อยากรู้คะว่าถ้ามีคนมาว่าลูกแก้วตาดวงใจของคุณ คุณจะโกรธมากไหมคะ หรือเฉยๆ
หรือโกรธจนลืมไปเลยว่าบางทีลูกเราผิดแต่ดันยังโมโหคนอื่นที่มาว่าลูกของเรา???
#กรณีของเราเองนะคะ เนื่องจากช่วงเดือนเมษายนมีแต่เด็กเป็นโรคมือเท้าปาก และเด็กข้างบ้านเป็น
เด็กคนนั้นห่างกับลูกชายเราไปห้าเดือนคะซึ้งเค้าแก่กว่า (ตอนนั้นลูกชายเราได้ห้าเดือนกว่าคะ) เด็กคนข้างบ้านก็เป็นหลานเราเองแหละ
แต่เป็นคนขี้แยชอบร้องไห้มากๆ ยิ่งเป็นมือเท้าปากยิ่งแหกปากร้องลั่นบ้านเช้าเย็น ลุงเราก็มีหลานชาย2คน เห็นคนโตร้องไห้
ก็ไปโอบกอดไปอุ้มจนลืมล้างมือ แล้วมาอุ้มลูกเราอีกคน ลูกเราเลยติดโรคมือเท้าปาก ลูกเราไม่ค่อยร้องไห้เพราะเป็นคนเลี้ยงง่าย
แตกต่างจากเด็กข้างบ้านลิบลับ พอมาเป็นมือเท้าปากก็ร้องไห้น่าสงสารมากเลยคะคนไม่ค่อยร้องไห้แต่มาร้องไห้ไม่ยอมหยุดแบบนี้จนเราและแม่แอบร้องไห้ตามคะ
พอเด็กข้างบ้านอาการเริ่มดีขึ้นเป็นปกติ แม่เค้าก็ไม่เอามาเที่ยวนะคะเพราะกว่าติดอีกแต่ตอนเย็นชอบพาลูกของตน
นั่งรถเข็นผ่านหน้าบ้านไปมา แล้วก็บอกว่า "อย่าไปไกลบิ๊กไบค์นะมันเป็นไอ้เชื่อโรค!" กรี๊ดๆๆๆๆฉันอยากจะแหกปากคำพูดนี้โคตรเจ็บเลยคะแต่ก็เก็บไว้ลึกๆแล้วโคตรโกรธเลยทั้งๆที่ลูกตัวเองเป็นก่อนแท้อะแต่ก็ไม่ว่าอะไรเพราะเค้ามีศักดิ์เป็นน้าเรา      
ครั้งที่สอง = เด็กข้างบ้านเป็นไข้อีกแล้วคะ เราก็พาลูกชายเรานั่งรถเข็นผ่านไปมาบ้างหวังจะพูดเหน็บแนมบ้างคะ
"ไม่อยากเข้าใกล้อะ ไอ้.....เป็นเชื่อโรคตัวสกปรก!" สะใจอีแป้นมากกกกกก5555 แต่รู้ไหมคะแม่เค้าโกรธมากโมโหมาก
ชี้หน้าด่าเราว่า "อะไรๆก็ว่าลูกกูสกปรกว่าลูกกูเชื่อโรคแหละลูกดีตาย" เอ้าโดนด่าเฉยอะ ที่เค้าว้าให้ลูกเราเราโกรธแต่เรายังเก็บอากการได้เลย โคตรโมโหอะ!