คือช่วงนี้เห็นกระทู้ที่พูดถึงมนุษย์ป้าบ่อยๆ เลยนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ค่ะ เรื่องเกิดขึ้นประมาณ 4-5 ปีที่แล้วกับดิฉันค่ะ


คือช่วงนั้นดิฉันอายุประมาณ 15-16 นั่งรถประจำยังงงๆเป็นบางครั้ง ป้ายไหนรอบไป ป้ายไหนรอบกลับ
แล้วคือวันนั้นดิฉันไปซื้อเสื้อที่สะพานพุทธคนเดียว พอเลือกเสร็จจะนั่งรถเมล์สาย 9 กลับบ้าน
แต่ดิฉันไปขึ้นรถขาไป รถก็เลยไปลงที่ไหนก็ไม่รู้ คือตอนนั้นงงมาก ตัวคนเดียว ไม่รู้จะกลับยังไง
เงินก็มีติดตัวไม่กี่บาท โทรศัพท์ก็ไม่มีพกไป จำได้เลยค่ะ ยืนงงอยู่ตรงนั้นคนเดียว
ใจก็กลัวไม่รู้จะกลับบ้านยังไง สักพักมีป้าคนนึงมายืนข้างๆ ( รอรถเมล์กลับบ้าน ) ดิฉันก็เข้าไปถามเลยค่ะ

ดิฉัน : ป้าคะ แถวนี้มีรถเมล์สายไหนผ่านเทอดไทบ้างคะ พอดีหนูหลงอ่ะค่ะ
ป้า : อ้าว กลับเทอดไทหรอลูก ป้าอยู่วุฒากาศเดี๋ยวกลับกับป้าก็ได้

โอ้โหวินาทีนั้นเหมือนฟ้ามาโปรด ป้าก็พาขึ้นรถเมล์ต่อรถกระป๋อง ขอบอกนะคะ ' ป้าออกค่ารถให้ทุกบาทเลยค่ะ '
พอถึงป้ายที่ดิฉันจะลง ดิฉันรีบยกมือไหว้ป้าสองสามที เป็นการขอบคุณจากใจจริง ป้าก็บอกไม่เป็นไรลูก พอดิฉันลงป้าก็ยิ้มให้และโบกมือบายบาย

นับตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้เจอป้าคนนั้นอีกเลยเรื่องนี้ถึงจะผ่านมาหลายปีก็จำได้ไม่ลืม
อยากจะบอกนะคะ มนุษย์ป้าบางคนก็ดีบางคนก็ .... ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกันนะคะ ^^


***************
แก้ไขจาก มนุษย์ป้า เป็น คุณป้าละนะคะ