจิกันแล้ววันนั้นได้พุดดิ้งกาแฟ แทนผลไม้ หนู B บอกว่าชอบ แต่ A เฉยๆ พ่อผมเลยตักให้ A นิดเดียวแล้วให้หนู B ไปทั้งถ้วย ไม่เห็นบ่นว่าทำไมได้เยอะกว่า A ล่ะ
ล่าสุดคือเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาครับ ไม่รู้หนู B นึกคึกอะไร แผลงฤทธิ์เยอะกว่าเดิม ดังนี้
- เช้าวันเสาร์ พ่อผมพา A ไปหาหมอที่นัดตรวจสุขภาพไว้แล้ว ขากลับก็แวะร้านของเล่นก่อนกลับบ้าน ทีนี้ตอนเย็น ผมกับแม่จะออกไปซื้อของครับ ก็พาทั้ง A และ B ไปด้วย แต่ลืมเก็บของที่เบาะหลัง ระหว่างที่ผมกับแม่กำลังย้ายของไปไว้ท้ายรถ B ก็โวยวายอยู่นั่นว่า "ไม่ต้องพาพี่ A ไปหรอกค่ะ ตอนเช้าก็ไปมาแล้ว" "นี่พี่ A กลับบ้านไปเลยป่ะ จะออกทั้งวันเลยเหรอ" ผมกะจะบอกแล้วว่า งั้นเอ็งอยู่บ้านกันทั้ง 2 คนเลยละกันกุรำคาญ 555+
- พอซื้อของเสร็จ ก็แวะทานอาหารครับ ผมรินน้ำให้หนู B ก่อน หนู B บอก พอแล้วค่ะ ที่ครึ่งแก้ว ทีนี้ผมรินให้ A แล้วคุยกับแม่เพลินจนเกือบค่อนแก้ว หนู B ก็พูดขึ้นมาว่า "โหหหหห พี่ A ได้เยอะจัง" ผมเลยบอกกลับไปว่า "อ้าวก็บอกว่าพอแล้วเองนี่ แล้วน้ำก็มีตั้งเยอะจะเติมก็บอกสิ" ขนาดน้ำเปล่ายังดูเลยนะเนี่ย
- แม่ผมดื่มชายี่ห้อนึงอยู่ น้อง A บอกว่าไม่เคยกินเลยขอกินบ้าง หนู B ก็มาเลยครับ "ขอด้วยๆ ขอเท่าๆ กันนะ"
- เช้าวันอาทิตย์ แม่ผมทอดไข่ดาว ไส้กรอกชิ้นเล็ก และเฟรนฟรายซ์ น้อง A ไม่ค่อยชอบก็เลยไม่กินเยอะ แต่หนู B ชอบมากก็ซัดเอาๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ กินกันตามสบาย ทีนี้ผมกับแม่ก็ทานไส้กรอกกับปิ้งขนมปัง หนู B จะเติมแต่เหลืออยู่ 4-5 ชิ้น ก็เปรยขึ้นมาฮะ "โอ้โห ไส้กรอกจะหมดละ กินกันเร็วจัง" ผมเลยเทที่เหลือทั้งหมดให้หนู B ไป (นี่ไม่ได้ประชดนะ คือจะมากินทั้งหมดเลยก็ได้เพราะเราก็อิ่มแล้ว แต่ดันเปรยเสียงหลงมาก่อน)
- ทานข้าวกันตอนเย็น แล้วคุณยายให้ช่วยเก็บจาน หนู B ถามกลับมาว่า "ทำไมไม่ให้พี่ A เก็บบ้าง" ยายก็ปรี๊ดเลยครับ "ก็ชวยกันนั่นแหละ บ้านนี้ไม่มีคนใช้นะ จะกินแล้วเดินตัวปลิวออกไปไม่ได้" แล้วหนู B ยังไม่อิ่มครับ ไปขอให้แม่ผมทอดไส้กรอกให้อีก พอยายถามว่าใครจะกิน ผมเลยพูดไปว่า "ผมกับแม่จะกินเอง" แต่หนู B เถรตรงไปหน่อย "หนูกินเองคร่าาาาา" เลยโดนยายด่ากลับมาอีกชุดครับว่า จะทำตัวเป็นคุณนายมากไปแล้ว อาหารทำไว้ตั้งเยอะกระแดะไม่กิน
นอกจากนี้หนู B ยังขี้ฟ้องด้วยครับ อาจจะด้วยนิสัยผู้หญิง พี่ A ยังงั้ย พี่ A ยังงี้ และชอบฟ้องครู ผมกับแม่ก็พยายามสอนว่า บางเรื่องไม่ต้องฟ้องก็ได้ จะดูไม่น่ารัก เพื่อนจะไม่ชอบ
ถึงจะบ่นเรื่องหนู B ไปซะเยอะ แต่หนู B ก็ไม่ใช่เด็กไม่ดีนะครับ เธอตั้งใจเรียน เรียนเก่ง เรียกใช้อะไรก็รีบทำให้ทันที เล่นกับ A สนุกสนานดีครับ (คือทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้อง A ไม่เคยคิดอะไรเลยครับ B ได้เยอะกว่าก็ไม่บ่น อาจจะเพราะเป็นผู้ชายมั้ง) เรารู้ว่าก่อนหน้านี้หนู B เจออะไรมาบ้าง ก็ค่อยๆ ขัดเกลากันไป แต่บางทีความเยอะของหนู B ก็ตามที่เล่ามาแหละครับ ถ้าเป็นน้องแท้ๆ ของผมนี่โดนด่าไปละถ้าทำตัวแบบนี้ ขณะเดียวกันทางพวกผมก็คอยเอาใจหนู B ตลอดนะ พวกไส้กรอก เฟรนฟรายซ์นี่ซื้อมาให้เธอทั้งนั้น ยังจะหวง เดี๋ยวปั๊ด!
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เพื่อจะขอคำแนะนำจากคุณพ่อคุณแม่ และผู้ปกครองท่านอื่นๆ ในพันทิปนี่ล่ะครับ ว่ามีอะไรเพิ่มเติมสำหรับการอบรมเลี้ยงดูหนู B ให้นิสัยเหล่านี้หมดไปบ้างครับ