ถ้าฆ่าเพื่อความสนุกนี่ยังไงก็บาปแน่นอน แต่ถ้าฆ่าเพื่อกินละคะ มีคนบอกว่าถ้าเราฆ่าลิงเพื่อกินเราจะบาป
งั้นคนที่กินหมูก็ต้องบาปด้วยถูกมั้ยคะ เพราะหมูก็มีชีวิต คนที่กินข้าวก็ต้องบาปเพราะข้าวก็มีชีวิต
ระหว่างช้างกับปลาต่างกันตรงไหนในเมื่อเค้าทั้ง 2 ก็คิดได้ เจ็บได้ มีชีวิตเหมือนกัน สัตว์ใหญ่หรือสัตว์เล็กก็มีชีวิตเหมือนกัน งั้นความคิดที่ว่ากินสัตว์ใหญ่แล้วบาปก็คือความคิดที่ผิดสิคะ เพราะทุกสิ่งล้วนมีชีวิตเหมือนกัน จะบาปก็ต้องบาปทั้งหมด
ส่วนมังสวิรัติมีแนวคิดที่ว่ากินผัก ละเว้นเนื้อสัตว์แล้วจะไม่บาปจะได้บุญ จะเป็นไปได้ยังไงหรอคะ ในเมื่อผัก ข้าวก็มีชีวิต เราก็ยังคงกินสิ่งมีชีวิตอยู่ดี
ไม่ได้มองสัตว์อื่นๆหรือมนุษย์เหมือนผักนะคะ แต่อยากจะอธิบายถึงความไม่เท่าเทียมและลำเอียงของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ที่ว่ากินผัก กินข้าวไม่บาป แต่กินลิงกินช้างบาป
เพราะใครเอาอะไรเหตุผล กฏเกณอะไรมากำหนดว่าสิ่งมีชีวิตไหนสมควรเป็นอาหารไม่สมควรเป็นอาหารในเมื่อเราอยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหารเป็นไปตามกฏของธรรมชาติ กินเพื่อมีชีวิตอยู่ก็ไม่บาปใช่มั้ยคะ?
ส่วนถ้ามีคนบอกว่าหมู ไก่มีเยอะแยะ ทำไมไปกินลิง กินกวาง หรืออื่นๆมันบาป ก็ต้องวนกลับไปข้อที่กล่าวมาข้างต้นว่า เอาอะไรมากำหนดว่ากินอะไรบาปไม่บาปถูกมั้ยคะ
แล้วอีกเรื่องนึงค่ะ เคยอ่านประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2
ที่เมืองเซนต์ปีเตอร์เบิร์กถูกนาซีเยอรมันล้อมจนผู้คนอดอยากไม่มีอาหารกินเป็นเดือนๆ จนต้อง"กินมนุษย์ด้วยกัน"เพื่อความอยู่รอด แบบนี้บาปมั้ยคะ? เพราะเขาดิ้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตต่อไปตามสัญชาตญาณ ถ้าไม่กินก็ตาย
แล้วสมมุติว่ามีเอเลี่ยนลงมายังโลกเพื่อหาอาหาร พวกเขาแข็งแกร่ง ฉลาดและเก่งกว่ามนุษย์ทุกๆด้านจนเราไม่สามารถต่อกรได้เลย เขาก็คงจะมองเราเป็นอาหารเหมือนกันที่เรามองหมูแล้วก็คงไม่ละเว้นจริงมั้ยคะ?
ส่วนที่ว่ามนุษย์คือเผ่าพันธุ์ที่โหดร้ายที่สุดก็อาจจะทั้งจริงและไม่จริง อยู่เป็นสีเทาๆระหว่างขาวกับดำเพราะว่า มนุษย์บางคนยังอยู่ร่วมกับสุนัขกับแมวได้โดยไม่กินเค้าเหล่านั้น เพราะถ้าเป็นสิงโตกับสุนัขที่อยู่มาเจอกัน สุนัขคงโดนกินไปแล้ว
แต่ในขณะเดียวกัน มนุษย์ก็ยังคงกินหมูกินปลา แล้วเมินเฉย มองพวกเขาเป็นอาหารอย่างเดียว ไม่ได้มองเป็นเพื่อนร่วมโลก เราจึงมองว่ามนุษย์คือสัตว์กินเนื้อที่ใจดีที่สุดแล้วใช่มั้ยคะ?
