เพื่อตรวจสอบให้เรียบร้อยก่อนลงเลยตั้งใจจะลงในช่วงเวลานี้ต่อไปนะครับ

มาต่อกันเลยครับ



ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาราวกับจะย้อมทั้งโลกให้จงได้
ในป่าลึกที่ทั้งชื้นและหนาวเย็น
ทุกก้าวอันเหยียบกับโคลนที่แฉะไปหมด

จากท้ายตอนที่แล้ว การเดินทางเพื่อกำจัด หมาก Queen ในเกมกระดานศึกนี้ของ เร็นทาโร่ และ คณะเดินทางที่ไม่ค่อยน่าไว้วางใจสักเท่าไร หรือ ฮิรูโกะ และ โคฮินะ ในที่สุดหลังจากต้องเดินบุกป่าฝ่าดงตามต้นแม่น้ำมาได้ สิ่งอันรอพวกเค้าอยู่ก็คือ

เร็น - !!

เบื้องหน้าของเด็กหนุ่มคือ หลุมบ่อขนาดใหญ่ยักษ์ที่เนินแน่นไปด้วยกองทัพกาสเทรียส์รูปแบบแมลงจำนวนมาก

กระจุกเป็นกลุ่มก้อน
อัดแน่นเป็นปลากระป๋อง
รวมตัวตั้งรับการโจมตีทุกอย่าง
ราวกับพวกมันกำลังปกป้องสิ่งสำคัญบางอย่างไว้ที่สำคัญสุดๆ

แต่โชคดีเหลือเกินที่พวกมันกำลังหลับไม่ได้สติกันหมด เปรียบเทียบให้เห็นภาพก็คือ วัฎจักรของผึ้งที่ต้องคอยปกป้องนางพญาเพียงมันแกว่งไม้คฑาครั้งเดียว หรือ การตั้งป้อมของทหาร



เร็น - รังของศัตรู ?!
ฮิรูโกะ - เจ้าตัวที่ชื่อ Pleiades ไม่ใช่เจ้านั่นรึไง ?

และสิ่งที่พวกมันปกป้องก็ไม่ได้หายากเย็นแสนเข็ญเลยสักนิด เพราะเมื่อฮิรูโกะชี้ไปตรงหน้า ไม่ไกลเท่าไรจากระยะสายตา ท่ามกลางกองทัพคอยปกป้อง

กาสเทรียส์ ตัวสีม่วงเข้มรูปร่างเหมือน ปลาเสือพ่นน้ำ ในสภาพหลับไหล ทั้งรูปร่างที่เหมือนป้อมปืนรอการบรรจุกระสุนเข้าลังเพลิง และ ขนาดของมัน จากข้อมูลซึ่งทีน่าให้มา ตัวมันมีรูปร่างใหญ่โตและอาจจะเป็นพวก Stage IV ใช่แน่ๆ พลีอาดีส หรือ หมาก Queen แน่ๆ

การจะบุกเข้าไปเล่นงานมันในคราวเดียวต้องทำอย่างรวดเร็วและไวที่สุด นั้นหมายความว่ามีโอกาสแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น



ฮิรูโกะ - งั้นก็มีโอกาสแค่เพียงครั้งเดียว
ฮิรูโกะ - อยากจะลองสู้กับมันตัวต่อตัวมานานแล้ว..ตรงนี้ให้ชั้นจัดการเองแล้วกัน
เร็น - พลังของนายคนเดียวแค่นั้นมันไม่พอหรอก



ฮิรูโกะ - ถ้างั้น...ผนึกกำลังกันเลยมั้งละ ?
เร็น - เออ

ไม่ใช่เวลาที่ต้องมาด่าทอกันหรือระแวงใส่กัน เมื่อนั้นที่ 2 คู่อริเก่าเมื่อครั้งก่อนก็พร้อมใจกัน กระโดดลงไปปิดบัญชีให้เร็วที่สุด!!!!!

เข้า OP

เส้นทางตรงหน้า โล่งและหละหลวมในการป้องกันอย่างสุดๆ  จึงเป็นโอกาสอันแสนวิเศษที่ 2 คู่อริเริ่มการปิดฉากด้วยท่าเฉพาะตัวให้เร็วที่สุด



เร็น -  Rokuro Kabuto!!!!
ฮิรูโกะ - Endless Scream!!!!!



เปรี้ยง!!!!

