*****ก่อนอื่น ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ เข้ามารอบนี้ไม่นึกว่าจะมีคนมาตอบกระทู้เยอะขนาดนี้ ขอบคุณที่ได้เป็นกระทู้แนะนำ ขอบคุณจริงๆครับ *****
วันนี้ผมจะเอาบทสรุปของเรื่องราวทั้งหมดมาให้ฟังครับ ได้ข้อสรุปของเรื่องนี้แล้วนะครับ (ขอเล่าแบบสั้นๆ กระชับใจความ เดี๋ยวยาวไปมันจะน่าเบื่อ)

ผมได้เอาคำแนะนำของทุกคนในความคิดเห็นของบางท่านไปปรึกษากับแม่น้องตอแล้วนะครับ แล้วได้ให้กำลังใจแก และจะช่วยแกให้เต็มที ผมเลยเดินทางไปที่บ้านสวน (บ้านป้า) อีกครั้ง แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ผมมาตั้งกระทู้ในนี้ให้แกฟัง แกก็งง (ตารมประสาคนบ้านนอกครับ) และผมก็บอกว่าถ้ามันกลับมาผมจะพยายามคุยเรื่องนี้กับมัน พอมันมาผมก็บอกว่ามานี่หน่อย มีเรื่องจะคุยด้วย มันก็บอกว่าอะไร ผมบอกว่าแม่แกตกลงว่าจะซื้อ iphone ให้แล้วนะ มันก็ดีใจ ผมก็เลยบอกว่าแต่ต้องเอา มือสองเท่านั้น แม่มิงมีเงินให้งบแค่ 5,000-6,000 ทีแรกมันก็เริ่มจะโวยวายครับ ผมเลยบอกมันว่า ก็แม่มิงมีเท่านี้ จะอะไรนักหนา สงสารแม่มิงไหม ?? ทำงานหาเช้ากินค่ำ เงินไปโรงเรียนมิงเกือบๆเท่าเงินเดือนทั้งเดือนของแม่มิงเลยนะมิงคิดหน่อย เงินซื้อ iphone แม่มิงก็ไปเบิกเงินเดือนล่วงหน้ามา ไหนจะค่ารถ ค่าน้ำมัน พ่อมิงก็ไม่ได้ช่วยอะไรป้ากุเลย มิงลองคิดดูดีๆ ถ้าแม่มิงไม่อยู่ มิงจะยังอยากได้ iphone อีกไหม โตจะเท่าควา* พูดไม่รู้เรื่องก็ไปตายซะ อยากออกก็ออกเลยโรงเรียนมิงอ่ะ ไม่ต้องเรียน (ตามคำแนะนำของใครหลายๆคนเลยครับ ผมเริ่มโมโห ผมก็เลยพูดแทนป้า เพราะยังไงๆป้าแกก็ไม่พูด) มันก็เงียบไปสักพัก ผมเลยเริ่มใจเย็นไม่อยากจะเอาน้ำมันไปดับไฟ ก็เลยบอกมันว่า iphone มันก็เหมือนๆกันนั้นแหละ ไม่ได้มีอะไรมาก โหลดอะไรได้เหมือนกัน แค่จอใหญ่กว่ากันนิดหน่อย กล้องก็คล้ายๆกัน (อะไรที่ผมมโนได้ตอนนั้น มโนเป่าหูมันเต็มที่ครับ) จนสุดท้ายมันเริ่มเหมือนจะใจอ่อน เพราะเหมือนกับมันต้องการให้เพื่อนรู้ว่ามี iphone แล้วไอ้ไอโฟนเครื่องละ 5,000 - 6,000 บาท ขะสภาพเป็นยังไงก็อีกเรื่องนึง (น้ำตาแทบไหล) ผมก็เลยมาบอกป้าว่ามันยอมจะซื้อแล้ว ป้าแกก็เลยบอกว่า งั้นหาที่ซื้อให้หน่อยนะ สิ้นเดือนป้าจะให้ตังค์ แล้วไปซื้อมาให้มัน ผมก็เลยบอกแกว่า ทีหลังป้าก็หัดใจแข็งไว้บ้าง อย่าไปยอมมัน ป้าก็เลยพูดว่า กูจะอยู่ให้พวกมันเห็นอีกไม่กี่ปีหรอก กูจะหนีไปบวช กูเหนื่อยแล้ว ผมก้เลยคุยปลอบใจแกเรื่องอะไรไปเรื่อย เรื่องก็คงจะจบลงแค่นี้แหละครับ สรุปก็คือไอ้ตอได้ iphone 4 มือสอง ส่วนใครที่หาว่าผมแต่งเรื่อง หรือมโน ผมบอกไว้ตรงนี้เลยว่า ผมเป็นคนจิตปกติครับ อยู่ดีๆผมคงไม่อยากมานั่งโกหกคนทั้งเว็บหรอก ผมไม่ได้ว่างพอครับ จะเชื่อไม่เชื่อมาถึงตรงนี้แล้วก็สุดแต่ใจคนครับ ในโลกนี้อะไรมันไม่เที่ยง ไม่แน่นอน ลูกคนละพ่อแม่ นอนคนละบ้าน การอบรมต่างกัน แล้วแต่ความเห็น