เพราะนอกจากพวกเดียวกันก็หลีกเลี่ยงไม่กินสัตว์บางชนิดด้วย
เพราะงั้นตราปใดที่เรายังกินสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเพื่อความอยู่รอดไม่ว่าตัวอะไรก็ตามก็ไม่บาปใช่มั้ยคะ
เพราะถ้าบาปพระและผู้ถือศีลทุกๆคนก็ต้องบาปด้วย พวกเรามนุษย์คงต้องสังเคราะห์แสงเป็นอาหารแบบเช่นเดียวกับพืชแล้วเพื่อหลีกเลี่ยงบาป
ขอสรุปนะคะ จากเหตุผลข้างต้นที่กล่าวมาทั้งหมด
"ไม่ว่าเราจะกินอะไร แต่ถ้าเพื่อความอยู่รอดและมีชีวิตต่อไป ถ้าต้องกินอะไรก็ตามแม้แต่มนุษย์ด้วยกันก็ไม่บาปใช่มั้ยคะ"
เราเข้าใจถูกรึเปล่า?
"ฆ่าเพื่อกินให้อยู่รอดไม่บาปแต่ถ้าฆ่าเพื่อความสนุกจึงจะบาป"
ปล.
แต่ส่วนตัวถ้าให้กินมนุษย์ด้วยกันเพื่ออยู่รอดคงยอมตายดีกว่าค่ะ เพราะยังมีจิตสำนึกของมนุษย์ที่อ่อนแออยู่ที่จะฆ่าเผ่าพันธุ์เดียวกันไม่ลง
ปล.2
ส่วนตัวเราไม่เชื่อเรื่องบาปและเวรกรรม แต่เชื่อเรื่องผลของการกระทำ
มีคำถามที่สงสัยมานานเกี่ยวกับบาปเรื่อง การฆ่าสัตว์หน่อยค่ะ
งั้นคนที่กินหมูก็ต้องบาปด้วยถูกมั้ยคะ เพราะหมูก็มีชีวิต คนที่กินข้าวก็ต้องบาปเพราะข้าวก็มีชีวิต
ระหว่างช้างกับปลาต่างกันตรงไหนในเมื่อเค้าทั้ง 2 ก็คิดได้ เจ็บได้ มีชีวิตเหมือนกัน สัตว์ใหญ่หรือสัตว์เล็กก็มีชีวิตเหมือนกัน งั้นความคิดที่ว่ากินสัตว์ใหญ่แล้วบาปก็คือความคิดที่ผิดสิคะ เพราะทุกสิ่งล้วนมีชีวิตเหมือนกัน จะบาปก็ต้องบาปทั้งหมด
ส่วนมังสวิรัติมีแนวคิดที่ว่ากินผัก ละเว้นเนื้อสัตว์แล้วจะไม่บาปจะได้บุญ จะเป็นไปได้ยังไงหรอคะ ในเมื่อผัก ข้าวก็มีชีวิต เราก็ยังคงกินสิ่งมีชีวิตอยู่ดี
ไม่ได้มองสัตว์อื่นๆหรือมนุษย์เหมือนผักนะคะ แต่อยากจะอธิบายถึงความไม่เท่าเทียมและลำเอียงของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ที่ว่ากินผัก กินข้าวไม่บาป แต่กินลิงกินช้างบาป
เพราะใครเอาอะไรเหตุผล กฏเกณอะไรมากำหนดว่าสิ่งมีชีวิตไหนสมควรเป็นอาหารไม่สมควรเป็นอาหารในเมื่อเราอยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหารเป็นไปตามกฏของธรรมชาติ กินเพื่อมีชีวิตอยู่ก็ไม่บาปใช่มั้ยคะ?
