วันนี้เป็นนิทานสั้นๆ อ่านซึ้งๆ ก่อนนอนครับ
เป็นเรื่องราวของ เทวดาประจำตัว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กน้อยที่กำลังจะเกิดมาเป็นมนุษย์

วันหนึ่งเด็กน้อยทูลถามพระเจ้าว่า

พวกเขาพูดกันว่า พระองค์จะส่งลูกไปเกิดในโลกมนุษย์ในวันพรุ่งนี้ แต่ลูกจะมีชีวิตอยู่อย่างไร ในเมื่อลูกก็ตัวเล็กนิดเดียวแถมยังช่วยตัวเองไม่ได้อีก?

พระเจ้าทรงตอบว่า

ในท่ามกลางเทวดาทั้งหลาย เราจะเลือกเทวดาองค์หนึ่งไว้สำหรับเจ้า เธอผู้นั้น ...จะรอคอยเจ้าอยู่และจะคอยช่วยเหลือเจ้าเอง

เด็กน้อยถามต่อว่า

แต่โปรดบอกลูกเถิด ในสวรรค์นี้ ลูกไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงแค่ได้ขับร้องเพลงก็ทำให้ลูกมีรอยยิ้มได้ และลูกเองก็มีความสุขมากพออยู่แล้ว”

พระเจ้าทรงตอบว่า

เทวดาของเจ้า จะคอยร้องเพลงกล่อมเจ้าเอง และจะคอยส่งยิ้มให้เจ้าอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ตัวเจ้าจะได้รู้สึกถึงความรักที่เทวดาองค์นั้นมีต่อเจ้าและก็จะเป็นสุขใจ

เด็กน้อยยังถามต่อว่า

แล้วลูกจะเข้าใจเวลาที่พวกมนุษย์พูดกับลูกได้อย่างไรเล่า ในเมื่อลูกไม่รู้จัก ภาษาที่พวกมนุษย์พูดกันเลย?”

พระเจ้าทรงตอบว่า

เทวดาของเจ้าจะสอนให้เจ้ารู้จักภาษาที่งดงามที่สุดที่เจ้าไม่เคยได้ยินจากที่ใดมาก่อน และด้วยความห่วงใยอย่างสุดซึ้งและความอดทนเป็นเลิศ เธอจะค่อยๆ สอนให้เจ้าพูดจนได้

เด็กน้อยยังคงกังวลจึงถามว่า

ลูกได้ยินมาว่าบนโลกมนุษย์มีคนเลวมากมาย แล้วใครเล่าจะคอยปกป้องลูก?”

พระเจ้าก็ทรงตอบว่า

ก็เทวดาของเจ้าไงที่จะคอยปกป้องเจ้า แม้ว่าสิ่งนั้นจะมีอันตรายจนต้องเอาชีวิตเข้าแลก

ในเวลานั้น ถึงแม้ว่าในสวรรค์จะสงบสุขเพียงใด

แต่เสียงเรียกจากโลกมนุษย์ก็สามารถได้ยินกันไปทั่ว และเด็กน้อยก็รู้ว่าต้องรีบไปเกิดแล้ว

จึงถามพระเจ้าเบา ๆ ว่า

ข้าแต่พระเป็นเจ้า นี่คงถึงเวลาที่ลูกจะต้องไปเกิดแล้ว ได้โปรดบอกลูกด้วยเถอะว่าเทวดาของลูกนั้นมีชื่อว่าอะไร”

ตามนั้นย์...ครับ