กลับมาแล้ว 555
ในที่สุดก็แปลเสร็จซะทีหลังจากขี้เกียจมานาน//โดนตบ

ดราม่าซีดีครึ่งหลังเป็นยุคปัจจุบัน และไม่พ้นตัวละครหลักต้องโผล่มาเฮฮากันอย่างแน่นอนนน!
สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านครึ่งแรก >>> http://ppantip.com/topic/31987096
เอาเป็นว่ามาอ่านกันเต๊อะ//แปลผิดก็ตีมึนๆไปนะคะ

**สั้นกว่าครึ่งแรกเยอะเลยแฮะ555**
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ออซ : “หูยยยย...นี่มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ!”

กิลเบิร์ต : “อะไรน่ะออซ? …!! นี่นายร้องไห้งั้นเหรอ!?”

เบรค : “นี่มันหนังสืออะไรครับเนี่ย? ไหนดูซิ ...เสียงกระซิบของดอกไม้? ”

ออซ : “กิล! เบรค! นี่เป็นหนังสือที่เอลิออทให้ฉันยืมนะ!”

อลิซ : “อะไรคือดอกไม้ของหนังสือนี้เหรอ? ชารอน ?”

ชารอน : “มันก็คือดอกของต้นมะเขือเทศน่ะจ๊ะ คุณอลิซ อา...ใบหน้าของคุณเปื้อนซอสหมดแล้ว...อืม ฮุๆ..น่ารักจัง” –เช็ด-

อลิส : “อื้ออออ!”

กิล : “จะว่าไงดีล่ะ นี่เป็นชื่อหนังสือที่เหลือเชื่อมาก แล้วหนังสือนี่เป็นแบบนั้นด้วยไหม ออซ?”

ออซ : “อืม หนังสือนี่คนแต่งเป็นคนเดียวกับหนังสือที่ยืมมาก่อนหน้านี่น่ะ! มันสุดยอดมากเลย…!! ก่อนอ่านนะ ตอนแรกฉันคิดว่านี่คงเป็นแค่นิยายรักธรรมดาแต่พอกลางเรื่องมันก็เผยว่าที่จริงแล้วมันเป็นนิยายสยองขวัญ! แล้วพอฉากสุดท้ายแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีใครร้องไห้ออกมา มันเป็นนิยายที่น่าสงสารสุดๆไปเลยล่ะ”

**มีคำสรรเสริญเยินยอมากเกินไปเลยย่อมาแค่สั้นๆ **

เบรค : “ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นแหละว่าเนื้อหามันเกี่ยวกับอะไร!”

เอมิลี่ : “อธิบายได้ห่วยมาก เจ้าหนูเอ้ย!”

เบรค : “นายเป็นคนพูดเองนะ~ เอมิลี่~”

ออซ : “ก็ถ้าฉันเฉลยทุกอย่างแล้วมันจะไปน่าสนใจได้ไงล่ะ!”

เบรค : “ไม่เป็นไรหรอก ยังไงซะผมก็ตาบอดอยู่แล้ว เอาน่า~ ช่วยสปอยเนื้อเรื่องให้ฟังหน่อยนะ ออซคุง!”

ออซ : “ก็ได้ ฉันคิดว่าคงไม่มีทางอื่นแล้วล่ะ...”

**ออซบรรยายเหมือนกับtrailerหนัง ที่มีบทบรรยายกับบทพูดของตัวละครสลับไปมา และไม่ค่อยต่อเนื่องกัน**

ผู้บรรยาย (เสียงออซ) : “การพบกันของพวกเขาเป็นเพียงเหตุบังเอิญ หรือเป็นการปั่นป่วนของโชคชะตาที่ทำให้พวกเขาต้องเผชิญชะตากรรมเช่นนี้?”

ผู้ชาย 1 (เสียงแจ็ค) : “ฉันอยากเจอเธอมาตลอด ฉันตามหาเธอมาตลอด... และในที่สุดก็ได้พบเธอ!”

ผู้หญิง (เสียงเลซี่) : “ฉันดีใจมากเลย...ฉันเองก็อยากเจอนายเหมือนกัน”

ผู้ชาย 2 (เสียงออซวาลด์) : “นี่เป็นปัญหาของฉัน.. ฉันไม่สามารถดึงนายเข้ามาเกี่ยวข้องได้”

ผู้ชาย 1 (เสียงแจ็ค) : “ไม่เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอก นายสามารถพี่งพาฉันได้ และฉันจะดีใจมาก..”

