มาต่อกันเลยครับ


ต่อเนื่องจากคราวที่แล้ว



ทุกอย่างที่ทำไปมันหายไปจนหมดสิ้น
ทุกอย่างที่ลงทุนไปมันไม่เหลืออะไรเลย
สิ่งที่เกิดขึ้นมีเพียง ทุกอย่างกลับไปเริ่มนับที่ ศูนย์ ใหม่ อย่างที่เคยจะเป็นในครั้งแรกที่ ฮาเสะและฟูจิมิยะ ได้เจอกัน

เหตุการณ์ดั่งลูปไร้จุดจบเริ่มต้นใหม่ ด้วยความเดียวดายของ ฟูจิมิยะ ซึ่งนั่งทานข้าวเที่ยงคนเดียว ณ ดาดฟ้าโรงเรียนเช่นเคยที่พวกเราต้องมาเห็นฉากนี้อีกครั้งเป็นลูปก็ว่าได้คือ

1. ฮาเสะเข้ามาตีสนิท
2. ฟูจิมิยะทำหน้าระแวง
3. ฮาเสะโค้งตัวลงแล้วเอ๋ยวลีเด็ด

ฮาเสะ - คุณฟูจิมิยะครับ...ผมช่วยคบเป็นเพื่อนกับผม..อีกครั้งด้วยครับ!!!

4. ฟูจิมิยะทำหน้า งง  แล้วบอกว่า

ฟูจิ - เธอคือฮาเสะเองเหรอ ?

ที่เธอว่าเช่นนั้นเพราะใน ไดอารี่ของเธอ จะเขียนถึงตรงนี้ไว้อยู่เสมอเพื่อเตือนสติ



ประเด็นที่ทำให้ลูปนี้กลับมาอีกครั้ง มันเริ่มมาจาก นักเรียนย้ายมาใหม่ คนหนึ่งที่ชื่อว่า คุโจว ฮาจิเมะ คนๆนี้อาจเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญก็เป็นได้


เข้า OP



วันนี้เริ่มต้นด้วย เหตุการณ์ภายในห้องเรียน

วันจันทร์



นาย คุโจว ฮาจิเมะ คนนี้มีพฤติกรรมที่จะเข้าหาฟูจิมิยะอันเห็นได้ชัดเจน ตั้งแต่ บอกกับครูว่าตัวเองลืมหนังสือเรียนมาครูก็ให้บอกใช้กับฟูจิมิยะไป แน่นอนฮาเสะเสนอหน้าบอกให้ยืมของตัวเองแทน  แต่เจ้าตัวก็ปฎิเสธน้ำใจอย่างดื้อๆ สุดท้ายก็ต้องใช้ของฟูจิมิยะไป

พอเจ้าตัวลองคุยด้วย ฟูจิมิยะก็ไม่มีท่าทีจะสนิทเข้าหาแต่อย่างใด ( อาจเป็นพฤติกรรมตีตัวออกห่างแบบตอนแรกๆก่อนฮาเสะจะเข้ามาคบหาด้วย )


มาดูด้านความรู้ด้านการเรียนของนายคนนี้ ผลคือ อาจารย์ให้ตอบอะไร ท่องอะไรก็เก่งไปหมด โดยเจ้าตัวบอกว่า



คุโจว - เรื่องเล็กน้อยนะ
คุโจว - (เหลือบไปมองฟูจิมิยะข้างๆ) พวกเรามักจะอยู่ช่วยกันท่องจำบทกลอน 100 บทหลังเลิกเรียนประจำแหละ
ฟูจิ - ..... (ไม่แม้แต่จะมอง)
คุโจว - โธ่เว็ย


เวลาพัก



ฮาเสะผู้ไม่มีที่พึ่งอื่นใดนอกจากโชโกะ เมื่อเอาเรื่องนี้ไปขอคำปรึกษาด้วย โชโกะถามตรงๆไม่มีอ้อมค้อมตามนิสัยตัวเองว่า