ส่วนถ้ามีคนบอกว่าหมู ไก่มีเยอะแยะ ทำไมไปกินลิง กินกวาง หรืออื่นๆมันบาป ก็ต้องวนกลับไปข้อที่กล่าวมาข้างต้นว่า เอาอะไรมากำหนดว่ากินอะไรบาปไม่บาปถูกมั้ยคะ
แล้วอีกเรื่องนึงค่ะ เคยอ่านประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2
ที่เมืองเซนต์ปีเตอร์เบิร์กถูกนาซีเยอรมันล้อมจนผู้คนอดอยากไม่มีอาหารกินเป็นเดือนๆ จนต้อง"กินมนุษย์ด้วยกัน"เพื่อความอยู่รอด แบบนี้บาปมั้ยคะ? เพราะเขาดิ้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตต่อไปตามสัญชาตญาณ ถ้าไม่กินก็ตาย
แล้วสมมุติว่ามีเอเลี่ยนลงมายังโลกเพื่อหาอาหาร พวกเขาแข็งแกร่ง ฉลาดและเก่งกว่ามนุษย์ทุกๆด้านจนเราไม่สามารถต่อกรได้เลย เขาก็คงจะมองเราเป็นอาหารเหมือนกันที่เรามองหมูแล้วก็คงไม่ละเว้นจริงมั้ยคะ?
ส่วนที่ว่ามนุษย์คือเผ่าพันธุ์ที่โหดร้ายที่สุดก็อาจจะทั้งจริงและไม่จริง อยู่เป็นสีเทาๆระหว่างขาวกับดำเพราะว่า มนุษย์บางคนยังอยู่ร่วมกับสุนัขกับแมวได้โดยไม่กินเค้าเหล่านั้น เพราะถ้าเป็นสิงโตกับสุนัขที่อยู่มาเจอกัน สุนัขคงโดนกินไปแล้ว
แต่ในขณะเดียวกัน มนุษย์ก็ยังคงกินหมูกินปลา แล้วเมินเฉย มองพวกเขาเป็นอาหารอย่างเดียว ไม่ได้มองเป็นเพื่อนร่วมโลก เราจึงมองว่ามนุษย์คือสัตว์กินเนื้อที่ใจดีที่สุดแล้วใช่มั้ยคะ?
เพราะนอกจากพวกเดียวกันก็หลีกเลี่ยงไม่กินสัตว์บางชนิดด้วย
เพราะงั้นตราปใดที่เรายังกินสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเพื่อความอยู่รอดไม่ว่าตัวอะไรก็ตามก็ไม่บาปใช่มั้ยคะ
เพราะถ้าบาปพระและผู้ถือศีลทุกๆคนก็ต้องบาปด้วย พวกเรามนุษย์คงต้องสังเคราะห์แสงเป็นอาหารแบบเช่นเดียวกับพืชแล้วเพื่อหลีกเลี่ยงบาป
ขอสรุปนะคะ จากเหตุผลข้างต้นที่กล่าวมาทั้งหมด
"ไม่ว่าเราจะกินอะไร แต่ถ้าเพื่อความอยู่รอดและมีชีวิตต่อไป ถ้าต้องกินอะไรก็ตามแม้แต่มนุษย์ด้วยกันก็ไม่บาปใช่มั้ยคะ"
เราเข้าใจถูกรึเปล่า?
"ฆ่าเพื่อกินให้อยู่รอดไม่บาปแต่ถ้าฆ่าเพื่อความสนุกจึงจะบาป"
ปล.
แต่ส่วนตัวถ้าให้กินมนุษย์ด้วยกันเพื่ออยู่รอดคงยอมตายดีกว่าค่ะ เพราะยังมีจิตสำนึกของมนุษย์ที่อ่อนแออยู่ที่จะฆ่าเผ่าพันธุ์เดียวกันไม่ลง
ปล.2
ส่วนตัวเราไม่เชื่อเรื่องบาปและเวรกรรม แต่เชื่อเรื่องผลของการกระทำ