ชิโระสมัยเด็กถูกส่งไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เพียงขวบเดียว เพราะฉายแววอัจฉริยะมาตั้งแต่เกิด และพูดได้อย่างรวดเร็ว ที่นั่นเธอได้รู้จักเกม และถูกทดสอบความรู้มากมายหลายอย่าง แต่ก็มีแต่ความเบื่อหน่าย จนกระทั่งสามขวบก็ได้พบพ่อแม่และโซระที่เข้ามา โซระในตอนนั้นยิ้มแย้มร่าเริงและพูดแต่สิ่งที่ผู้ใหญ่อยากได้ยิน แต่ชิโระรู้ว่าคำพูดพวกนั้นล้วนเป็นของปลอม จึงทักคำแรกไปว่า เธอช่างว่างเปล่า และนั่นเป็นครั้งแรกที่โซระหันมาพูดกับชิโระด้วยความรู้สึกแท้จริงว่า มาเล่นเกมกันเถอะ



ชิโระที่ตอนนี้อยู่บนเตียง ช็อกที่เสตฟทำเหมือนโซระไม่มีตัวตน และสาวน้อยก็รู้สึกกลัวการที่พี่ชายหายไปขึ้นมาจับจิตจนรีบวิ่งไปทางห้องใต้ดินที่สองพี่น้องเคยไปหลบนอน จิบริลที่รู้จากเสตฟจึงตามมาหาด้วยความห่วง แต่พอชิโระถามก็ตอบแต่ว่าที่ผ่านมาทั้งหมดมีชิโระคนเดียว ยิ่งทำให้ชิโระเก็บตัวคนเดียวใหญ่



จิบริลกับเสตฟยืนปรึกษากันหน้าห้องใต้ดิน นางฟ้าคิดว่าชิโระอาจเล่นเกมกับเวอร์บีสต์แล้วถูกใส่ความทรงจำปลอมลงไป จึงขอเล่นเกมกับชิโระ เดิมพันด้วยความทรงจำปลอมนั้นและขอให้ชิโระแพ้ เพื่อจะเอาความทรงจำปลอมนี้ออกไป


ชิโระที่เล่นหมากรุกอย่างเลื่อนลอยและเจ็บปวด เมื่อคิดว่าความทรงจำเรื่องโซระจะหายไป แต่หากความทรงจำนี้เป็นของปลอมเมื่อมันหายไป เธอก็จะไม่เจ็บปวดอีก ทว่าเมื่อจะเดินหมากก็มีมือของโซระมาห้ามและขยับปากเป็นคำว่า [คูฮาคุ] ทำให้ชิโระได้สติและเดินหมากใหม่พร้อมตะโกนว่า [คูฮาคุ] ไม่มีวันแพ้เด็ดขาด




เมื่อนั้นโลกทั้งโลกพลันสว่างสดใส สีสันทั้งหมดพลันกลับมาในโลกหม่นเทา พร้อมกับความแน่วแน่ในใจของชิโระว่าพี่ชายของเธอมีตัวตนจริง จิบริลพยายามจะแย้งด้วยเหตุผล แต่เสตฟกลับรู้สึกได้เหมือนกันว่าน่าจะมีสองคน ที่สำคัญเธอเชื่อว่าพวกชิโระไม่มีทางแพ้ จึงสนับสนุนชิโระ แล้วชิโรก็คอนเฟิร์มด้วยการขยำอกเสตฟ แต่เสตฟกลับไม่ได้ดีใจ เพราะชิโระไม่ได้เป็นคนสั่งให้เสตฟตกหลุมรัก และอีกอย่างคือความทรงจำของทุกคนว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นหายไปหมด จำได้ถึงแค่เมื่อวานซืนเท่านั้น หัวข้อจึงกลายเป็น เพราะอะไรความทรงจำของทุกคนจึงถูกลบไป


ชิโระพยายามค้นหาในคลังความทรงจำของตัวเองทั้งหมด จำได้ว่าพี่ชายบอกจะไปเอาชิ้นส่วนสุดท้ายในการเอาชนะเวอร์บีสต์ จึงเริ่มคิดถึงเอลฟ์และคลามี่ จนไปสู่ข้อสรุปสุดท้ายว่าที่แท้พี่ชายก็แข่งเกมที่เดิมพันด้วยตัวตนของอีกฝ่ายนี่เอง พอนึกได้ดังนั้น ชิโระก็สติขาดผึงสลบไป


เมื่อหมดสติไป ความทรงจำที่หลงลืมไปก็ปรากฎขึ้นว่าแท้จริงพี่ชายเล่นโอเทลโล่กับคลามี่ มีเอลฟ์สาวอยู่ข้าง ๆ  โดยที่หมากแต่ละตัวจะแทนอวัยวะ สติสัมปชัญญะ หรือตัวตนในความทรงจำของพวกพ้องตน เรียกได้ว่าถ้าชนะจะลบตัวตนผู้แพ้ทิ้งและเอาพรรคพวกฝ่ายตรงข้ามมาเป็นพวกก็ได้


