วันนี้ วันสุนทรภู่ ขอเขียนถึงท่านในรูปแบบนี้บ้าง ชอบไม่ชอบอย่างไร ติชมได้ นะท่านนะ … ศรีปาด

๏ กราบกวี ศรีกลอน สนทรภู่
ขอกราบครู ครอบกานท์ ด้วยงานเขียน
ขอสำเนียง เสียงครู มาชูเพียร
จักฝึกเรียน เรื่องกลอน สุนทรนี้

กลอนของครู เคร่งครัด เรื่องจัดสร้อย
สำเนียงถ้อย ทับผูก ต้องถูกศรี
สัมผัสใน ใส่เน้น ต้องเห็นมี
ให้ สาม สี่  ห้า เจ็ด  สำเร็จกรรณ

รูปอักษร ซ่อนเสียง ท่านเรียงถ้อย
ท่านต่อห้อย หันหก ไม่ตกผัน
พยางค์ สาม ตาม สี่ ฉวีวรรณ
สำเนียงนั้น แนบเนื้อ ไม่เชื่อดู

ท่านไม่ส่ง เสียง ตรี ที่บาทสอง
ว่าไม่คล้อง เคียงกัน จักคันหู
จัตวา มาซุก ให้จุ๊กกรู
ดนตรีครู ขานเพราะ เสนาะคม

ท้ายบาทแรก แทรก โท มาโห่ห้อย
จบบทร้อย ด้วย สามัญ จึงผันสม
อย่าไปซัด จัตวา ไม่น่าชม
สูงระงม เงยโหน เดี๋ยวโดนปา

คำสัมผัส จัดนิยม ผสมถ้อย
ท่านมักสร้อย เสียง อัน. ไว้ผันหรา
อวม. อิ. อบ. หลบเสียง ไม่เรียงนา
เสียงมันว้า วุ่นหยูก ไม่ผูกใย

ชอบอุทาน ขานโชว์ ว่า โอ้. เอ๋ย.
คงคุ้นเคย คำอยู่ เพราะครูไหล
โอ้บาปกรรม น้ำนรก ที่หมกใจ
ท่านกล่าวไว้ ว่าเอ๋ย ก็เคยลอง

กลอนตลาด ปราชญ์โลก ประโยคฟ้า
กลอนรากหญ้า ยิ่งใหญ่ วิไลผอง
จนชาวบ้าน ร้านตลาด ระบาดคลอง
ต้องหันมอง หมั่นถือ หนังสือแล

อันร้อยกรอง มองกาล ที่นานเก่า
มีแต่เหง้า งามศักดื์ จึงถักแถ
แต่คนจน ก้นเขา ไม่เล่าแปล
วิชาแหม หมกทุ่ง สะดุ้งฤา

สมัยโน้น คนหรู เขาตู่เต้า
ว่ากลอนเง่า โง่โหงก กระโหลกหรือ
อย่ามาเปรียบ เทียบโคลง จรรโลงลือ
เป็นแค่มือ เมาผี กวีไพร

ท่านเขียนโคลง โจ๋งครึ่ม กระหึ่มเสียง
กลับว่าเรียง ร้อยเลย จนเกยไหล
สัมผัสใน ใส่เยอะ มันเลอะไป
ว่ามิใช่ ชั้นหรู มิชูชม

๏ เสลาสลอดสลับสล้าง ……...….. สลัดได
สะอึกสะอะสะอมสะไอ ………….... สะอาดสะอ้าน
มะแฝ่มะฟางมะเฟืองมะไฟ …..….. มะแฝงมะฝ่อ พ่อเอย
ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน ...…. ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอ ฯ

( โคลงกลบทตะเข็บไต่ขอน สุนทรภู่ , นิราศสุพรรณ )


จึงขอโยง โคลงครู ให้ดูเห็น
สัมผัสเต้น ต่อเคียง ท่านเรียงสม
เขียนลำบาก ยากเหลือ ว่าเนื้อตม
ว่าไม่คม ความหมาย ถวายใคร

กลอนนิทาน ขานคม ขย่มพื้น
ทุกวันคืน ใครอ่าน ยังหวานไหว
จินตนา การเลิศ กำเนิดไกล
ทั้งเมืองใหญ่ ยักษ์มนุษย์ สมุทรคราม

ปัจจุบัน วรรณศิลป์ ไม่ชินเสียง
ไม่ร้อยเรียง รับลูก ไม่ผูกหาม
อันเสียงกลอน ซ่อนผูก จึงถูกงาม
กลับเขียนความ ครอบเฉย เหวยเหวยไป

ร้อยกรองเอย เลยถอย เป็นร้อยแก้ว
ส่วนใหญ่แล้ว ร่ายตรงๆ เพราะงงไสย
เหลือแต่ต้น ด้นเฝือ สิ้นเนื้อใบ
สัมผัสใน นั้นหนา ไม่หาเลย

สัมผัสใน ใครไม่เขียน ว่าเซียนขลาด
ฉันศรีปาด ปฏิบัติ กำหนัดเหวย
สัมผัสนอก ในเขียน ยังเวียนเฮย
ขอครูเอย อ้างอวด ตะกวดแปลง ๚ะ

☞ ศรีปาด
เพจศรีปาด https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?fref=ts
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่