ตอนนี้เราหันมาเดินออกกำลังกายเพราะความอ้วนค่ะ (BMI 23.59) ช่วงที่เริ่มออกกำลังกายใหม่ๆจะไปว่ายน้ำ ปั่นจักรยานในฟิตเนส
หรือไม่ก็ออกกำลังกายตามคลิป แต่พอเริ่มไปเดินที่สนามกีฬาก็ติดกิจกรรมนี้
จนบางครั้งถึงจะปั่นจักรยานจากฟิตเนสมาแล้วก็ยังไปเดินต่อ
จากที่เคยเป็นภูมิแพ้กับยืนนานๆแล้วปวดขา ตอนนี้แทบจะไม่เป็นอีกเลยค่ะ สำหรับน้ำหนักก็ยังไม่ลดลงไปเท่าไหร่นะคะ
แต่เข้าใจว่ากว่ากองทัพไขมันจะสร้างกองกำลังขึ้นมาก็ตั้งหลายปี ถ้าจะกำจัดมันทิ้งก็คงไม่ใช่คี่ๆแน่แท้

แรงบันดาลใจในการออกกำลังกายของเราคือ พี่ super เมีย กับพี่ Love Is A Verb ค่ะ

หลังจากที่ศึกษาข้อมูลการออกกำลังกายของพี่ๆเค้ามาแล้ว เวลาจะออกกำลังกายเราก็จะดูรูปข้างบนนี้ค่ะ
แต่เป็นเพราะเราเองไม่ค่อยมีวินัยเท่าไหร่ ตอนแรกก็เลยออกกำลังกายไม่ค่อยต่อเนื่อง จนกระทั่งมาเจอจุดเปลี่ยน

มันคือ...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

มันคือรูปง่อยๆ บนกระดาษเน่าๆ โดยฝีมือกากๆจากนังน้องชายของเราเองค่ะ
แอบสแตกอาร์ตด้านบนนี้ เจ้าของภาพมันอธิบายว่า "มันคือศิลปะ สิ่งนี้คือก้นของเธอว์"


พอได้เจอกับเรื่องราวดีๆ ภาพกล้ามท้องสวยๆก็พังทลายลงจนราบคาบ หลงเหลือแต่ผลงานแอบสแตกอาร์ตที่ตราตรึงในหัวใจ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็มีวินัยกับการออกกำลังกายมาตลอด
แต่ที่ชอบเดินเร็วเพราะมันเพลินดีค่ะ รู้สึกว่ามันถูกจริตกับคนเพ้อเจ้อแล้วก็ฟุ้งซ่านแบบเรา
หลายๆครั้งเพลงที่ฟังก็สร้างบรรยากาศในการเดินมาก

เทอๆ นี่เบอร์เลานะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มโนตอนพี่กล้ามวิ่งแซง *ขออนุญาตใช้ภาษาวิบัติประกอบฟีลลิ่งนะคะ


เทอๆ เทอชื่ออัลไลหลอ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มโนตอนพี่กล้ามวิ่งน็อครอบ แต่ถ้าสาวสวยวิ่งน็อครอบต่อมริษยาจะทำงานแทนต่อมฟินค่ะ


แถมบางครั้งก็ต้องเจอเพลงทดสอบพลังลมปราณไม่ให้ออกท่าทางตามอย่างเพลงนี้


และมันก็ไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ Bam Ratatata Tatatatata Oh my god ได้


ขอโทษนะคะที่ต้องมาเจอกระทู้ไร้สาระอะไรแบบนี้ แต่อยากชวนมาออกกำลังกายกันค่ะ
เราอ้วนเพราะมีความสุขกับการกิน ไม่เคยสนใจรูปร่างตัวเองเพราะถือคติว่าเราไม่ได้ไปทำร้ายใคร
แต่เราคิดผิดค่ะ เพราะมันไม่ทำร้ายคนอื่น แต่ทำร้ายสุขภาพตัวเอง ป่วยก็บ่อย เป็นหวัดก็ง่าย แต่กว่าจะหายคือ ยากมากกกกก