ผู้บรรยาย (เสียงออซ) : “ความรู้สึกเหมือนกันที่มีต่ออีกฝ่าย และมิตรภาพที่ค่อยๆงอกงามขึ้น ... แต่ทั้งหมดล้วนเปราะบางและไร้ค่า...ดังนั้น มันจึงพังทลาย... ”
ผู้ชาย 1(ออซวาลด์) : “ทุกคนในบ้านออกมานี่และเข้าแถวเดี๋ยวนี้!!”

ผู้หญิง(เสียงเลซี่ ) : “ฉันจะไม่วันให้อภัย... ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพี่เด็ดขาด! ฮ่าๆๆๆๆ!”

ผู้ชาย 2 (เสียงแจ็ค) : “ความแข็งแกร่งยอดเยี่ยม...อันตรายมาก..แต่มันก็เหมือนกันนั่นแหละ!”

ผู้หญิง (เสียงเลซี่) : “มานี่สิพี่ นี่เป็นมะเขือเทศที่พี่ชอบนะ มากินสิ มาๆๆๆๆ มาสิ!”

ผู้ชาย1 (เสียงออซวาลด์) : “หยุด.. หยุดนะ!”

ผู้ชาย2 (เสียงแจ็ค) :“ทำไมถึงได้ทำอะไร ... โหดร้ายอย่างนี้!?!”

ผู้ชาย 3 (เสียงเลวี่) : “อยากรู้ความจริงงั้นเหรอ? ถึงนายจะรู้มันไปแต่มันก็ไม่มีความหมายแล้วล่ะ”

ผู้บรรยาย(เสียงออซ) :  “นี่เป็นเรื่องราวความรักที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ หักมุม งดงามและน่าเศร้า”

ผู้ชาย3 (เสียงเลวี่) : “เสียงกระซิบของดอกไม้ ในสิบหน้าสุดท้าย คุณจะถูกหลอกอย่างแน่นอน”

ออซ : “..เนื้อเรื่องของมันก็ให้อารมณ์ประมาณนี้แหละ”

เบรค : “ไม่เลย ผมเข้าใจแค่ว่ามะเขือเทศจิ๋วนั่นโหดร้ายต่อเรื่องนี้มาก ที่เหลือหลังจากนั้นก็ไม่เข้าใจอะไรเลย”

ออซ : “เอ๋? พูดง่ายๆก็คือนี่เป็นรักสามเส้ายังไงล่ะ ผู้ชายผมดำน่ะรักน้องสาวของตัวเอง พอถึงกลางเรื่องหลายๆอย่างก็เกิดขึ้น ยังไงก็ตาม สิ่งที่น่ากลัวก็คือเพื่อนผมทองที่มีท่าทางอ่อนโยน! ในอดีตเขามีผู้หญิงเยอะมาก แล้วเขาก็ฆ่าพวกเธอทั้งหมดทิ้ง!! แล้ววันหนึ่งก็มีมะเขือเทศจานนึงที่ก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้น! ทำให้เพื่อนรัก---!...ไม่ ถ้าฉันพูดต่อละก็งั้นก็จบเรื่องเลยสิ! ถ้านายอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะ เบรค นายต้องอ่านเองสิ! แล้วนายจะช๊อกเลยล่ะ!!”

เบรค : “เอ๋---?”

เอมิลี่ : “ตาแก่อย่างเขามีอะไรดีกว่านี้ให้ทำอีกเยอะ เจ้าโง่เอ้ยย---!”

เบรค : “เฮ้ การที่มีคนพูดถึงฉันแบบนั้นนี่มันค่อนข้างน่าตกใจนะ เอมิลี่”

กิล : “ฉัน..ฉันรู้สึกประหลาดใจเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้นะ! แล้วนี่ก็เป็นโอกาสที่ดี ฉันจะลองอ่านมันดู มันฟังดูน่าสนใจมากเลย!”

ออซ : “จริงเหรอ กิล? อื้มๆ! ดูสิๆ! แล้วเดี๋ยวเรามาพูดถึงความรู้สึกต่อหนังสือเรื่องนี้ด้วยกันนะ!”