#กระทู้นี้คงให้ท่านได้นึกถึงอะไรหลายๆอย่างนะครับ ผมขอน้อมรับทุกคำแนะนำ คำด่า ขอบคุณทุกคนมากๆครับ ขอบคุณจริงๆ


ปล. ผมมีตัวตนครับ พึ่งจะสร้างเพจเกี่ยวกับเรื่อง IT สมาร์ทโฟน ใครสนใจอยากจะอัพเดท ข่าวสาร เกี่ยวกับ IT  พร้อมให้คำปรึกษาฟรีๆเกี่ยวกับปัญหาโทรศัพม์ทุกรุ่น ทุกแบรน ไม่มีการขายของ หรือแท็กโฆษณาใดๆทั้งสิ้น แค่อยากเอาความรู้ที่ศึกษาเกี่ยวกับเรื่อง IT มาแบ่งปัน เต็มใจก็กด ไม่เต็มใจก็ผ่านเลยไปครับ ผมไม่ได้มาโปรโมทเพจนะ แค่อยากแบ่งปันเรื่อง IT ให้คนที่สนใจ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/pages/ITCenter/707827669274015?ref_type=bookmark ขอบคุณครับ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องจะมาระบายและขอคำปรึกษา ก่อนอื่นหัวข้อกระทู้ไม่ได้เกี่ยวกับตัวผมนะ เกริ่นก่อนว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับลูกของป้า (ซึ้งป้ามาขอคำปรึกษากับผม ผมสงสารแกมาก) ซึ้งพ่อผมเป็นน้องของป้า และพ่อกับแม่ผมได้เลิกกันไป ผมอยู่กับแม่ แต่ก็ไปเล่นบ้านป้าบ่อยๆ (อย่างงน้ะ) แล้วแม่ผมบังเอิญไปมีสามีใหม่เป็นคนต่างชาติ ต้นเหตุเรื่องของเรื่องมันก็เกิดจากจุดนี้เลยอธิบายให้ฟังยาวหน่อย
ป้าผมแกมีลูก 2คน คนโตเป็นผู้หญิง ชื่อมอ(นามสมมุตติ) 17-18 ปี คนเล็กชื่อน้องตอ(นามสมมุตติ) 15-16ปี ป้าผมแกมีอาชีพรับจ้างทำความสะอาดบ้านทั่วไป หาเช้ากินค่ำ แน่นอนว่าเงินเดือนแกเดือนหนึ่ง ได้แค่ 6,000 สามีแกก็ติดการพนัน ถึงจะทำงานก็เถอะ ไม่ได้ช่วยอะไรป้าผมเลย แม้แต่ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหาร ค่าอื่นๆอีก ป้าแกเคยบอกว่า อยู่ด้วยกันก็จริงแต่ก็เหมือนเลิกกัน เพียงแค่สงสารลูก ใช้ชีวิตอยู่ใครมัน ซึ้งน้องตอ ถูกเลี้ยงมาแบบเอาใจเพราะเป็นลูกคนเล็ก (ที่รู้เพราะโตๆมาพร้อมกัน ผมพึ่ง 18ปี) แล้วคราวนี้เมื่อ 2-3ปีก่อน ทั้งไอ้มอและไอ้ตอ อยากได้รถไว้ใช้ไปโรงเรียน ซึ้งป้าผมแกก็กัดฟันซื้อแบบ ผ่อน 3-4 ปี จนปานนี้ค่างวดก็ยังไม่หมด พอไอ้ตอมันเรียนจบ ม.3 มันก็อยากไปเรียนต่อ ช่างกล หลังจากเปิดเทอมได้ไม่กี่เดือน ป้าผมแกก็จะพอมีเงินเก็บไว้บ้างแต่ก็จ่ายค่าเทอม ค่าเสื้อผ้า คงไม่เหลือ (ลืมบอกไปว่าไอ้มอ พี่คนโตมันไม่เรียนต่อ จบแค่ ม.3 มันก็ไปทำงานพอส่งแม่และให้น้องไปโรงเรียนบ้าง เรื่องนี้เกี่ยวกับไอ้ตอผมจึงจะไม่ขอเอ่ยถึงไอ้มอ) หลังจากนั้นไอ้ตอมันก็ไปโรงเรียน เข้ากลุ่มกับเพื่อนใหม่ แต่ละคนพ่อแม่คงเงินเหลือ ใช้ไอโฟนกัน ส่วนตัวมันใช้ ซัมซุงฮีโร่ มันคงอายเพื่อนมัน เลยมาบอกแม่ว่าอยากได้ iphone ภายในสิ้นเดือนนี้ ป้าผมเลยบอกว่า "แม่ไม่มีเงินหรอกต่อ ทำงานก็ใช้กินสืบวันไป แม่ไม่มีนา ไม่มีไร่ จะขายไปซื้อให้หรอก โทรศัพท์เครื่องเป็นหมื่นๆ ซื้ออย่างอื่นได้เยอะไป ไหนจะค่างวดรถ ค่าน้ำ ค่าไฟ คา่กับข้าว เงินไหปโรงเรียน ค่าเติมน้ำมันรถอีก" ก็ปกติของความคิดคนรากหญ้า คนบ้านนอก ไม่มีเงิน หาเช้ากินค่ำ หลังจากนั้นไอตอ จึงเกิดอาการอาละวาด และโวยวาย บอกว่าถ้าไม่ซื้อให้มันจะลาออก ไม่ไปเรียน ซึ้งไอ้ตอมันเป็นคนสันดานนี้จริงๆ มันเห็นแก่ตัว บวกกับวัยรุ่น วัยกำลังคึกคะนอง ผมมาเจอพอดีก็เลยถามมัน ทำไมถึงอยากได้ iphone ?? มันบอกว่าเพื่อนยังใช้เลย ผมเลยย้อนไป ทำไมต้องอยากใช้เหมือนเขา โทรศัพท์ราคาเป็นหมื่นๆ มันย้อนคือว่า ขนาดพี่ยังใช้เลย (ผมใช้ Sony Xperia Z1 อยู่ แม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด ที่ใช้เพราะเอามาไว้รับลานถ่ายรูป ได้เงินใช้อีกต่างหาก) แล้วผมก็ด่ามันมา อะไรที่ไม่จำเป้็นก็อย่าพึ่งเอา อยากได้มาทำอะไร iphone อ่ะ ?? มันก็เลยหันไปว่าแม่มันแล้วเปรียบเทียบผมกับมัน ว่าแม่ผมยังยอมซื้อให้ ทั้งโทรศัพท์ รถ อะไรอีกหลายๆอย่าง แม่มันก็บอกว่า คนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ร่วมทั้งแม่ผมได้สามีชาวต่างชาต ก็เลยอาจจะมีกิน มีใช้ มันก้ไม่ยอมฟัง ขู่อย่างเดียวว่าจะลาออก ไม่ไปเรียน แล้วมันก็ขับรถออกไป หลังจากนั้นป้าผมก็เหมือนแกจะร้องอะไร แล้วก็ปรับทุกข์กับผม แกบอกว่าถ้ามีเงิน จะซื้อให้ ถ้ามีนามีไร่ จะขายซื้อให้ ผมก็นั่งเงียบ เข้าอกหัวใจคนเป็นแม่เลยครับ พ่อแม่ก็อยากให้ลูกได้อะไรดีๆนั้นแหละ ถ้าบางทีชีวิตคนเรามันต่างกัน ผมก็นั่งปลอบแกสักพัง แต่ก็เลยพูดว่า ป้าจะยอมอดสักเดือน สองเดือน จะไปเบิกเงินเดือนล่วงหน้ามาซื้อให้มัน ผมนี้แบบสงสารป้าเลยอ่ะ ไม่รู้จะทำยังไง TT



-แท็กห้อง มาบุญครองเพราะโทรศัพท์
-แท็กห้องชานเรือน เพราะเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็ก อย่าเลี้ยงตามใจจนเสียคน
-แท็กห้องสยามสแควร์ เพราะวัยรุ่นวัยคะนองคงได้เข้ามาอ่านและเตือนสติ ให้พึงไว้ว่าพ่อแม่เราท่านก็เหนื่อยเป็น อะไรที่ไม่จำเป็นก็อย่าไปประชดพ่อแม่

-ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