โชโกะ - นายจะหนีแล้วเหรอ ?
ฮาเสะ - ไม่..ชั้นจะไม่หนีเด็ดขาด เพียงแต่ว่า...
โชโกะ - อะไร ?
ฮาเสะ - ชั้นแค่..อึดอัดใจ เท่านั้นเอง

ใครจะไปคิดได้กันว่า เรื่องทุกอย่างที่ตัวเองทำกับฟูจิมิยะ ตั้งแต่สร้างความทรงจำดีๆ พาไปเที่ยวที่โน้นที่นั้น สร้ากิจกรรมด้วยกันกับเพื่อนๆอย่าง โชโกะและซากิ มันจะสูญสลายไปทุกอย่างเพียงแค่ นายชื่อ คุโจว ฮาจิเมะ เดินเข้ามาพูดกับเธอแค่ไม่กี่คำ



ยังพูดไม่ทันขาดคำ คุโจว ที่ไม่รู้ว่ามาตอนไหนก็เดินเข้ามาทักทายพร้อมกับซื้อน้ำอัดลมกระป๋อง (Pepsi) ไปด้วย

คุโจว - นายคือฮาเสะสินะ ?
คุโจว - มีปัญหาอะไรกับชั้นรึเปล่านะ ?

ฮาเสะ - หา ?



คุโจว - เห็นนายทำตัวออกนอกหน้าตอนที่เธอล้มลงไปด้วยนิ
คุโจว - นายนะ...ชอบเธอใช่มั้ยละ ?

ฮาเสะ - อะ..อะ

คุโจว -  แล้วก็ตอนนี้ก็กำลังมีปัญหากับ ฟูจิมิยะ คาโอริ เพราะการที่ชั้นโผล่ออกมาด้วยสินะ
ฮาเสะ - อึก...
คุโจว - (ดีดนิ้ว) บิงโก

นายคนนี้นอกจากจะเก่งแล้วยังสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ทุกอย่างได้อย่างหมดจด

ฮาเสะ - ชั้น..ไม่ชอบคนอย่างนายเลย!!

คุโจว - วางใจได้..ชั้นเองแค่เคยอยู่กับเธอสมัยประถมเท่านั้นเอง วางใจได้..แค่นี้แหละ



เรื่องของนายคุโจว อยู่ดีคืนดีก็เปิดเผยออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยจากปากเจ้าตัวเองเลยว่า สมัยตัวเองกับฟูจิมิยะอยู่ประถมเคยเรียนด้วยกันมาก่อน แต่พอขึ้นชั้น ป.6 ตัวเองก็ย้ายไปอยู่ฮอกไกโดแล้วไม่ได้พบกับเธออีกเลย

คุโจว - ชั้นเองก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดศีลธรรมอะไร ถ้าเกิดชั้นจะไปคบกับผู้หญิงคนอื่นด้วย

ฮาเสะ - คุณฟูจิมิยะกับชั้นไม่ได้มีอะไรกันหรอก

คุโจว - โห...งั้นเองเหรอ
คุโจว - งั้น.ชั้นขอเธอไปเลยละกัน

ฮาเสะ - หา!!!

คุโจว - (หัวเราะท้องแข็ง) หึหึหึหึหึ โกหก นา



นายคนนี้การพูดการจามีเล่ห์ในแอบแฝง ทุกคำพูดล้วนไม่ต่างจาก กับดัก เพื่อล่อให้ฝ่ายตรงข้ามเปิดเผยความในใจออกมา อย่างที่เห็นในตอนนี้ ลงท้ายคือ นายคนนี้พูดแค่ว่า

คุโจว - นอกจากนี้...ชั้นก็เกลียด ฟูจิมิยะ คาโอริ อีกด้วย

เรื่องหลังจากนี้อาจจะเกิดความหนักหนาสาหัสขึ้นในภายหลังก็เป็นได้


วันอังคาร



แม้เพื่อนคนอื่นในห้องจะไม่รู้สึกอะไรกับพฤติกรรมผิดแปลกไปของฟูจิมิยะ เช่น เพื่อนเข้ามาทักก็พูดด้วยเสียงเล็กๆเหมือนคนไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร



แน่นอนเรื่องนี้ ซากิ ซึ่งอยู่นอกห้องสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน

เวลาพักเที่ยง



โดยรวมแล้วท่าทางฟูจิมิยะจะเชื่อในไดอารี่ที่ตัวเองเขียนไว้มาก เพราะ สังเกตจากที่เธอได้ทำไข่ม้วนชั่งตวงน้ำตาลมาปริมาณที่ฮาเสะชอบเป็นข้าวกลางวัน  ถึงจะอย่างนั้นแต่ในหัวของเธอมันเต็มไปด้วยคำถามสารพัดว่า

ทำไมถึงต้อง น้ำตาล18 กรัมด้วย ?
รสชาติจะอร่อยรึเปล่านะ ?
ทำไมถึงไม่เป็น 19 กรัมกัน ?

สิ่งเหล่านี้อาจจะเรียกว่า ความทรงจำทางร่างกาย ฝังลึกแม้จิตใจและความทรงจำจะไม่รู้ก็ตาม ( ตรงนี้ใน สึบาสะ สงครามเทพข้ามมิติ เคยมีกล่าวไว้ตอน ซากุระเอามือแตะเชารันเพื่อรักษาแผล โมโคน่าบอกว่าเป็นความทรงจำทางร่างกาย )


พูดกันจน ฮาเสะ ไม่อยากทานแล้วขอจากไปทั้งอย่างนั้น เพราะที่พูดมาก็ไม่ต่างจากคำตอบที่ว่า " ฟูจิมิยะยังจำเรื่องตัวเองไม่ได้ "

ลับหลังเธอ ตัวเองก็นึกถึงวันที่  18 เดือน 6  วันนั้นถือเป็นวันพิเศษ



ตัวเลข 18 เป็นตัวเลขพิเศษสำหรับทั้งคู่นั้นก็คือ

เป็นเลขของจำนวนน้ำตาลไว้ทำไข้ม้วนสูตรที่ฮาเสะชอบที่สุด
และเป็นตัวเลขซึ่งทำให้ความทรงจำครั้งแรกของตัวฟูจิมิยะกลับมา



วันที่ 3 เดือน 7

วันนั้นคือหลังจบเหตุการณ์ที่ ไดอารี่ของเธอหายไปแล้วฮาเสะบุกป่าฝ่าดงเพื่อตามหามันให้พบ  โดยหลังจบวันนั้นฟูจิมิยะก็ตั้งใจจะสร้งความทรงจำใหม่ๆแล้วเขียนมันลงเรื่อยๆ แน่นอนว่า ฮาเสะก็ตอบตกลงว่าจะช่วยเหลือด้วยคน

( ตัวแปรสำคัญของการสร้างความทรงจำอยู่ที่ตัวฮาเสะเป็นหลักที่เริ่มเข้ามาคบหากับฟูจิมิยะ แล้วตัวฟูจิมิยะก็ตอบสนองความพยายามนั้นด้วยกัน )

เรื่องราวต่างๆมากมายที่เคยสร้างมาด้วยกัน



ทั้งไปเที่ยวคาราโอเกะ
หรือนัดพบเจอด้วยกันตอนปิดเทอมฤดูร้อน



ทั้งเที่ยวทะเลในวันหยุดฤดูร้อน
นัดติวหนังสือ และ ทำการบ้าน

ทุกอย่างที่ว่ามาทั้งหมด คือ ความเปลี่ยนแปลงของฟูจิมิยะที่ตัวเองรู้สึกได้




จนเมื่อทุกอย่างกลับหายไปจนหมดสิ้นหลัง คุโจว ปรากฎออกมา นั้นเองที่ทำให้จิตใจของเด็กหนุ่มกลับสั่นไหลพร้อมเริ่มน้ำตาร่วงด้วยความโศกเศร้า

จบครึ่งแรก