จริงๆ ผมก็ได้เขียน comment ไปใน กท. ของ จขกท.ดังกล่าวไปแล้วแต่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับมนุษย์ป้าคนนี้ อาจจะเตือนสติคนที่ชอบถ่ายรูปรีวิวได้ดีว่า "อย่าทำอย่างนี้กับใคร" และหลายท่านอาจจะเคยเจออย่างผมมา

เรื่องของผมไม่ได้มีปากเสียงเหมือน จขกท. ดังกล่าว นะครับ ผมออกจะ เงียบแบบมึนๆ เรื่องมีอยู่ว่า ผมจอง Nok air จากภูเก็ตเข้ากรุงเทพ และผมได้ทำ Web Check in พร้อมเลือกที่นั่งก่อนจากบ้านเรียบร้อยแล้ว ระบุที่นั่งเป็นที่นั่งติดหน้าต่าง หลังจากไปถึงสนามบินและขึ้นเครื่องเรียบร้อย ผมก็ไปนั่งในที่ๆ ของผมหลังจากนั้นมีป้าคนนึงมานั่งเบาะกลาง และป้าก็เริ่มถามผม

ป้า : น้องจะถ่ายรูปมั้ย
เรา : ถ่ายรูปอะไรครับ
ป้า : ถ่ายรูปวิวอ่ะน้อง
เรา : เปล่าครับ ไม่ถ่าย
ป้า : งั้นป้าขอนั่งตรงริมหน้าต่างได้มั้ย ป้าจะถ่ายรูป
เรา : พอดีผมเลือกที่นั่งจากหน้าเว็บมาน่ะครับ (พูดแบบถนอมน้ำใจมาก)
ป้า : ก็น้องไม่ถ่ายรูป นั่งตรงนั้นก็ไม่มีประโยชน์
เรา : (งงๆๆ) ทำไมตอน check in ป้าไม่ขอเลือกที่นั่งก่อนล่ะครับ
ป้า : พอดีฉั้นลืม
เรา : ถ้าขอผมขนาดนี้ก็ได้ครับ (พร้อมขยับให้ป้าเข้าไปนั่งแทน และขณะนั้นแอร์ก็ได้ยินและเห็นเหตุการณ์)
แอร์ : คุณค่ะ เดี๋ยวเครื่องไต่ระดับแล้ว เชิญไปนั่งตรง exit door ได้เลยนะคะ
ป้า : (เรียกแอร์) น้องๆ งั้นฉั้นขอไปนั่งตรงนันได้มั้ยแล้วให้น้องเค้ากลับมานั่งที่เดิม
แอร์ : ไม่รู้จะพูดว่างัย สงสัยสตั้นไป
เรา : (คุยกับแอร์) งั้นให้ป้าแกไปนั่งตรงนั้นก็ได้ครับ ผมไม่เป็นไร
*** หลังจากป้าแกย้ายไปนั่งตรง exit door ****

ป้า : (เรียกแอร์) น้องๆ ที่นั่งตรงนี้มันใกลหน้าต่างอ่ะน้องพี่จะถ่ายรูป มันไม่สะดวกต้องเอื้อมถ่าย น้องช่วยบอกน้องผู้ชายคนเมื่อกี้ให้มานั่งตรงนี้ได้มั้ย ป้าจะกลับที่เดิม
แอร์ : ต้องไปถามคุณผู้ชายก่อนนะครับว่าจะยอมมั้ย
เรา : (ไม่ต้องรอให้ถาม) แกล้งหลับเลย
แอร์ : พอดีคุณผู้ชายท่านนั้นหลับอยู่ค่ะ ทางเราไม่กล้ารบกวน
ป้า : สบท ออกมาดังมากกกกก " สงสยแกล้งหลับแน่ๆ ไม่มีน้ำใจเลย"
เรา : (แล้วมันธุระอะไรของผมที่ต้องย้ายไปย้ายมา เพราะป้า ซึ่งเราไม่ได้รู้จักกันเลย)
จากนั้นก็ปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเครื่องถึงดอนเมือง เราก็เดินออกเกทไป ป้าแกก็เดินตามหลังเรามาและเรียกเรามาคุยด้วยอีก ว่า

ป้า : น้องเมื่อกี้ป้าขอย้ายกลับที่เดิมน้องทำไมไม่ให้ป้าค่ะ ไม่มีน้ำใจเลย
เรา : (ไม่ตอบ) และเดินไม่สนใจ
ป้า : นี่ถามทำไมไม่ตอบ กะอี่เรื่องแค่นี้ไม่มีน้ำใจเลย
เรา : นับ 1-10 อยู่ในใจ
ป้า : นี่ๆ เธอ รู้มั้ยฉั้นทำงานอะไรและก็ บลาๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ จับใจความได้ว่า หล่อนเป็น ผจก.แผนกอะไรซักอย่างในโรงงานแถวๆ ชลบุรี และชอบถ่ายรูปลงเว็บรีวิว (คือจะบอกทำไมไม่ทราบ ไม่ได้อยากรู้) และถามผมว่า แล้วเธอล่ะมีงานมีการอะไรทำถึงไม่มีน้ำใจขนาดนี้
เรา : (นับเลขครบสิบล่ะ และไม่ไหวแล้วมั้งป้า เลยสวนไปทีเดียวให้จบ) ผมไม่มีน้ำใจคงไม่ใช่ครับ เพราะผมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาให้ป้ามาสองรอบล่ะ และที่สำคัญเราไม่รู้จักกัน แล้วไอ้ตำแหน่งบ้าๆ บอๆ ที่บอกผมมามันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะมาบอกผม และมารยาทของคนที่จะถ่ายรูปลงเว็บรีวิวเค้ามีมากกว่านี้และมีการเตรียมตัวมาอย่างดีว่าเค้าต้องการอะไรโดยที่ไม่ไปเบียดบังสิทธิของคนอื่น ส่วนเรื่องการงานของผมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณและอาจจะมากกว่าคุณด้วยซ้ำเพราะผมเป็น ผจก.ทั่วไป แต่ที่ไหนผมไม่จำเป็นต้องบอกให้รู้ จบนะครับอย่าเรียกผมอีก

ยอมรับว่าโมโหและรำคาญมากกกก ไม่นึกว่าจะเจอคนแบบนี้