กิล : “อา ..อื้อๆ! ฉันจะอ่านมัน ออซ!! ฉันจะอ่านหนังสือเล่มนี้!!”

เบรค : “ใช่ๆ นี่มันดีขนาดนั้นเลยเหรอ กิลเบิร์ตคุง?”

อลิส : “แล้วมะเขือเทศจิ๋วนี่มันกระซิบได้จริงๆมั้ย?!! ฉันไม่รู้มาก่อนเลย ชารอน ของสีแดงๆนั่นจริงๆแล้วเป็นสิ่งมีชีวิตงั้นเหรอ?”

มะเขือเทศ~ มะ~เขือ~เทศ~ มะเขือเทศ~ มะ~เขือ~เทศ~

อลิส : “โอ๊ะ โอ้-------!!!”

ชารอน : “คุณอลิส..ดิฉันทำตัวไม่ถูกเวลาคุณทำตัวเหมือนคนบ้าแบบนี้เลยค่ะ”

ออซ :”ฮ่าๆๆ มันไม่ใช่แบบนั้น พอตอนจบเธอก็จะเข้าใจความหมายที่แท้จริงของชื่อเรื่อง โอ้--- การที่สามารถแสดงฉากแบบนั้นออกมาได้น่ะให้ความรู้สึกที่ยอดมากเลยล่ะ! ใครจะรู้ว่าเรื่องเกี่ยวกับมะเขือเทศตอนแรกๆจะเชื่อมต่อกับเนื้อเรื่องได้แบบนี้!”

ชารอน : “ฟังท่านออซพูดชมเชยเสียขนาดนี้ ดิฉันเองก็เริ่มอยากจะอ่านแล้วเหมือนกันค่ะ”

ออซ : “ไม่ใช่แค่ฉันนะ เอลิออทบอกว่าเขาร้องไห้ตอนอ่านเลยล่ะ!”

กิล : “เอลิออท?”

ออซ : “อืม...“ฉันบอกได้แค่สั้นๆว่า ถ้านายเป็นลูกผู้ชายล่ะก็ หุบปากแล้วอ่านนี่ซะ”----เขาบอกแบบนั้น มองดูแล้วเท่มากๆ แล้วยื่นหนังสือนี้ให้”

ชารอน “โอ้...ชื่อคนแต่งก็คือ... Evil B.? เค้าเป็นคนแบบไหนกันนะ?”

เบรค : “ตั้งนามปากกาให้ตัวเองให้มีความหมายว่าปีศาจเนี่ยแสดงว่าเขาค่อนข้างหลงตัวเองนะครับ”

ออซ : “โอ้--ลีโอก็พูดเหมือนกันเลย”

กิล : “อา...นั่นก็เพราะความชื่นชอบในชิ้นงานของเขาขึ้นอยู่กับความประทับใจที่ปล่อยออกมาด้วยไงล่ะ”

อลิส : “ฉันหิวแล้ว! ออซ! เลิกคุยกันเรื่องหนังสือแล้วออกไปข้างนอกกันเถอะ! ฉันยังไม่ลืมรสชาติของเนื้อย่างที่กินไปคราวที่แล้วเลย” –น้ำลายไหล—

เบรค : “อลิสคุง...เธอเพิ่งกินไก่ไปเองไม่ใช่เหรอ?”

ชารอน : “อา~แล้วไงล่ะคะ เบรค ดิฉันเองก็อยากออกไปข้างนอกด้วยเหมือนกัน”

ออซ : “ฮ่า! นี่เป็นความคิดที่ดีมากเลย! ถ้าทุกคนไปเที่ยวในตรอกข้างถนนด้วยกัน พวกเราก็จะมีช่วงเวลาดีๆร่วมกันไงล่ะ!”

ชารอน : “ตรอกข้างถนน?”

