สถานการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับตัวดิฉัน ในบ่ายวันนี้ที่อากาศสดใส ไร้ความเย็น พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง
เกริ่นนิดนึง ใครไม่อยากอ่านน้ำขอให้ข้ามย่อหน้านี้ไป
วันนี้ดิฉัน เดินทางเข้าเมือง เพื่อทำธุระ ระหว่างทางดิฉันเลือกนั่งรถเมล์ เพราะประหยัดค่าใช้จ่าย โทรนัดปู่อย่างดิบดีว่าวันนี้ ห้าโมงหลังทำธุระเสร็จจะเข้าไปเยี่ยม ระหว่างทางมีชายคนหนึ่งขึ้นมาบนรถเมล์ ชายดังกล่าวพูดกับคนขับรถเมย์ว่า “ลงป้ายหน้า” ซึ่งเป็นที่รู้ว่ากัน จะไม่จ่ายค่าโดยสาร เพราะเดินทางแค่ป้ายเดียว ดิฉันไม่ทราบว่าทาง ขสมก มีนโยบายฟรีหนึ่งป้ายหรือไม่ ถ้ามีก็ขออภัย แต่เท่าที่ทราบ ขึ้นรถเมล์ดิฉันก็จ่ายทุกครั้งแม้จะขึ้นเพียงป้ายเดียว รถเมล์อย่างเดียวที่ดิฉันไม่จ่ายเงิน คือรถเมย์ฟรีจากภาษีประชาชน กระนั้น ดิฉันคงพูดอะไรไม่ได้เพราะก็เป็นวิจารณญาณของ พรข และกระเป๋ารถเมล์ นี่ล่ะมั้งความอะลุ่มอะหล่วยแบบไทยๆ ซึ่งเหตการณ์ทั้งหมดไม่เกี่ยวกะยอดมนุษย์ป้า เอ๊ะ แล้วมุงเล่าทำไม !!!!
แต่ ไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์คล้ายคลึงกันนี้จะเกิดขึ้นกับตัวดิฉันในบ่ายวันเดียวกันนั้นเอง
ณ สยามสแควร์ ตอนสี่โมงครึ่งการจารจรคับคั่ง อากาศร้อนระอุ ตับจะแตกเป็นแปดเสี่ยง ดิฉันรอรถเมล์เบอร์ 73 บริเวณป้ายรถเมย์หน้าสยามแควร์กะจะมุ่งหน้าไปหาปู่ที่ดิโอลสยาม และกะลงเยาวราชเดินเพลินๆไปดิโอล ซักพักรถเมย์ยังไม่มา รอ ร๊อ รอ เอ๊ะ ยังไม่มา งั้นเราขึ้นแท็กซี่ก็ได้ เดี๋ยวจิสายไปกว่านี้
ตอนนั้นเองดิฉันก็เดินเลยออกมาจากป้ายเพื่อเรียกแท็กซี่ บอกลุงคนขับแทกซี่ว่าไปดิโอล ลุงบอกไป ไม่เกี่ยงงอนแต่อย่างใด ครั้นเมื่อขึ้นรถแล้ว รถเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ ดิฉันกำลังเพลิดเพลินกับธรรมชาติข้างทาง เอ้ย ไม่ใช่ละ ไม่เกินสามเมตร
ทันใดนั้นเอง!!!!!
มีคุณป้าท่านหนึ่ง
เคาะกระจกเบาะด้านหน้าและเบาะหลังอย่างรัว ประหนึ่งว่ามีเหตุการณ์ฉุกเฉินเกิดขึ้น
โอ้ว อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น ป้าต้องการอะไรจากดิฉัน ป้าเป็นอะไรรึป่าว ดิฉันตกใจคิดไปต่างๆนานา ตามประสาคนเพ้อเจ้อ
และก่อนที่ดิฉันและคนขับแทกซี่จะประเมินสถานการณ์ได้ทัน ป้าพุ่งตัวขึ้นมานั่งอยู่บนแท็กซี่ด้วยฝีเท้าที่พลิ้วยิ่งกว่าแมซซี่
พร้อมหันมาพูดว่า
ป้า : ติดรถไปด้วยนะ อากาศร้อนนนนนน ร้อน ลูกป้าปล่อยป้าลงตรงนี้มันจะไปทางสามย่าน ป้าไปลงแยกหน้าตรงมาบุญครอง
แค่นั้นเอ๊งงง หญิงไทย ชายไทย มีน้ำจ้ายยยย ขอให้เจริญๆ ถ้าหนูเลี้ยวไปสามย่านป้าก็ลงตรงแยก แต่ถ้าตรงไปขอข้ามแยกไปละลงนะหนู
แหม่ ป้า มามุข คนไทยมีน้ำใจ มุกคลาสสิคของมนุษป้าชาติไทย
*แก้ไขคำผิด
วันนี้เจอซุปเปอร์ยอดมนุษย์ป้า สถานการณ์นี้ไม่เคยเจอมาก่อน รบกวนระดมความคิดด่วน !!
