กรณีนี้คือ เราคบกับเเฟนมา เกือบ 10 ปี เเต่เพิ่งจะให้เเฟนมีสัมพันธ์ลึกซึ่งด้วยก็ตอนที่ เริ่มเข้าปีที่ 5 ก่อนหน้านี้ คือ เราไม่เคยยอมเเละปฏิเสธตลอด หลังจากปีที่ 5 เวลาเจอกัน ก็จะมีอะไรกันตลอด เเละเราก็ยอมเพราะรักเขา เเต่ในใจก็คือคิดว่ามันสมควรหรือป่าว เพราะเรายังไม่เเต่งงาน ก็คิดอยู่ตลอดว่า ถ้าเขาทิ้งเราล่ะ จะทำยังไง เเต่ก็เชื่อใจเขามาตลอด  จนมาปีที่ 7 เริ่มมีปัญหาไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันบ่อย จนเขาเริ่มเฉยชา เราเลยถามเรื่องเเต่งงานกับเขา เขาบอกเขาไม่เคยคิดเรื่องเเต่งงานเลย(ได้ยินเเล้วเหมือนล้มทั้งยืน) ตอนหลังมาไม่เคยง้อ เฉยชา ไม่ค่อยอยากคุย บีบให้เราบอกเลิก เเละสุดท้ายก็เลิกกันจริงๆ เราสงสารตัวเองมาก เราทุ่มเททุกอย่าง ยอมเสียศักดิ์ศรีของผู้หญิง เพราะรักเขามาก มันเหมือนคนตกลงจากที่สูง เจ็บมากๆ เขาบอกเราว่าไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิม เราบอกว่าจะเหมือนเดิมได้ยังไง มีอะไรกันเเล้ว มันกลับไปเป็นเพื่อนได้ด้วยหรอ ที่เรายอมมีอะไรกับเธอเพราะเราคิดว่าเราอยากให้เธอมาเป็นพ่อของลูกเรา เขาพูดกับเราว่าเขาไม่อยากมีลูก ตอนนั้นเจ็บมากๆ เหมือนเราคิดว่าเราเดินทางไกลมาด้วยกัน สุดท้ายเราเดินมาคนเดียวฝันสลาย ใจเเตกสลาย ตรอมใจมาก เเละมารู้ทีหลังว่าที่เขาเลิกกับเราง่ายๆ เพราะเขามีตัวเลือกนี่เอง เขาสนิทกับเพื่อนผู้หญิงที่ทำงานเดียวกัน เเต่ยังไม่ได้คบเป็นเเฟน เเต่ไปสังสรรค์ด้วยกันบ่อยมาก เเม้ว่าจะไม่ได้ไปสองต่อสอง เเต่เราก็รู้สึกว่ามันบ่อยเกิน จนผิดสังเกต เเละผู้หญิงคนนี้เขาก็ชอบอะไรที่เหมือนกัน เเฟนน่าจะไปหลงเขาตอนที่เราทะเลาะกันบ่อยๆ ปกติเเฟนจะไม่ชวนใครก่อน เเละเราก็มารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชวนเเฟนไปตลอด ใช้คำว่าเพื่อนมาอ้าง เหมือนรอเสียบอยู่เเล้ว สุดท้ายเราเลิกกันไป 1 เดือน เขากลับมา ด้วยเหตุผลที่ว่าขาดเราไม่ได้ ขาดเราเเล้วเหมือนขาดอะไรไป เพราะเรายังรักเขามาก เลยยอมกลับไป เขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เหมือนพยายามปรับปรุงตัว เเต่ความอยากของผู้ชาย ก็ยังเหมือนเดิม อันนี้เราควรทำยังไง ควรจะยอมมั้ย หรือ ต้องเเต่งงานก่อน ถ้าเรายอมมันจะทำให้เขาไม่พัฒนาความสัมพันธ์หรือป่าว เราควรทำยังไง อยากรู้มุมมองของผู้ชาย เเละผู้หญิงว่าคิดยังไงกัน กับเรื่องนี้