ยามเมื่อหมาก Queen ตาย เหล่าหมากตัวอื่นๆที่หลุดจากการควบคุมได้ตื่นจากนิทรา และเริ่มเคลื่อนทัพจากไปจากหลุมบ่อขนาดยักษ์ราวกับไม่เห็น 2 คู่อริในสายตา



แต่ใช่ว่าจะนิ่งนอนใจไปได้เพราะการเคลื่อนทัพของพวกมันก็เป็นอันตรายไม่แพ้กัน ฮิรูโกะวิ่งนำไปก่อน แต่เร็นทาโร่อาการบาดเจ็บจากเมื่อคราวนั้นเกิดกำเริบออกมา แต่โคฮินะตรงดิ่งวิ่งฝ่าวงล้อมอุ้มศัตรูเก่าของพ่อตัวเองให้หนีออกมาได้

( ผู้ชายทั้งแท่งต้องให้เด็กช่วย )



หลังหนีแล้วหลบซ่อนหลังใต้น้ำหลัง กองทัพกาสเทรียส์ก็ไม่แม้แต่จะหาตัวได้สักนิด ทั้งโชคดีได้พบกับศัตรูตัวสำคัญที่ต้องกำจัดมันให้ได้โผล่ออกมาหลังกองทัพเคลื่อนทัพไปกันหมดด้วย



เร็น - อาเดลบารัน ?!
เร็น - ที่ๆมันกำลังไป ?
เร็น - หา!!!

แม้จะหนีรอดได้แต่ก็อย่านิ่งนอนใจเพราะเส้นทางที่พวกมันเคลื่อนทัพไปก็ไม่ต้องคิดให้เสียเวลามันกำลังตรงไปยังสนามรบเมื่อวานนั้นเอง!!!!!

เร็นทาโร่ซึ่งเห็นได้จากบนเนินรีบคว้าโทรศัพท์ในกระเป๋าเพื่อโทรรายงานผลแก่เซย์เท็นชิ



เร็น - ท่านเซย์เท็นชิ
เร็น - พลีอาดีสถูกกำจัดแล้วครับ!!!!
เร็น - ระดมยิงมิตไซล์กับเครื่องบินมาได้เลย!!

เซย์ - รับทราบค่ะ...เราจะยิงสนับสนุนให้เดี๋ยวนี้!!!



ในชั่วอึดใจ เครื่องบินรบของกองกำลังป้องกันตนเองก็ได้โอกาสเปิดฉากโต้กลับ ยิงจรวดปูพรมขับไล่กาสเทรียส์ไปให้หมดป่า แต่ใช่ว่าทุกอย่างมันจะราบรื่นและง่ายดายเสมอไป แม้จะยิงจรวดใส่พวกมันไปได้ไม่น้อยแต่ตัวหมาก King หรือ อาเดลบารัน หาจะกลัวไม่ เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์กาสเทรียส์ Stage IV ที่ในที่สุดก็เห็นหน้าตาเต็มๆสักที เพียงกู่ร้องดังกึกก้องไปทั่วป่า เหล่ากาสเทรียส์สมุนรับใช้ได้โต้กลับทำลายเครื่องบินรบจนย่อยยับ

ทว่าเครื่องบินรบซึ่งถูกสอยจนร่วงช่างบังเอิญเสียจริงที่ตกไปโดนมันในบริเวณส่วนหัวได้อย่างจังเบอร์

ตูมมม!!!!!

เร็น - สำเร็จ!!!!...หา ?!



ร่างไร้หัวที่นึกว่าจะแน่นิ่งไปเรียบร้อย  ตามข้อมูลที่กาโดกล่าวไว้ไม่มีผิดเพี้ยน  ยามที่ตัวมันได้รับบาดแผลแม้จะสาหัสจนปางตายหรือโดนจุดตายแน่นอน กลับสามารถคืนสภาพได้อย่างรวดเร็ว

เร็วอย่างโกหก
เร็วจนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

เร็น - บ้านา!!!! ไม่น่าเชื่อ

นอกจากจะไม่สามารถกำจัดมันได้แล้วยังปล่อยให้มันหนีไปได้อีก


หลังเสร็จเรื่องทุกอย่าง เร็นทาโร่ซึ่งเดินลงจากเนิน ผ่านสนามรบที่พึ่งเกิดขึ้นหมาดๆ ผู้ที่วิ่งเข้ามาหาคนแรกอย่างแน่นอนก็ต้องไม่พ้น



เอ็นจู - เร็นทาโร่!!



เด็กน้อยคู่หูตัวเองวิ่งมากอดรัดทั้งน้ำตาแห่งความคิดถึง หลังร้องห่มร้องไห้ด้วยความคิดถึงก็ต้องมีลงโทษกันบ้างที่ทำให้เป็นห่วงด้วยการกัดหัวไหล่ที่บังเอิญเป็นแผลเก่าพอดี

( เอ๋ ? คุ้นเหมือนแม่ชีสักคนที่ชอบเลี้ยงแมวกินล้างกินผลาญนายหัวเม่นมือขวาพิฆาตเลยแฮะ )




เรื่องดีย่อมมีมาพร้อมเรื่องร้าย หลังทักทายให้กับการกลับมาของเร็นทาโร่ คิซาระ ก็เริ่มรายงานผลการรบในปัจจุบันให้ทราบ



คิ - ซาโตมิคุง..ไม่มี ซาโตมิ ลีดเดอร์
คิ - (ทำความเคารพ) ผู้บัญชาการใหญ่ กาโด..เสียชีวิตในสนามรบแล้วค่ะ

เร็น - หา!

