ชีวิตที่ไม่สมบูรณ์แบบ เป็นชีวิตที่แท้
เพราะ  มันจะต้องขาดพร่อง   ชีวิตจึงสามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้
และเพราะ  ถ้ามันถูกเติมเต็มแล้ว   มันก็จะไม่ก้าวไปข้างหน้าอีก  มีแต่ความแน่นิ่งหรือตายสนิทเท่านั้น..หรือไม่?

ชีวิตมีแต่การไขว่คว้า เพื่อให้ได้มา  แล้วก็แสวงหาสิ่งใหม่ต่อไป

ขอเพียงอย่าไปสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น  หรือเบียดเบียนชีวิตอื่นให้น้อยที่สุด  นั่นแหละดีแล้ว
แต่จะไม่เบียดเบียนเลย  คงเป็นไปได้ยาก ถึงยากมาก  เพราะ  ชีวิตคือการเบียดเบียนในระดับที่ยอมรับได้  ก็เท่านั้น

บ่อยครั้งที่การจะได้รับ  จะต้องประกอบด้วยการให้เสียก่อน
ชีวิตจึงประกอบด้วยการให้และการรับ  ไม่ได้มากหรือน้อยไปกว่านี้
เพียงแต่ว่า  พลังแห่งการให้ดำรงไว้ในส่วนลึก    แล้วการได้รับจะเป็นรางวัลของความเพียรเพื่อสิ่งที่อยู่ภายนอกตัว
ธรรมชาติจะไม่ยอมอนุญาติให้ความเห็นแก่ตัวถ่ายเดียว  ได้รับปันส่วนดีๆเพื่อชีวิตที่ดีอย่างเอกเทศ
เพราะ   แต่ละชีวิตคือองค์เอกภาพของชีวิตที่ยิ่งใหญ่กว่า   และองค์รวมอยู่ได้ส่วนย่อยจึงจะอยู่รอด  
นั่นแหละ..คือชีวิตทั้งหมดที่ดำรงอยู่จริง

ชีวิตไม่เคยสมบูรณ์แบบ   มันจะขาดพร่องเป็นคุณสมบัติติดตัว  เพื่อสร้างแรงขับเคลื่อนหรือแปรเปลี่ยนไป
ดังนั้น  อย่าพยายามหยุดชีวิตด้วยความเพรียบพร้อมที่คิด หรือสร้างขึ้น แล้วยึดครองมันไว้
เราอาจจะต้องปรับทัศนะเสียใหม่ว่า   ความไม่สมบูรณ์แบบ คือ สภาพธรรมชาติที่นอกเหนือความพยายามทำให้สมบูรณ์จากน้ำมือมนุษย์

เราทำอย่างดีที่สุดได้  แต่ธรรมชาติจะเป็นผู้ทำให้ทุกอย่างเพรียบพร้อมเอง...