ช่วงแรกๆ ผมทำได้ยากมาก หรือไม่ได้เลย จนหันไปอ่านหนังสือธรรมะแทน จากนั้นก็คิดตรึกตรองไปด้วย ช่วงนั้นเริ่มฟุ้งซ่านน้อยลง
ในหัวมีแต่เรื่องธรรมะ พอมานั่งสมาธิอีกทีก็เริ่มสงบขึ้น ต่อมาเลิกดูละคร และเลิกดูทีวีไประยะหนึ่ง แต่ก็เช็คข่าวสารบ้านเมืองจากเว็บบ้างไม่มาก แล้วก็ทำให้เข้าถึงสมาธิได้ดีขึ้นบ้าง หลังจากนั้นระหว่างวันก็คิดแต่เรื่องธรรมะ แต่เลือกหัวข้อเดียว หรือสลับวันไปวันละเรื่อง คิดลายหัวข้อส่วนตัวผมสับสนตอนทำสมาธิ ตอนนั่งก็ไม่ต้องคาดหวังมากเกินไป พอไม่ไปจ้องว่าเมื่อไหร่มันจะมา มันก็มาเอง ตอนทำงานปกติเราก็คิดได้ร้อยแปดพันเก้า จึงไม่เป็นปัญหาที่เราจะพิจารณาธรรม พอกลับมานั่งสมาธิก็พบว่า วันๆ นอกจากธรรมะเราก็ไม่ได้มีอะไร จิตมันเรียบเคียงอยู่ที่หน้าห้องสมาธิแล้ว พอมานั่งมันง่ายมากครับ

แรกๆ ผมเป็นแบบนี้ละครับ