เธอเป็นผู้หญิงที่ผมเคยรักครับ ตอนนี้ก็ยังรักอยู่เเต่ว่าจะโทรหาบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เเล้ว
เพราะตอนนี้ผมเป็นเเค่เพื่อนหรือน้องชายเธอเท่านั้น
เธอเเต่งงานไปได้สองปีเเล้วครับ ผมรู้จักเธอก่อนที่เธอจะเเต่งงาน เราสนิทกันพอสมควร รู้ทั้งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เเต่ก็ยังไปรัก
เข้าใจเรยว่าความรักมันควบคุมไม่ได้ ว่าเราจะห้ามให้ใคร ผมไม่เคยบอกความรู้สึกกับเธอครับ คิดว่าเธอคงรู้ เเต่ไม่รู้ว่าเธอรู้หรือป่าวว่าผมรัก

หลังจากเธอเเต่งงานผมหายไปหลายเดือน จนผมทนคิดถึงเธอไม่ไหวก็เรยโทรไปหาเธอ
ทั้งข้อความว่าคิดถึง เธอเองก็ส่งกลับมาว่าขอบใจมากนะ ผมยังเก็บไว้
หลังจากนั้นผมก็โทรหาเธอมาตลอดครับ เเต่เเค่เดือนละ 1-2 ครั้ง
ยังพบเจอกันอยู่บ้าง เพราะเธอจะมาที่บริษัทผมอยู่บ่อยๆ

ผมไม่รู้ว่าทำไมผมยังรักเธอ ความรู้สึกของผมยังเหมือนเดิม
ผมไม่ได้หวังอะไรมาก เเค่ได้รักได้คิดถึงผมก็สุขใจ เเต่ผมไม่เคยทำให้เธอกับเเฟนมีปัญหากันนะครับ เเฟนเธอก็คงไม่รู้
ที่ผ่านมาผมไม่รู้เรยว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับผมบ้าง เธออาจจะเห็นผมเป็นน้องมาตลอด

ช่วงนี้ไม่มีเวลาโทรหาเรย ด้วยสภาพเเวดล้อมของงานที่ทำในช่วงนี้ด้วย เสียงค่อนข้างดัง ก็เรยไม่ได้โทรหา ปกติเเล้วผมจะโทรเวลาหลังเลิกงาน
คิดถึงครับ เเต่ก็ไม่สะดวกที่จะโทร คงไว้วันหน้า

เข้ามาอ่านเเล้ว คงคิดว่าเรื่องของผมไม่เหมาะสม
ผมรู้ ว่าผมควรรักเธออย่างไร