เรื่องที่เราจะเล่าเป็นเรื่องจริงของเราเองค่ะ
เราอายุ 24 เเต่งงานมา 2 ปีแล้วค่ะ เข้ามาอยู่ในบ้านแฟน เเฟนมีหลานที่เกิดจากลูกติดของพ่อซึ่งอยู่ในบ้านด้วย เป็นผู้หญิงอายุห่างกับเรา 3 ปี เเต่เด็กคนนี้เรียกแฟนเราว่าพี่ คราวนี้เรื่องมันน่าจะเเฮปปี้เพราะเเม่สามีรักเรา ดีกับเรามาก สามีเราก็ดี กินเหล้าบ้าง สูบบุหรี่เเต่ไม่เคยนอกใจเรานะ เเต่เด็กคนนี้ที่เป็นหลายเเฟนเรา ขี้ขโมยมากๆค่ะ คือ ชอบขโมยของในบ้านเป็นประจำ ที่บ้านแฟนขายของค่ะ นางก็ขโมยบุหรี่ไปสูบ ขโมยเงิน เเละขโมยเครื่องสำอางเรา เสื้อผ้าเรา เเละนางจะคอยถามพ่อแฟนเราเสมอๆ ว่าทำไมเรามีรถขับ ทำไมเราไม่ต้องทำงานบ้าน ทำไมเราตื่นสายได้ คือเหมือนนางมีปมบางอย่างในใจ ซึ่งเราเองตอนเเรกสงสารนางนะ เเต่หลังๆ โดนขโมยของหนักมากกกก เราเลยบอกเเฟนว่า หลานเธออะขโมยของเรา เเฟนเรารู้นิสัยเด็กคนนี้ดี เเต่เพื่อความยุติธรรมแฟนเราเลยถามนางว่าขโมยของเราไปจริงๆรึป่าว เป็นไปตามคาดค่ะ นางบอกไม่เคยขโมยย เอานางไปสาบานที่ไหนก็ได้ เเฟนเราก็เลยมาว่าเรา หาว่าเราใส่ร้ายหลานเค้า เราเงิบบบเลยค่ะ คราวนี้เราออกไปทำงานกลับบ้านตอนเย็น เห็นกับตาว่าเด็กคนนี้เดินออกมาจากห้องเราค่ะ พร้อมกลิ่นน้ำหอมของเรา มันขโมยฉีดน้ำหอมเราค่ะ คือมันเป็นห้องส่วนตัว ของส่วนตัว เเล้วไหนบอกว่าไม่เคยเอาไม่เคยเเตะไง เราก็ปรี๊ด ถือขวดน้ำหอมไปหานางเเล้วถามว่า ขอเอ่ยชื่อเลยนะ นางชื่อเมย์ค่ะ
เรา : เมย์ ไหนเมย์บอกว่าเมย์ไม่เคยยุ่งกับของๆพี่ไง เเล้วนี่อะไร พี่ไม่ว่านะถ้าอยากใช้ เเต่มันเป็นของส่วนตัว ขอพี่ก่อนได้มั้ย แล้วทำไมเวลาเเฟนพี่ถาม หนูถึงพูดว่าไม่ได้เอา ไม่เคยทำ
เมย์ : เมย์ขอโทษ
เรา : ไม่เป็นไร เเต่ช่วยไปบอกความจริงให้เเฟนพี่รู้ด้วย
สาเหตุที่เราให้นางไปบอกกับแฟนเราว่านางขโมยจริงๆเพราะ เเฟนเรามองว่าเราเอาเเต่โทษน้องเค้าไปแล้วค่ะ คือ หาว่าเราเป็นคนเรื่องมาก เเค่เรื่องเล็กทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เเต่สำหรับเรานะ นิสัยขี้ขโมยของเด็กคนนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กนะคะ ขโมยเงินในบ้าน ขโมยบุหรี่ไปสูบ การลักขโมยเป็นปัญหาสังคมนะคะ คือเรามองว่ามันไม่ถูกต้องที่ผู้ใหญ่ในบ้านจะบอกว่ามันเป็นปัญหาเล็กน้อย เด็กก็ได้ใจสิคะ ขโมยได้ไม่มีใครว่า ถ้าจับได้ก็บอกไม่ได้เอาอย่างเดียว