คิ - บทบัญญัติ บทที่ 4 คู่มือผู้รักษาความปลอดภัย " อำนาจบังคับบัญชาจะถูกโอนย้ายไปยังผู้มี Ranking ลำดับสูงถัดลงไปค่ะ "
คิ - ซาโตมิคุง..ได้โปรดเถอะ..เป็นผู้นำพวกเราที


ตกเย็นวันนั้น นอกโรงเรียนร้างฐานทัพชั่วคราวของกาโด




เร็น - ชั้นก็...ไม่ได้เกลียดนายหรอกนะ..กาโด

อาจเป็นการ อโหสิ ให้ไปสู่สุขคติให้กับกาโดแม้เค้าจะเป็นผู้ที่สั่งให้ตนเองต้องไปเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายก็ตาม

ข้างนอก



เร็น - ?!

สิ่งสะดุดตาของเร็นทาโร่หลังออกมานอกอาคารไม่ทันไรคือ กลุ่มโปรโมเตอร์และพรรคพวกตนเองที่ยืนมุงดูอะไรสักอย่างในสภาพอาวุธครบครัน  แล้วผู้ที่เป็นจุดสนใจของกลุ่มคนเหล่านี้ก็คือ คนที่ตนเองรู้จักเป็นอย่างดี

เอ็นจู - เร็นทาโร่ หมายความว่ายังไงกัน ?
เร็น - เค้าช่วยชีวิตชั้นไว้


จากคำพูดของโปรโมเตอร์ที่รุมล้อมรอบตัวฮิรูโกะนั้น มีคนนึงพูดขึ้นมา



ตัวเองเห็นคนๆนี้ฆ่าพรรคพวกของพวกเราที่เขตอพยพเฉพาะที่สำหรับ โปรโมเตอร์กลุ่ม Adjuvant (เหตุการณ์ตอนที่ 9 ที่เร็นทาโร่เจอศพถูกทิ้งไว้ตรงซากโบกี้รถไฟ)
เรื่องตรงนี้ฮิรูโกะไม่ปฎิเสธแต่อย่างใดเพราะฝ่ายที่เริ่มเข้ามาหาเรื่องก่อนก็คือฝ่ายนั้น ตัวเองเลยสนองให้อย่างเต็มที่



โคฮินะ - เอ็นจู..คิดถึงจังเลย
เอ็นจู - !!!

เด็กตัวอันตรายควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว เริ่มชักดาบหมายจะพุ่งเข้าไปสับร่างเอ็นจูเละสมใจต้องการ



โคฮินะ - ขอฟันหน่อยนะ เอ็นจู!!!!



โชคดีที่ยูสึกิมาขวางไว้ทัน



โคฮินะ - ป๊ะป๋า...เฉาะพวกนี้ได้เปล่า ?
ฮิรูโกะ - ครึ่งนึงก็ดีนะ

หากฮิรูโกะเปิดฉากลุยงานนี้คงมีแต่นองเลือดกันอย่างเดียวแน่ๆ เร็นทาโร่จึงต้องรีบเข้าห้ามปรามอย่างไวที่สุด



เร็น - เดี๋ยวก่อนเซ่!!! นี้มันใช่เวลามาสู้กันที่ไหนกัน !!!
เร็น - ศัตรูของพวกเราคือกองทัพกาสเทรียส์ไม่ใช่เหรอ!!!
เร็น - เอาเวลามาสู้กันเองไปหาทางกำจัดพวกกาสเทรียส์มันไม่ดีกว่าเหรอ!!!

ฮิรูโกะ - บทบาทในฐานะผู้บัญชาการของเธอ..แสดงให้ชั้นเห็นหน่อยละกันนะ

ว่าจบชายผู้นี้ก็ขอแยกตัวออกจากฝูงชนไปอย่างเรียบง่าย



โชวมะ - เป็นไงบ้าง ซาโตมิ ?
เร็น - อ้าว! รุ่นพี่..แล้ว มิโดริ ละครับ ?
โชวมะ - .....

บางครั้งเพียงแสดงสีหน้าออกมาไม่ต้องเปิดปากพูด มันก็คือคำตอบได้เช่นกัน สีหน้าโชวมะที่มองปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าคำตอบมันจะออกมาเช่นไร



เร็น - ....

จบครึ่งแรก