เริ่มจากแม่เราเห็นแสงขาวๆ ในตา มาประมาณ 1-2 เดือน ต่อมาก็เห็นเป็นเงาดำๆ อยู่ที่ครึ่งตาล่างด้านซ้าย แต่ว่าสามารถมองทะลุได้
ถ้าอยู่ในที่แสงสว่างมากๆ แล้วก็เริ่มตรวจที่เจริญกรุงประชารักษ์ ส่งตัวไปมเหสักข์ เพราะว่ามีบัตรทองอยู่ที่นั่น
พอส่งตัวไปแล้วตรวจแล้ว บอกว่าเป็นต้อกระจก นัดมาผ่า จึงให้ไปวัดเลนส์ที่ศิริราช เราเข้าใจว่ามเหสักข์เครื่องมือไม่พร้อม
เพราะเป็นโรงพยาบาลเล็กๆ วันที่มายื่นผลวัดเลนส์ หมอตรวจใหม่ พบว่า อาจจะไม่เป็นต้อกระจกอย่างเดียว อาจมีต้อหิน
หรือจอประสาทตาลอก จึงไม่ได้ผ่า ส่งตัวไปศิริราช ตรวจกรองกับพยาบาล เค้าบอกว่าอาหารเหมือนจอประสาทตาลอก
ก็ไปตรวจขยายม่านตา ตรวจจอประสาทตา อัลตร้าซาวน์ จอประสาทตาก็ไม่ได้ลอกแต่อย่างใด
แต่เจอเป็นก้อนเนื้อ อยู่ระหว่างจอประสาทตา มันนูนขึ้นมา ปกติมันจะเรียบๆ หมอจึงส่งตัวไปที่รามาอีก
มีหมอเก่งเรื่องก้อนเนื้ออยู่คนนึง ก็เริ่มตรวจใหม่หมดเลย พอแน่ใจว่าเป็นเนื้องอก เลยให้ไปตรวจเนื้องอกทั้งตัว
นัดเมมโมแกรม กับสแกนอุโมงค์ พ่อก็ไปๆ มาๆ ระหว่างมเหสักข์กับรามา เพื่อทำเรื่องเบิกบัตรทอง
พอรับใบนัดจากรามาเสร็จ ก็เอาไปให้มเหสักข์ รอประมาณ 5-7 วัน ไปเอาใบเบิกที่มเหสักข์
แล้ววันตรวจก็ยื่นให้รามา ทีนี้มันมีปัญหา ที่รามาเค้าไม่ให้เบิกแล้ว เพราะว่าเค้าบอกว่าเป็นที่ตา ไม่เกี่ยวกับตรวจเนื้องอก
ไม่เกี่ยวกับเมมโมแกรม และ MRI ให้ไปทำใบเบิกมาใหม่ ให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเซ็น
แม่ก็เลยบอกว่าจะไม่ไปหาหมอแล้ว ทำเรื่องยุ่งยาก ไปๆ มาๆ หลายรอบก็ยังไม่ได้ตรวจ
นั่งรถเดินทางไปก็ต้องเสียเงินค่ารถ ค่ากินข้าว เราก็กลุ้มใจ ถ้าเรามีเงินเราอาจจะพาแม่ไปตรวจจักษุรัตนินแล้ว
แต่เพราะว่าไม่มีเงินถึงได้ต้องทำเรื่องเบิกไปๆ มาๆ อย่างงี้ ค่าเมมโมแกรมก็ 2000 บาท
MRI 18000 บาท เราไม่มีเงินจริงๆ เราเป็นลูกคนเดียว เลี้ยงทั้งพ่อและแม่ เงินเก็บแทบไม่มี
เพราะว่าปีที่แล้วก็ทำฟันปลอมให้แม่ แล้วก็รักษาพ่อที่เป็นโรคปอด เสียไปหลายหมื่น
เราว่าจะพาไปโรงพยาบาลเอกชน แต่ตอนนี้เค้าดันไปดูโฆษณาในทีวี ยารักษาตาครอบจักรวาล
แล้วก็สั่งมากิน ชื่อยาดี-คอน... เค้าบอกว่ารอดูสักเดือนว่าจะหายมั้ย แล้วค่อยไปหาหมอ
เราร้อนใจมากๆ เลย อยากให้เค้าไปหาหมอไวๆ กลัวว่าเนื้องอกมันจะลุกลาม แต่ก็สองเดือนมาแล้ว
เนื้องอกก็ยังมีขนาดเท่าเดิม

เราเป็น bipolar ด้วย เรากลัวว่าเราจะเครียดจนทำงานไม่ได้ เราเป็นคนหาเงินเข้าบ้านคนเดียว กลุ้มใจจัง