เบรค : “ออซคุง! จะพาหญิงสาวไปในที่แบบนั้นได้ไง---”

ชารอน : “จริงๆนะ เลิกทำเหมือนดิฉันเป็นแค่เด็กซะทีสิคะ เบรค! ท่านออซคะ ช่วยอธิบายทีว่าตรอกข้างถนนที่ฟังดูน่าสงสัยนี้เป็นสถานที่แบบไหนทีสิคะ ”

ออซ : “อ๋อ มันเป็นสถานที่ที่สนุกสนานมากเลยล่ะ ชารอนจัง ในตรอกน่ะมีบ้านหลังเล็กๆที่เต็มไปด้วยผู้คนหลายหลัง! มีร้านขายของที่มีแต่ของน่าสนใจ! และ -----ฮี่ เธอจะได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเจ้าชายที่ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อนด้วยล่ะ!”

กิล : “เจ้าชาย? อะไรกันน่ะ ออซ?”

ออซ : “อ๊า---กิล ไม่อยากเชื่อเลยว่านายก็ยังไม่รู้จัก เขามีชื่อเสียงในสลัมสุดๆเลยล่ะ!”

กิล : “จริงเหรอ? ตรอกข้างถนนน่ะอยู่ใกล้กับที่ที่ฉันเพิ่งไปซื้อของมา งั้นฉันก็น่าจะได้ยินข่าวเรื่องนี้สิ...”

ออซ : “ครั้งล่าสุดที่ฉันไปมาก็ยังไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับเจ้าชายเหมือนกัน! เพราะว่าเขาน่ะปลอดภัยมาก! มีคนรับใช้ที่สุดจะเพอร์เฟ็ค! เขาน่ะเป็นจินตนาการของผู้หญิงทุกคนเลย ”

กิล : “เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันต่างกับภาพลักษณ์เจ้าชายทั่วไปโดยสิ้นเชิงเลย”

ออซ : “ฮะๆ อย่าห่วงน่า! ถึงยังงั้นก็เถอะ เจ้าชายน่ะก็เป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดามากๆเลยล่ะ ”

กิล : “หือ...? นายพูดเหมือนเคยเจอเจ้าชายมาก่อนยังงั้นแหละ? อ๊า—! เป็นงั้นเหรอ นายเคยเจอกับผู้ชายแปลกๆแบบนี้ตอนที่ฉันไม่อยู่ด้วยงั้นเหรอออซ!?”

ออซ : “เอ๋--? ก็ไม่รู้สินะ”

กิล : “ออซ! ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ที่แบบนั้นน่ะเกือบจะเป็นสถานที่ไม่ดีแล้วนะ แล้วมันก็ไม่ใช่ที่ที่นายจะเข้าไปเดินเล่นด้วยชุดสบายๆแบบที่แล้วมาด้วย ไม่สิ ถ้านายแต่งตัวดีๆก็คงปิดรัศมีเจิดจ้าไม่ได้แน่ ถ้ามีพ่อค้ามาเห็นเข้าล่ะ เราจะทำยังไงดี? ถ้านายถูกพวกเขาเอาไปขายแล้วฉันจะทำยังไง! อ๊า!อ๊า! ออซ ถ้านายไปเดินถนนอีกล่ะก็ต้องพาฉันไปด้วยนะ! ฉันไม่อนุญาตให้นายเดินไปคนเดียวอีกแล้ว! ”

ออซ : “ฉันไม่ได้ไปคนเดียวนะ ตอนนั้นอลิสก็ไปด้วย”

กิล : “ยัยกระต่ายโง่นั่นก็สนใจอยู่แต่เรื่องกินเนื้อย่างแค่นั้นแหละ!”

อลิส : “เมื่อกี้พูดว่าไงนะ เจ้าสาหร่ายเหม็น?!”

กิล : “หุบปากน่ะ! ตอนนี้ฉันกำลังพูดกับออซอยู่!”

อลิส : “แล้วไงล่ะ เจ้าโง่หัวสาหร่าย!? ต่อให้นายไม่อยู่ฉันก็ปกป้องออซได้ ครั้งล่าสุดน่ะฉันเป็นคนลงโทษเจ้าคนแปลกหน้าที่กล้ามาเคาะประตูเชียวนะ!”

กิล : “ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันหา?!”

ออซ : “ฉันไม่บอกนายหรอก— เจ้าชายยย--”

กิล : “ออซ!!”

เบรค : “อ๊า ช่างเป็นพวกเด็กๆที่ส่งเสียงดังกันจริงๆ...ออซคุง ถ้าเราจะไปกันล่ะก็รีบไปตอนที่ดวงอาทิตย์ยังไม่ตกดินดีกว่านะ ตกลงมั๊ยครับ คุณหนู?”