อยากถามอยากเเชร์ประสบการณ์ของคนเป็นสะใภ้เเละเข้าไปอยู่ในบ้านสามีค่ะ
เราอายุ 24 เเต่งงานมา 2 ปีแล้วค่ะ เข้ามาอยู่ในบ้านแฟน เเฟนมีหลานที่เกิดจากลูกติดของพ่อซึ่งอยู่ในบ้านด้วย เป็นผู้หญิงอายุห่างกับเรา 3 ปี เเต่เด็กคนนี้เรียกแฟนเราว่าพี่ คราวนี้เรื่องมันน่าจะเเฮปปี้เพราะเเม่สามีรักเรา ดีกับเรามาก สามีเราก็ดี กินเหล้าบ้าง สูบบุหรี่เเต่ไม่เคยนอกใจเรานะ เเต่เด็กคนนี้ที่เป็นหลายเเฟนเรา ขี้ขโมยมากๆค่ะ คือ ชอบขโมยของในบ้านเป็นประจำ ที่บ้านแฟนขายของค่ะ นางก็ขโมยบุหรี่ไปสูบ ขโมยเงิน เเละขโมยเครื่องสำอางเรา เสื้อผ้าเรา เเละนางจะคอยถามพ่อแฟนเราเสมอๆ ว่าทำไมเรามีรถขับ ทำไมเราไม่ต้องทำงานบ้าน ทำไมเราตื่นสายได้ คือเหมือนนางมีปมบางอย่างในใจ ซึ่งเราเองตอนเเรกสงสารนางนะ เเต่หลังๆ โดนขโมยของหนักมากกกก เราเลยบอกเเฟนว่า หลานเธออะขโมยของเรา เเฟนเรารู้นิสัยเด็กคนนี้ดี เเต่เพื่อความยุติธรรมแฟนเราเลยถามนางว่าขโมยของเราไปจริงๆรึป่าว เป็นไปตามคาดค่ะ นางบอกไม่เคยขโมยย เอานางไปสาบานที่ไหนก็ได้ เเฟนเราก็เลยมาว่าเรา หาว่าเราใส่ร้ายหลานเค้า เราเงิบบบเลยค่ะ คราวนี้เราออกไปทำงานกลับบ้านตอนเย็น เห็นกับตาว่าเด็กคนนี้เดินออกมาจากห้องเราค่ะ พร้อมกลิ่นน้ำหอมของเรา มันขโมยฉีดน้ำหอมเราค่ะ คือมันเป็นห้องส่วนตัว ของส่วนตัว เเล้วไหนบอกว่าไม่เคยเอาไม่เคยเเตะไง เราก็ปรี๊ด ถือขวดน้ำหอมไปหานางเเล้วถามว่า ขอเอ่ยชื่อเลยนะ นางชื่อเมย์ค่ะ
เรา : เมย์ ไหนเมย์บอกว่าเมย์ไม่เคยยุ่งกับของๆพี่ไง เเล้วนี่อะไร พี่ไม่ว่านะถ้าอยากใช้ เเต่มันเป็นของส่วนตัว ขอพี่ก่อนได้มั้ย แล้วทำไมเวลาเเฟนพี่ถาม หนูถึงพูดว่าไม่ได้เอา ไม่เคยทำ
เมย์ : เมย์ขอโทษ
เรา : ไม่เป็นไร เเต่ช่วยไปบอกความจริงให้เเฟนพี่รู้ด้วย
สาเหตุที่เราให้นางไปบอกกับแฟนเราว่านางขโมยจริงๆเพราะ เเฟนเรามองว่าเราเอาเเต่โทษน้องเค้าไปแล้วค่ะ คือ หาว่าเราเป็นคนเรื่องมาก เเค่เรื่องเล็กทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เเต่สำหรับเรานะ นิสัยขี้ขโมยของเด็กคนนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กนะคะ ขโมยเงินในบ้าน ขโมยบุหรี่ไปสูบ การลักขโมยเป็นปัญหาสังคมนะคะ คือเรามองว่ามันไม่ถูกต้องที่ผู้ใหญ่ในบ้านจะบอกว่ามันเป็นปัญหาเล็กน้อย เด็กก็ได้ใจสิคะ ขโมยได้ไม่มีใครว่า ถ้าจับได้ก็บอกไม่ได้เอาอย่างเดียว