พอตื่นขึ้น ชิโระจึงบอกให้จิบริลลองตรวจสอบการใช้เวทย์มนต์ในห้องนี้ ซึ่งจิบริลก็พอสัมผัสได้ แต่ไม่อาจระบุได้ว่าอยู่ตรงไหน เสตฟเลยลองวิ่งลงบันไดไปเพื่อหา แต่ก็สะดุดความว่างเปล่าล้มลง ตอนนั้นเองชิโระจึงเห็นหมากโอเทลโล่ที่ไม่เคยเห็นก่อนหน้านี้อยู่ที่พื้น




เมื่อชิโระนั่งลงหน้าหมากและใช้ความคิด จึงจำได้แล้วว่า โซระตั้งกฏให้แต่ละฝ่ายคนที่สองแข่งต่อจากคนแรกได้ แต่หมากที่แทนตัวตนของโซระถูกเปลี่ยน โซระจึงหายไป และพวกชิโระลืมเรื่องโซระไป แต่คลามี่ก็ยังไม่สามารถออกจากเกมได้ เพราะยังมีหมากเหลืออีกสามตัว  




เมื่อชิโระมองหมากที่เหลือก็วิเคราะห์ไล่กลับไปว่าพี่ชายเดินหมากยังไงและล่อคู่ต่อสู้แบบไหน ซึ่งทั้งหมดเป็นแผนที่โซระวางไว้ให้ชิโระเดินเกมต่อนั่นเอง และตัวหมากก็มีเลขในภาษาเอลฟ์เขียนกำกับไว้ด้วย ทำให้ชิโระรู้ว่าต้องเดินหมากตัวไหนก่อน และเมื่อชิโระชนะเกมได้ อาณาเขตที่คลุมห้องไว้ก็สลาย ก่อนที่ร่างของพี่ชายผู้เป็นที่รักจะกลับคืนมา




โซระที่กลับมาได้ รีบลุกสูดลมหายใจเต็มปอดนึกว่าตัวเองจะตายซะแล้ว ก่อนบอกให้น้องสาวต่อยเขาเต็มแรงได้เลย แต่ชิโระกลับกอดพี่ชายแน่นและพร่ำขอโทษที่น่าจะนึกออกให้เร็วกว่านี้




ด้านคลามี่ที่นอนตาเบิกโพลงก็ถูกเอลฟ์สาวเขย่าตัวด้วยความเป็นห่วงใหญ่ โซระก็ลุกขึ้นยืนและประกาศความต้องการข้อแรก ก็คือคืนความจำให้คลามี่โดยที่ยังเก็บความทรงจำที่เห็นของอีกฝ่ายได้ คลามี่ก็ฟื้นขึ้นมา



คลามี่ที่ฟื้นขึ้นมาได้เห็นความทรงจำทั้งหมดของโซระแล้ว และโซระเองก็เห็นความทรงจำทั้งหมดของคลามี่เช่นกัน ดังนั้นทั้งคู่จึงเข้าใจและเชื่อใจกัน เมื่อโซระบอกความต้องการข้อ 2 ที่จะเปลี่ยนความทรงจำของฟี แม้ฟีจะตกใจและคลามี่กลับบอกว่าไม่เป็นไร โซระต้องการให้ฟีเป็นสปายให้เท่านั้น แต่คลามี่ก็ไม่ยอมบอกมากกว่านี้เช่นกัน



โซระบอกให้ชิโระชมหน่อย ชิโระก็ชม ทำเอาโซระเขินและหมดแรงล้มลงไปทับน้องตัวเอง




แล้วสองพี่น้องก็ล้มลงไปในท่าชวนจิ้น แม้แต่คู่ฟีกับคลามี่ก็ประสานมือแบบการ์ตูนวาย ก่อนที่ทั้งสองคู่จะทำตาหวานและพูดราวกับจะทำอะไรกันตรงนั้น จนคนดูอย่างเสตฟลุ้น จิบริลมองไม่วางตา



แล้วทั้งสองคู่ก็สวมกอดกันปล่อยโฮเต็มเหนี่ยว เพราะได้ปลดปล่อยตัวเองจากความเครียดยาวนานซะที และต่างก็ตะโกนกันว่า กลัวแทบตายแน่ะ ไม่เอาแบบนี้อีกแล้ว!!



.
.
.
OP ตอนนี้ตัดไปเลย ก็โอ เพราะกำลังลุ้นเรื่องตัวตนโซระหายไป แถมเกิดเรื่องหันมาเฉลยว่าเรื่องโซระที่ผ่านมาเป็นความจำปลอมหมด คงเงิบน่าดู
สรุปว่า โซระต้องการความช่วยเหลือจากเอลฟ์ เลยต้องการให้คลามี่ไว้ใจ และก็อยากรู้ด้วยว่าจะไว้ใจคลามี่ได้แค่ไหน เลยสร้างเกมนี้ขึ้นมาเพื่อกะแลกความทรงจำกันดูนี่เอง (สินะ)

ปล. ต้องการใส่เนื้อหาส่วนที่อนิเมยังไม่เฉลย กรุณาใส่แท็ก Spoil ด้วยนะคะ