เกริ่นนิดนึง ใครไม่อยากอ่านน้ำขอให้ข้ามย่อหน้านี้ไป
วันนี้ดิฉัน เดินทางเข้าเมือง เพื่อทำธุระ ระหว่างทางดิฉันเลือกนั่งรถเมล์ เพราะประหยัดค่าใช้จ่าย โทรนัดปู่อย่างดิบดีว่าวันนี้ ห้าโมงหลังทำธุระเสร็จจะเข้าไปเยี่ยม ระหว่างทางมีชายคนหนึ่งขึ้นมาบนรถเมล์ ชายดังกล่าวพูดกับคนขับรถเมย์ว่า “ลงป้ายหน้า” ซึ่งเป็นที่รู้ว่ากัน จะไม่จ่ายค่าโดยสาร เพราะเดินทางแค่ป้ายเดียว ดิฉันไม่ทราบว่าทาง ขสมก มีนโยบายฟรีหนึ่งป้ายหรือไม่ ถ้ามีก็ขออภัย แต่เท่าที่ทราบ ขึ้นรถเมล์ดิฉันก็จ่ายทุกครั้งแม้จะขึ้นเพียงป้ายเดียว รถเมล์อย่างเดียวที่ดิฉันไม่จ่ายเงิน คือรถเมย์ฟรีจากภาษีประชาชน กระนั้น ดิฉันคงพูดอะไรไม่ได้เพราะก็เป็นวิจารณญาณของ พรข และกระเป๋ารถเมล์ นี่ล่ะมั้งความอะลุ่มอะหล่วยแบบไทยๆ ซึ่งเหตการณ์ทั้งหมดไม่เกี่ยวกะยอดมนุษย์ป้า เอ๊ะ แล้วมุงเล่าทำไม !!!!
แต่ ไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์คล้ายคลึงกันนี้จะเกิดขึ้นกับตัวดิฉันในบ่ายวันเดียวกันนั้นเอง
ณ สยามสแควร์ ตอนสี่โมงครึ่งการจารจรคับคั่ง อากาศร้อนระอุ ตับจะแตกเป็นแปดเสี่ยง ดิฉันรอรถเมล์เบอร์ 73 บริเวณป้ายรถเมย์หน้าสยามแควร์กะจะมุ่งหน้าไปหาปู่ที่ดิโอลสยาม และกะลงเยาวราชเดินเพลินๆไปดิโอล ซักพักรถเมย์ยังไม่มา รอ ร๊อ รอ เอ๊ะ ยังไม่มา งั้นเราขึ้นแท็กซี่ก็ได้ เดี๋ยวจิสายไปกว่านี้
ตอนนั้นเองดิฉันก็เดินเลยออกมาจากป้ายเพื่อเรียกแท็กซี่ บอกลุงคนขับแทกซี่ว่าไปดิโอล ลุงบอกไป ไม่เกี่ยงงอนแต่อย่างใด ครั้นเมื่อขึ้นรถแล้ว รถเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ ดิฉันกำลังเพลิดเพลินกับธรรมชาติข้างทาง เอ้ย ไม่ใช่ละ ไม่เกินสามเมตร
ทันใดนั้นเอง!!!!!
มีคุณป้าท่านหนึ่ง
เคาะกระจกเบาะด้านหน้าและเบาะหลังอย่างรัว ประหนึ่งว่ามีเหตุการณ์ฉุกเฉินเกิดขึ้น
โอ้ว อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น ป้าต้องการอะไรจากดิฉัน ป้าเป็นอะไรรึป่าว ดิฉันตกใจคิดไปต่างๆนานา ตามประสาคนเพ้อเจ้อ
และก่อนที่ดิฉันและคนขับแทกซี่จะประเมินสถานการณ์ได้ทัน ป้าพุ่งตัวขึ้นมานั่งอยู่บนแท็กซี่ด้วยฝีเท้าที่พลิ้วยิ่งกว่าแมซซี่
พร้อมหันมาพูดว่า
ป้า : ติดรถไปด้วยนะ อากาศร้อนนนนนน ร้อน ลูกป้าปล่อยป้าลงตรงนี้มันจะไปทางสามย่าน ป้าไปลงแยกหน้าตรงมาบุญครอง
แค่นั้นเอ๊งงง หญิงไทย ชายไทย มีน้ำจ้ายยยย ขอให้เจริญๆ ถ้าหนูเลี้ยวไปสามย่านป้าก็ลงตรงแยก แต่ถ้าตรงไปขอข้ามแยกไปละลงนะหนู
แหม่ ป้า มามุข คนไทยมีน้ำใจ มุกคลาสสิคของมนุษป้าชาติไทย
*แก้ไขคำผิด