ชารอน : “ได้ค่ะ เบรค”

ออซ : “อ๊า น่าตื่นเต้นจริง! ฉันสงสัยว่าวันนี้คงได้ไปเจอ คุณ-คน-เร่ง-รีบ มั้ยน้า?”

**ออซตั้งใจแหย่เบรคที่บอกให้รีบไปกลับ**

เบรค : “ฮ่าๆๆ ออซคุง ถ้านายยังพูดอีกคำนึงล่ะก็ผมต่อยคุณแน่ โอเค้?”

เอมิลี่ : “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ต่อยเขาไปเลย!”

อลิส : “เนื้อ~ เนื้อเนื้อ~ เนื้อเนื้อ~ เนื้อ~”

ชารอน : “โฮะๆๆ~คุณอสิสคะ ทำไมไม่จับมือท่านพี่ไว้ล่ะคะ~?”

อลิส : “เอ๋...?! ไม่...ฉันไม่...”

ชารอน : “คุณ-อ-ลิส?”

อลิส : “อื้ออ...”

ชารอน : “เด็กดี อย่าวิ่งไปไหนคนเดียว ตกลงนะคะ?”

อลิส : “ตกลงค่ะ...ท่านพี่...”

ออซ : ”กิล เร็วเข้า!”

กิล : “อ้ะ! รอด้วยออซ ฉันไปเอาหมวกอยู่..หมวกอยู่ไหนล่ะเนี่ย!?! อ๊า ออซ ออซ----!!! ”

เลวี่ : ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงปล่อยให้ผู้อ่านทุกคนเข้าใจถึงเหตุผลที่ใส่ผลไม้จิ๋วสีแดงมาเป็นธีมในเบื้องต้นของเรื่อง แน่นอนว่าความจริงนั้นต่างออกไป มันเป็นสัญลักษณ์แทนความงดงามของโลกเหมือนกับหัวใจที่กำลังเร่าร้อน มันเป็นมีความหอมหวาน แต่ในขณะเดียวกันก็แสนจะเปราะบาง และเป็นที่ที่ทุกสิ่งในโลกจะย้อนกลับไปหา ถ้าพูดถึงเรื่องมิตรภาพแล้ว ฉันได้เหยียบย่ำมัน ดังนั้นโทนของหนังสือเรื่องนี้จึงจบลงอย่างโหดร้าย ฉันเกลียดชั่วนิรันดร์แต่หลงรักสิ่งที่ได้มาในตอนจบ ฉันเชื่อว่ามิตรภาพสมควรเป็นเช่นนั้น

ฉันเขียนหนังสือเล่มนี้ภายได้ความเยาะหยันของแสงจันทร์

-Evil B-

**มัน...ไม่ค่อยเข้าใจ 555**

เลวี่ : “----อืม?นายอ่านเสร็จแล้วเหรอ?”

ออสวาลด์ : “ครับ มาสเตอร์”

เลวี่ : “นายรู้สึกยังไงบ้างออสวาลด์? น่าสนใจใช่ไหม? น่าสนใจใช่ไหมล่ะ! ถึงมันจะน่าอายที่พูดออกมาแบบนี้แต่ฉันคิดว่านี่เป็นนิยายที่สุดยอดที่สุดของฉันเลยล่ะ!”

ออสวาลด์ : “มาสเตอร์”

เลวี่ : “หืม?”

ออสวาลด์ : “ผมอ่านไม่เข้าใจ...”

เลวี่ : “อา...งั้นเหรอ?”

ออสวาลด์ : ”ใช่ครับ ผมไม่เข้าใจ

เลวี่ : “...อืมม”

//ออสวาลด์ ฉันอ่านแล้วไม่เข้าใจเหมือนกันว้อยย 555

edit : เพิ่ม cast ค่ะ
Cast:

Oz Vessalius - Minagawa Junko

Gilbert Nightray - Toriumi Kousuke

Alice/Lacie - Kawasumi Ayako

Sharon Rainsworth - Hanazawa Kana

Xerxes Break - Ishida Akira

Jack Vessalius - Ono Daisuke

Oswald - Taniyama Kishou

Glen Baskerville (Levi) - Sakurai Takahiro