ตอนนี้เสียใจมากๆ มากค่ะ สามีเขาหอบเสื้อผ้าออกจากบ้านแล้วไม่ติดต่อกลับมาเลยสักครั้ง ไม่ได้เป็นห่วงว่าเราไม่เหลือใครเลยนอกจากลูก เหตุผลที่ไปเพราะเขาไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ที่พึ่งจะเรียนจบปริญญาตรี ทิ้งเมียและลูกที่รักและอยู่กินกันมากว่า 10 ปีได้ลงคอ สุขภาพเราก็ไม่ค่อยจะสู่ดี ตอนนี้เครียดมากๆ แต่ก็ยังคิดเสมอๆ ว่ามีลูก ยังไม่ได้หมดสิ้นแล้วชีวิต

เราเหนื่อยและท้อมากๆ ค่ะ แม้แต่เราป่วยเข้าโรงพยาบาลเขาก็ไม่เคยมาดูดำดูดี ตอนนี้เราคงไม่ได้สามีกลับคืนมาแล้ว ตอนนี้ก็เหนื่อยและเบื่อชีวิตเหลือเกิน อยากลาออกจากงานแล้วกลับบ้านต่างจังหวัด ไปอยู่กับพ่อแม่ รอจนลูกคลอดก็จะเลี้ยงลูกเอง แต่ติดปัญหาคือ ชีวิตต่อจากนั้นจะเอาอะไรกินใช้ บ้านก็ไม่ได้ฐานะร่ำรวยอะไร แต่ตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจอยากอยู่กทม อีกแล้ว ทุกอย่างยังเดิมๆ ยิ่งทำให้เราร้องไห้และเสียใจทุกๆ วัน

ไม่เคยนึกฝันว่าผู้ชายที่สัญญากับพ่อแม่เราในวันแต่งงานว่าจะดูแลเราและลูกจะเปลี่ยนเป็นคนละคนได้ขนาดนี้ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาใจร้ายกับเราไม่พอยังใจร้ายกับลูกที่ยังไม่ลืมตาเกิดอีก

อยากขอคำแนะนำว่าเราควรจะทำยังไงดีค่ะ ตอนนี้อายุ 30 แล้วค่ะ ไม่ใช่เด็ก หน้าที่การงานก็ไม่ได้ย่ำแย่ แต่สภาพจิตใจแบบแย่มากๆ ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