(บางส่วน)

[๔๒๙] ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาป เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
แล้วได้ทูลพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่า


ท่านเป็นผู้ที่ถูกเราผูกไว้แล้วด้วยบ่วง ทั้งปวง ทั้งที่เป็นของทิพย์  ทั้งที่เป็นของมนุษย์
ท่านเป็นผู้ที่ถูกเราผูกไว้แล้ว ด้วยเครื่องพันธนาการอันใหญ่
ดูกรสมณะ ท่านจักไม่พ้นไปจากวิสัยของเราได้ ฯ


[๔๓๐] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาค ทรงทราบว่า นี่มารผู้มีบาป
จึงได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาว่า


เรา เป็นผู้พ้นแล้ว จากบ่วงทั้งปวง ทั้งที่เป็นของทิพย์ ทั้งที่เป็นของมนุษย์
เราเป็นผู้พ้นแล้วจากเครื่องพันธนาการอันใหญ่
ดูกรมารผู้กระทำซึ่งความพินาศ ท่านเป็นผู้ที่เรากำจัดเสียได้แล้ว ฯ


ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาปเป็นทุกข์ เสียใจว่า พระผู้มีพระภาคทรงรู้จักเรา
พระสุคตทรงรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้อันตรธานไป ณ ที่นั้นเอง ฯ


------------------------------
ทุติยปาสสูตรที่ ๕
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๓๓๙๒ - ๓๔๒๒.  หน้าที่  ๑๔๘ - ๑๔๙.
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=15&A=3392&Z=3422&pagebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=428